พลาดรักตัวร้าย

ก็แค่ความรัก ทำไมมันถึงให้กันยากขนาดนั้น...

“มาทำไม?” หัวคิ้วขมวดถามอย่างไม่พอใจ ดันเธอออกห่างตัวเองอย่างเป็นเรื่องปกติกับคำว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน

“หนูคิดถึงเฮีย หนูขอกลับมาอยู่กับเฮียได้ไหม หนูสัญญาว่าจะเชื่อฟังเฮียทุกอย่าง”

“ทำไมถึงไม่เข้าใจอะไรแบบนี้ลูกแก้ว ฉันว่าที่ฉันทำมันเป็นการเห็นแก่เธอมากเลยนะ” พอคิดจะมีใครสักคนก็ไม่เก็บเธอไว้สำรอง ปล่อยเธอไปตามทางของตัวเอง

“หนูอยู่ไม่ได้ ไม่มีเฮียหนูอยู่ไม่ได้”

“ก็ไม่เห็นเธอจะเป็นอะไรนี่ เธอยังหายใจได้ ยังมีแรงนั่งรอมาหาฉันที่นี่ เพราะงั้นก็ต้องหัดอยู่ด้วยตัวเองให้ได้”

“เราเริ่มกันใหม่ได้ไหม เฮียอยากให้หนูเป็นแบบไหนหนูจะเป็นแบบนั้นไม่ทำให้เฮียเบื่อหรือรำคาญเลย”

“พอได้แล้วลูกแก้ว จะพูดอะไรเยอะแยะ คนมันไม่รักก็ไม่รักดิ จะให้ทำไงได้อีก”

“เฮีย...”

“อย่ามาที่นี่อีก ไม่อย่างนั้นฉันจะให้คนจับโยนเธอออกไป”

สงคราม

“จัดการชีวิตตัวเองซะลูกแก้ว อย่าเอาแต่หวังพึ่งพาใครไปตลอดแบบนี้”

VS

“เฮียอยากอยู่กับหนู อยากแต่งงานสร้างครอบครัวกับหนู...”

“เราเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมเจ้าหญิงของเฮีย”



ลูกแก้ว

“เราแต่งงานกันไหม หนูอยากแต่งงานสร้างครอบครัวกับเฮีย”

VS

“กลับไปเถอะคุณสงคราม เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว”

WARNING!!!

ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

บรรยายฉากร่วมรักอย่างละเอียด

มีการใช้ความรุนแรงหลายรูปแบบ

ขับเคลื่อนบทบาทโดยตัวละครและเนื้อหาที่แต่งขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล/อาชีพใดทั้งสิ้น

ไม่เหมาะกับผู้ที่มีความรู้สึกอ่อนไหว

ความสัมพันธ์ Toxic,ดูถูกเหยียดหยาม,บีบบังคับ,คำหยาบคาย

ห้าม คัดลอก ดัดแปลง หรือนำเนื้อหาไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต

(พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537)

สิทธิ์ของผู้เขียน Dark MemorieS. เพียงผู้เดียว