รักแผลงฤทธิ์

โปรเปิดเล่ม 49 บาท จากเต็ม 89 บาท ที่ meb สนใจกรุณาซื้อตรงจาก meb หรือก๊อปลิงค์ข้างล่างไปเสิร์ชกูเกิลได้เลยค่ะ  

ที่ ธัญฯ ลงเป็นตย. 8 ตอน ขอบคุณมากค่ะ^^ 

ตอนท่านประธานพบกับเลขาฯ ใหม่ๆ ...เป็นคู่กัด 

‘เดี๋ยว!’ หญิงสาวกำลังจะถึงประตูตอนที่เขาเรียกไว้ ‘ทำไมถึงตกลงทั้งที่รู้ว่าสามเดือนข้างหน้านี้ต้อง...สาหัสสากรรแน่ๆ’

เลขาฯ สาวที่ปกติจะหน้าตายอยู่เป็นนิจ แฟลชยิ้มหวานเจิดจ้าให้หนึ่งวาบ ก่อนจะให้คำตอบที่ทำให้เขาตกตะลึงได้มากกว่ารอยยิ้มที่เกิดขึ้นยากกว่าฝนร้อยปี ‘เพราะเจ้าสัวชื่นชมให้ได้ยินเสมอว่าท่านประธานเป็นคนฉลาดล้ำ มีความเป็นผู้นำ มองการณ์ไกล มีการตัดสินใจที่เฉียบคมและเด็ดขาด เป็นความภาคภูมิใจของท่านและเรืองโรจนา เรื่องนี้มีผลงานยอดเยี่ยมในปีที่ผ่านมาเป็นข้อพิสูจน์ แม้แต่สื่อยังยกให้ท่านเป็นเทพบริหาร ดิฉันมองว่าการได้ทำงานกับเทพและทีมเทวดาเป็นโอกาสดีที่จะได้เรียนรู้จากมือชั้นครู ถึงจะเป็นแค่การทดลองงานแค่สามเดือนก็เถอะ’

ครั้งนี้เขาชะงักกับคำตอบที่ไม่คาดคิดว่าจะเป็นไปในทางบวกไปชั่วอึดใจก็กลับมายิ้มกึ่งขำกึ่งหยัน บ่งบอกความเหนือชั้นเท่าทัน ‘ต้องชมคุณพ่อว่าสอนคุณมาดี รู้จักใช้น้ำผึ้งล้างยาพิษ แต่บังเอิญครั้งนี้พิษมันแรง แค่น้ำผึ้งอย่างเดียวคงล้างไม่หมดหรอก’

ถ้าใช้น้ำผึ้งแล้วไม่ได้ผล งั้นก็จัดน้ำยาล้างห้องน้ำไปเลยละกัน ‘เดี๋ยวก่อนค่ะ ดิฉันยังพูดไม่จบ...คือถึงจะคิดอย่างนั้น แต่ที่ตัดสินใจยอมทดลองงานอีกครั้งทั้งที่ผ่านโปรตำแหน่งเลขาฯ ประธานมาตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว ก็เพราะอยากแน่ใจว่านิสัย...ปากจัด! หูเบา! เจ้าอารมณ์! เข้าข้างลูกน้องแบบไร้สติ! มีอคติ! เจ้าคิดเจ้าแค้น! ขาดวุฒิภาวะ! ไม่มีความเป็นผู้ใหญ่! ไร้ความเป็นมืออาชีพ! เป็นเพียงความเข้าใจผิด มองคนไม่ขาดของดิฉันเอง ซึ่งเรื่องนี้ดิฉันจะประเมินผลเมื่อทำงานกับท่านครบสามเดือนแล้ว ถึงตอนนั้นถ้าท่านไม่ผ่านเกณฑ์ความเป็นเจ้านายที่ไม่ได้มีแค่ความเก่งอย่างเดียว แต่ยังมีคุณธรรม มีความเป็นผู้นำอย่างแท้จริง หรือดิฉันเป็นฝ่ายไม่ผ่านโพรเบชั่น ดิฉันก็จะแจ้งให้ทราบอีกทีนะคะว่าจะลาออกรับเงินชดเชย หรือย้ายไปรับตำแหน่งเลขาฯ รองประธาน’

แม้จะกัดฟันจนกรามกระตุกตอนโดนหล่อนร่ายข้อเสียของตัวเองใส่หน้า แต่ในที่สุดเขาก็แค่นยิ้ม เชิดหน้าท้าทาย ‘ดีล! ครบสามเดือน...ถ้าคุณไม่ขอลาออกไปเองเสียก่อน...เรามาแลกผลการประเมินกัน!’

‘เจอกันวันพรุ่งนี้ค่ะ’ เหมือนเป็นคำลา แต่ความจริงเป็นการรับคำท้า พรุ่งนี้เจอกัน...เลือดนองชั้น 39 แน่

อีกสามเดือนกว่าๆ ต่อมา...เป็นคู่ใจ 

“ชุดอื่นที่ให้เก็บไว้บ้านผม เพราะเวลาไปงานคุณจะได้ไปแต่งตัวที่นั่น แล้วออกไปด้วยกันเลย แต่ชุดนี้ผมยกให้คุณ เก็บไว้เถอะ”

“ให้ดิฉัน...ทำไมคะ” ดารกาเอี้ยวตัวไปมองหน้าเหลอหลา ถ้าไม่ได้ไปงานกับเขาตามหน้าที่เลขาฯ ประชาชนคนกินข้าวแกงอย่างหล่อนจะใส่ชุดนี้ไปไหนได้

“เพราะผมไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหน...” เขาตอบโดยไม่หันมามองจนกระทั่งถึงท่อนสุดท้าย “ใส่ชุดนี้แล้วจะสวยไปกว่าคุณ”