“อู้ย... ฮื่อๆ วูบวาบไปหมดแล้วเถ้าแก่”
ชบาเหมือนจะขาดใจ เถ้าแกหวังผู้มักมากในกามารมณ์รู้ดีว่าหล่อนเป็นผู้หญิงเร่าร้อนอย่างไม่ต้องสงสัย สายตาของเขาแทบไม่ละจากใบหน้าสะสวยที่กำลังส่ายสะบัด กัดฟันทรมานกับวิธีการปลุกเร้าด้วยปากและปลายลิ้นอันช่ำชอง
“ชบาจ๋า... ดูสิ ของเอ็งแฉะไปหมดแล้ว”
เสียงรำพึงแผ่วเบา เมื่อก้มหน้าก้มตาเชยชมจนรู้สึกได้ว่าน้ำคาวสวาทหลั่งชุ่มออกมาชโลมกลีบมาลีของหล่อน
กลิ่นคาวคละคลุ้งที่ลอยมากระทบจมูกอยู่ในเวลานั้นยิ่งปลุกปั่นความใคร่กระหายที่จะร่วมรักกับม่ายสาวให้ปะทุแรงขึ้นอีกหลายเท่าทวี ความเย้ายวนใจตรงหน้าเร่งเร้าให้เถ้าแก่หวังรีบถอดเสื้อผ้าลนลาน
ชบามองดูร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าด้วยหัวใจเต้นระส่ำ แลเห็นแก่นกายเห็นรูปลำสมชายชาตรี ตั้งตระหง่านอยู่ในประกายแสงแดดลำสุดท้ายของยามเย็นที่สาดลอดช่องหน้าต่างเข้ามาทางเบื้องทิศตะวันตก
“อ๊า... ”
ชบาสะดุ้งแรง เมื่อลำตัวหนาแทรกลงมาอย่างดุดัน เถ้าแก่หวังกดความแข็งแกร่งลงกลางกลีบเนื้อชุ่มลื่นที่พยายามรัดรอบความแข็งแกร่งของเขา
“อู้ว... ดูสิ เอ็งขมิบแน่นเชียว”
สายตาของเถ้าแก่หวังแทบไม่ละจากกลีบเนื้อบอบบางที่ดูดกลืนตัวตนของเขาเข้าไปล้ำลึกสุดแก่น
“ของเอ็งแน่นเหลือเกิน”
เถ้าแก่ครางออกมาด้วยความรู้สึกฉงนใจ
“ก็ฉันรอแต่เถ้าแก่คนเดียวนี่จ๊ะ... ทุกคืนก็นอนฟังเสียงเรืออยู่ตลอด รอคอยว่าเมื่อไรเรือข้าวสาวของเถ้าแก่จะแล่นผ่านมาเสียที”
ชบาตอบอย่างเอาอกเอาใจ มือเรียวลูบไล้อยู่กับแผงอกกว้างของเขา ขณะบั้นท้ายหนาหนักแนบเน้นลงมากึ่งกลางกายเป็นจังหวะ
Guest
