แฟนเก่า คนโปรด

“งานคุณยังต้องปรับแก้อีกนิดหน่อย” เขาเอ่ยเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความหมายที่เธอรู้สึกได้  

“แต่ผมอยากให้คุณมานำเสนอให้ผมเป็นการส่วนตัวที่บ้านนะ” หญิงสาวถึงกับชะงัก เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยแววตาตื่นตระหนก  

“เอ่อ..คุณเตชินคะ!!!...ขอเป็นสถานที่อื่นได้มั้ยคะ” เธอพยายามจะปฏิเสธ และรู้ดีว่าการไปที่บ้านของอดีตแฟนหนุ่มเพียงลำพังมันอันตรายแค่ไหน และเธอก็สัมผัสได้ถึงความต้องการบางอย่างในดวงตาของเขา...ไม่ใช่แค่เรื่องงานแน่ ๆ 

“ผมไม่สะดวก” เตชินตัดบททันควัน น้ำเสียงของเขาบ่งบอกถึงอำนาจที่เหนือกว่าอย่างชัดเจน  

“และถ้าคุณอยากให้โปรเจกต์นี้ผ่านละก็!!!...คุณจะต้องเป็นคนมานำเสนอผลงานด้วยตัวเองที่บ้านของผมเท่านั้น” 

โรสจรินทร์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ใบหน้าของเธอซีดเผือดราวกับไร้เลือด เธอรู้ว่านี่คือโอกาสก้าวหน้า และเธอเองก็แบกรับความฝันที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่อยู่แล้ว การเป็นหนี้สินและความลำบากสอนให้เธอรู้ว่า เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธคำขอของเขาได้เลย 

ในจังหวะนั้นเอง หัวหน้างานของเธอก็เดินเข้ามาหาเตชินด้วยรอยยิ้ม 

“ติดปัญหาตรงไหนหรือเปล่าคะ คุณเตชิน มีอะไรให้แก้ ก็บอกน้ำน้องโรสได้เลยนะคะ” หัวหน้างานของเธอรีบบอกด้วยว่าเขาคือลูกค้าคนสำคัญ 

“งานนี้เป็นงานเร่งด่วนที่ผมต้องการ ผมอยากให้คนของคุณไปนำเสนอผลงานที่บริษัท เพราะผมขี้เกียจจะไป ๆ มา ๆ ไม่ทราบว่าคนของคุณสะดวกไหมครับ” เขาโกหกหน้าตาเฉย พร้อมกับยักคิ้วให้เธอ คำพูดของเตชินทำให้หัวหน้างานของโรสจรินทร์ยิ้มกว้างขึ้นไปอีก ก่อนจะรีบเอ่ยขึ้น 

“สะดวกค่ะ สะดวก! เดี๋ยวคุณเตชินนัดกับน้องโรสได้เลยนะคะ” 

“โรสจ๋า!!! เดี๋ยวหนูรีบแก้งานให้คุณเตชินตามที่เค้าสั่งเลยนะ เสร็จแล้วก็เอาไปนำเสนอคุณเค้าที่บริษัทด้วยล่ะ” หัวหน้างานหันมาสั่งโรสจรินทร์เสียงเข้ม 

“ได้ค่ะ พี่ลูกตาล” เธอตอบอย่างจำยอม หัวใจเต้นรัวด้วยความกังวล เธอรู้สึกเหมือนถูกบีบให้จนมุม สิ้นเสียงหัวหน้างานก็เดินจากไป ทิ้งไว้ให้เธอเผชิญชะตากรรมด้วยตนเอง 

“เอาเบอร์โทรและไลน์ของคุณมา ผมอยากเห็นความคืบหน้าของงานระหว่างที่รอ” เตชินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ดวงตาจับจ้องไปที่โรสจรินทร์อย่างไม่วางตา 

“คุณโทรเข้าที่บริษัทได้เลยค่ะ” โรสจรินทร์พยายามบ่ายเบี่ยง เตชินถอนหายใจราวกับไม่พอใจ  

“เอาเบอร์คุณมา ไม่งั้นผมจะเรียกหัวหน้างานมาคุยอีกรอบ” เขาขู่เธอ 

โรสจรินทร์ทำได้เพียงถอนหายใจ เขาไม่เคยเปลี่ยนเรื่องการควบคุมอารมณ์และการเอาแต่ใจตัวเองเลย หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างลังเล ก่อนจะยื่นให้เขา เตชินรับไปแล้วลองปลดล็อกด้วยรหัสที่เขาจำได้เป็นอย่างดีว่าเธอเคยใช้รหัสนี้เป็นประจำ ถึงแม้จะเป็นโทรศัพท์เครื่องใหม่แล้วก็ตาม 

แล้วมันก็คือรหัสเดียวกันจริง ๆ  รหัสที่เขาไม่มีวันลืม เตชินยิ้มมุมปากอย่างมีชัย ก่อนจะกดบันทึกเบอร์และแอดไลน์ของเธอเข้าเครื่องของตัวเอง 

“แล้วผมจะทักมาหา...รบกวนคุณไปให้ตรงเวลาด้วยล่ะ คุณโรสจรินทร์” เสียงเข้มของเตชินเอ่ยทิ้งท้าย ก่อนที่เขาจะเดินจากไป ทิ้งให้โรสจรินทร์ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เธอรู้ดีว่าเขาต้องการเล่นเกมกับเธอ หญิงสาวไม่รู้เลยว่าจุดจบของมันจะเป็นอย่างไร เธอได้แต่ยืนถอนหายใจ