เด็กดีของพี่คิง

“ขอบคุณครับ น้านิด น้ายศ ผมกราบขอบพระคุณน้าทั้งสองที่กรุณาผมขนาดนี้” ชายหนุ่มรีบพนมมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจ

“โอ้โห ดูพูดเข้าสิ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรซักนิด ที่คุณคิงต้องเป็นอย่างนี้เพราะน้องเข้าใจผิด น้าก็แค่อยากให้เคลียร์กันจะได้ไม่มีอะไรติดค้างแค่นั้นเอง” ผู้เป็นแม่ของหญิงสาวที่เขามาตามตัวกลับดูจะเอ็นดูความอ่อนน้อมถ่อมตน และมีสัมมาคารวะเขาจนยอมช่วยเปิดทางให้เขาขึ้นไปหาลูกสาวตัวเอง

“ห้องน้องขึ้นบันไดไป ฝั่งซ้ายห้องแรกนะคะ ขึ้นไปเลย น้ากับน้ายศขอตัวไปนอนก่อนแล้วกัน โชคดีนะคะ คุณคิง”

“เอ่อ น้ายศ น้านิดครับ คือ ถ้าสมมติว่า ผมจะขอค้างที่นี่ซักคืน จะได้ไหมครับ” เขาเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของบ้านทั้งสองอย่างรู้สึกเกรงใจแต่ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว ไม่รู้ว่าจะเคลียร์กันได้ตอนไหน แล้วถ้าหญิงสาวบนห้องไม่ยอมกลับไปเพนเฮ้าส์ด้วยกัน เขาก็อยากรบกวนค้างด้วยซักคืน

ส่วนเจ้าของบ้านทั้งสอง พอได้ยินอย่างนั้น ดูจะครุ่นคิด แล้วมองสบตากันคล้ายกับกำลังปรึกษาหาคำตอบสำหรับคำขอของชายหนุ่ม

“ก็ในเมื่อเรื่องมันเลยเถิดมาขนาดนี้ คุณคิงกับลูกณัฐก็เหมือนคู่รักที่คบหาดูใจกันแค่ยังไม่แต่งงานกัน งั้นก็ ค้างเถอะ น้าไม่ติดอะไร แล้วแม่ว่ายังไงเห็นด้วยกับพ่อมั๊ย” 

“เห็นด้วยค่ะ ก็ในเมื่อลูกเราเป็นฝ่ายเดินเข้าไปเอง แล้วมันก็ผ่านมาเป็นปีๆ ขนาดนี้นะคะคุณคิง ตามสบายนะ น้ากับน้ายศขอตัวเข้านอนกันก่อนดีกว่า ฝากน้องด้วยนะคุณคิง น้องอาจจะยังเด็กยังตัดสินใจอะไรวู่วามอยู่บ้าง น้าอยากให้คุณคิงใจเย็นๆ แล้วก็เข้าใจน้องด้วยนะคะ”

“ไม่มีปัญหาครับน้านิด ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากๆ ขอบคุณที่เข้าใจ” ชายหนุ่มยกมือขึ้นไหว้ผู้อาวุโสกว่าทั้งสองก่อนท่านจะเดินขึ้นบันไดไป ส่วนเขาค่อยๆ ก้าวเท้าขึ้นตามไปทีหลัง แล้วเดินไปยังห้องที่เจ้าของบ้านบอกไว้ทันที

“คุณคิง!” ณัฐมองไปยังประตูห้องนอนที่ถูกเปิดอ้าออกหลังมีเสียงเคาะเบาๆ สามครั้ง เธอไม่คิดว่าจะเป็นเขาคนที่วนเวียนอยู่ในความคิดเธอทั้งวัน พอเจอเข้าแบบนี้ถึงกับเอามือปิดปากกระจับ เรียกเขาเสียงดังด้วยความตกใจ

อีกฝ่ายที่ปิดประตูอย่างรีบร้อน พอเห็นหน้าสวยของหญิงสาวคนที่หนีออกมาจากเพนเฮ้าส์ของตนพร้อมกับสรรพนามการเรียกที่เปลี่ยนไป ใจยิ่งปวดร้าวเพราะเสียใจกับการกลับเข้าไปที่คอนโดแล้วไม่เจอเธอ

เขาค่อยๆ ก้าวเท้าเข้าไปที่เตียงนอนของหญิงสาว แววตาที่เจ็บปวด น้ำตาเริ่มคลอเบ้า เขาไม่คิดว่าการแยกจากกับคนรักตรงหน้ามันจะทำให้เขาทรมานแทบเป็นบ้า  เขาสัญญากับตัวเองไว้ตั้งแต่เริ่มหาเธออย่างกระวนกระวายใจในช่วงเย็น ว่าจะไม่ยอมเสียเธอไปอย่างแน่นอน

“ณัฐครับ พี่คิงมารับกลับบ้านของเรา”เขาเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียงหนาแล้วค่อยๆ ทิ้งก้นลงกับที่นอนหนา เธอค่อยๆ ขยับหนีเข้าไปข้างใน

“ที่นั่นไม่ใช่บ้านณัฐค่ะ ที่นี่ต่างหาก คุณกลับไปเถอะนะคะ ณัฐอยากให้คุณกลับไปคิดทบทวนดีๆ ณัฐไม่อยากเสียใจอีก คุณคิง ฮึก ณัฐเจ็บ ฮึก ฮึก ” หญิงสาวน้ำตาไหลพราก สะอื้นไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุด เธอรู้ว่าตัวเองเข้าใจผิด แต่คำพูดพวกนั้นของเพื่อนๆ เขา ทำให้เธอเองได้กลับมาคิดเหมือนกัน