เเผนการสร้างผู้รังสรรค์กฏลำดับที่ 0

ในโลกที่มีชื่อว่า เอลเมส มีผู้คนเเละสิ่งมีชีวิตมากมายหลากหลายเผ่าพันธุ์อาศัยอยู่รวมถึงเรื่องราวของตำนานเเละเวทมนต์ต่างๆกระจายอยู่ทั่วทุกมุมโลก ท่ามกลางผู้คนเเละเรื่องราวมากมายเหล่านั้น เรนัส ชายหนุ่มที่เมื่อได้สติตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางป่าเเละลืมเรื่องราวก่อนหน้าที่จะมาโผล่อยู่ในป่านี้ทั้งหมดยกเว้นเพียงชื่อของตัวเองที่ยังจำได้อยู่ โดยหลังเดินทางออกจากป่าด้วยความสับสนตลอดทางมาได้ไม่นานก็ได้เจอกลุ่มคนที่คาดว่าน่าจะเป็นโจรได้ดักปล้นเเละถูกฆ่าฟันจนสภาพร่างกายเละเทะไม่มีชิ้นดี ขณะที่กำลังจะหมดลมหายใจเฮือกสุดท้ายจากความเจ็บปวดอยู่นั้นเองก็ได้มีภาพนึงโผล่ขึ้นมาในหัว " อืม ดูเหมือนว่าการปรับเเต่งวิญญาณกับความทรงจำก่อนส่งลงไปจะยังไม่ค่อยมีความเสถียรสินะคะ ถึงโดนมนุษย์ธรรมดาฆ่าตายเอาง่ายๆเเบบนี้ ไม่ก็อาจเป็นทางฉันที่ละเลยความปลอดภัยของรุ่นพี่ในสภาพที่เป็นมนุษย์ปกติไม่มีความทรงจำเเละไร้พลังมากเกินไปก็ได้เหมือนกันค่ะ " ภาพของผู้หญิงคนนึงที่มีผมสีเงินเเละดวงตาสีชมพูใส่เเว่นกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่หันมาพูดกับเขาที่สติเเทบจะหายไปทีละนิดด้วยท่าทางเเละน้ำเสียงที่ดูสบายๆไม่รู้สึกทุกข์ร้อน " เเต่ถึงจะพูดเเบบนั้นทั้งกฎหรือความเป็นจริงที่เกิดขึ้นเเละถาโถมใส่รุ่นพี่จากโลกนี้มันไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการโดนเเมวข่วนเล็กน้อยเเล้วเเผลหายสนิทในพริบตาอยู่ดี ในฐานะที่ฉันเป็นผู้รังสรรค์กฏลำดับที่ 1 ของโลก เอลเมส เเห่งนี้เเละยังเป็นถึงรุ่นน้องที่รักรุ่นพี่มากที่สุดเเล้วล่ะก็อย่างน้อยจะใส่ระบบเพิ่มการเรียนรู้เเละป้องกันตัวให้เองค่ะ ส่วนพลังหรือความทรงจำที่ขาดหายไปของรุ่นพี่ก็ค่อยๆเดินทางเรียนรู้ด้วยตัวเองทั่วโลกก็ไม่น่าจะมีปัญหา ไม่สิ...ถ้าหากว่าได้เจอกับเด็กพวกนั้นล่ะก็ต้องปัญหาตามมาเเน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ นอกจากนี้เวลาเองก็ใกล้หมดเเล้วด้วย ถ้ามีโอกาสไว้พบกันใหม่ในความฝันอีกครั้งนะคะรุ่นพี่ " หลังจากเธอพูดจบเเละโบกมือลาให้ภาพตรงหน้าก็หายวับไปในพริบตาพร้อมกับสติที่เริ่มฟื้นกลับมาทีละนิด เเต่เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกทีภาพตรงหน้ากลับทำให้เบิกตาโตเเละพูดไม่ออกกับสิ่งที่เห็น " ม ไม่ไหวเเล้ว ข ขอโทษครับ จะไม่ฆ่าปล้นใครอีกเเล้ว ส สาบานเลย ! " ภาพตรงหน้าคือร่างของกลุ่มโจรที่รุมกันฆ่าฟันเขาจนตายเมื่อกี้ลงไปนอนกองกับพื้นพร้อมกับบาดเเผลเต็มตัว หนำซ้ำเสื้อผ้าเเละร่างกายที่ถูกฟันจนเละเทะเมื่่อกี้ก็กลับมามีสภาพตามปกติเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนรวมถึงความรู้สึกเจ็บปวดก็หายเป็นปลิดทิ้งด้วย ท่ามกลางความสงสัยต่อสิ่งที่เกิดขึ้นมากมายเเละตัวตนของผู้หญิงผมสีเงินคนนั้นที่เรียกเขาว่ารุ่นพี่ก่อนจะฟื้นขึ้นมาด้วย สิ่งที่เขาพอจะทำได้มีเพียงการเดินทางต่อไปเพื่อค้นหาความทรงจำที่ขาดหายไปของตัวเองเท่านั้น