โปรดติดตามแนวหลัวชั่ว และฝากแม่ ๆ หาปอกคอให้มันใส่ด้วยนะค้า
อยากอ่านดราม่า น่าหยุมหัว มนสิมาเสิร์ฟแล้วน้า กดติดตามกันไว้ด้วยนะคะ
^
^
^
“เฮ้ย เจอผู้หญิงมาก็หลายอาชีพแล้ว แต่ว่ายังไม่มีที่เป็นแอร์เลย อยากลองได้แอร์บ้างว่ะ มันจะเป็นยังไงวะ”
และนี่คือความจริงที่เธอได้รับฟังจากปากผู้ชายคนนี้ อยู่ต่อหรือพอแค่นี้
^
^
^
“คุณกำลังหาเรื่องไล่กิ้นออกไปจากชีวิตต่างหาก”
เขานิ่งไม่ต่อคำ แต่ทั้งสีหน้าและท่าทางของเขาทำให้เธอต้องยอมจำนนกับความจริงที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น
“ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ แค่บอกมา กิ้นไม่จะอยู่เป็นภาระให้คุณต้องเดือดร้อนสงสาร กิ้นเอาตัวรอดได้ไม่ต้องให้ใครมาเลี้ยงดู...ฮึก”
ความจุกแน่นในอกถูกระบายออกมาเป็นหยดน้ำตา เธอพยายามแล้วที่จะไม่ร้องไห้ กลัวจะตาบวมเพราะพรุ่งนี้ยังต้องไปทำงาน จึงรีบสะกดกลั้นอารมณ์ สะอื้นจนตัวโยน
ธรรศกรถอนหายใจแรง คงถึงเวลาที่ต้องบอกเลิกกับเธออย่างจริงจังเสียที
“ผมว่าเราห่างกันเถอะกิ้น ผมขอโทษนะที่พาคุณไปไกลกว่านี้กับผมไม่ได้”
แม้ไม่มีคำว่า ‘เลิก’ สักคำในประโยค แต่ความหมายก็ตรงไปในทางนั้นอย่างแน่แท้ หยดน้ำตาที่พยายามกักเก็บไว้จึงล้นทะลักออกมาแต่ไร้ซึ่งเสียงโวยวาย
“ค่ะ กิ้นก็ไม่ได้อยากจะไปไกลกับคุณนักหรอก เลิกก็เลิก กิ้นจะรีบเก็บของย้ายออกวันนี้เลย”
^
^
^
“กิ้น!” เขาขบกรามแน่นไม่คิดว่าผู้หญิงที่ทำตัวดีมาตลอดตอนอยู่ด้วยกันจะปากเก่งขนาดนี้
“ฉันอุตส่าห์มาเพื่อจะคุยกันดี ๆ แก้ปัญหาในเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้น งั้นก็จำไว้เลยนะว่าถ้าท้องขึ้นมาจริง ๆ อย่าอุ้มลูกมาหาความรับผิดชอบจากฉันล่ะ”
เพี้ยะ! มือเรียวตวัดลงมาที่ใบหน้าข้างหนึ่งอย่างแรงเป็นคำตอบ
“ไม่มีวันนั้นแน่”
สายตาของเธอจ้องกลับดวงตาคมอย่างไม่หวาดหวั่น
“กลับไปอยู่กับพวกเดียวกันได้แล้ว สัมภเวสี! แล้วอย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก”
“เธอว่าฉันเป็นสัมภเวสีเหรอกิ้น กล้ามาก! ฉันมาให้โอกาสกับเธออีกครั้งในการกลับมาแล้วนะ”
คำนี้จะเป็นความโกรธแค้นที่ฝังแน่นอยู่ในใจธรรศกรอีกนาน
“อย่ามาเสนอหน้าที่นี่อีก หวังว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้พบกัน”
#จะโบ้กี่โมง
#ปากเก่ง เดี๋ยวได้ใส่ปอกคอ
#แรก ๆ ก็เสือ ต่อมาเป็นหมาเฉย งงเด้ง
โปรดติดตามและเป็นกำลังให้มนสิด้วยนะคะ
Guest
