ฤทธิ์ของอาการฮีทที่รุนแรงผนวกกับแอลกอฮอล์ที่แล่นพล่านในกาย ทำให้จีระทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ความร้อนที่ถาโถมเข้ามาจากภายในทำให้จีระกระสับกระส่ายไปทั่วร่าง มือเรียวของจีระพยายามดึงทึ้งสาบเสื้อของตัวเองอย่างไม่รู้ทิศทาง
" ร้อน...จีร้อนไปหมดแล้ว..." เสียงแหบพร่าครางออกมาอย่างอ้อนวอนราวกับเด็กน้อย กลิ่นสตรอว์เบอร์รีที่หอมหวานอยู่แล้วยิ่งทวีความเข้มข้นจนแทบจะจับต้องได้ มันเป็นกลิ่นที่เชื้อเชิญและยั่วยวนจนธนนท์รู้สึกถึงความรุ่มร้อนที่แล่นขึ้นมาจากปลายเท้าสู่สมอง
ดวงตาฉ่ำปรือของจีระเงยขึ้นสบกับดวงตาคมกริบของธนนท์อย่างเลื่อนลอย ความต้องการฉายชัดอยู่ในแววตาคู่นั้น
"พี่นนท์...ช่วยจีหน่อย...ไม่ไหวแล้ว..."
เสียงหวานปนสะอื้นนั้นกระตุ้นสัญชาตญาณดิบของอัลฟ่าอย่างธนนท์จนถึงขีดสุด กลิ่นชาเอิร์ลเกรย์ของธนนท์พุ่งขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ ร่างกายของเขากำลังส่งเสียงกรีดร้องตอบรับความปรารถนาที่อีกฝ่ายกำลังส่งมาอย่างเต็มที่ แรงดึงดูดระหว่างโอเมก้าที่กำลังร้อนระอุกับอัลฟ่าที่เปี่ยมไปด้วยสัญชาตญาณกำลังแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูของห้อง
"นายกำลังเล่นกับไฟอยู่นะจี" ธนนท์เอ่ยเสียงพร่าพรึง ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่เริ่มปรอยของโอเมก้าตรงหน้า มือแกร่งของธนนท์ยกขึ้นเชยคางมนของจีระให้เงยขึ้นช้าๆ แรงสัมผัสร้อนผ่าวที่ปลายคางทำให้จีระสะท้านเฮือก
"งั้นก็เตรียมใจไว้เลย...เพราะพี่จะไม่หยุดแค่นี้แน่"
คำพูดนั้นราวกับเป็นสัญญาณ
Guest
