ห้วงเวลาลิขิตรัก

ฟางเฟยเหลียนออกไปจากเรือนรักษา เหม่อมองเห็นดวงจันทร์ที่กำลังลอยอยู่กลางนภา 

“เมื่อก่อน ข้าก็เคยยืนมองดวงจันทร์เช่นนี้ ข้าตั้งคำถามว่าดวงจันทร์ดวงนี้ยังเป็นคงเป็นดวงเดิมหรือเปล่า เจ้าเชื่อไหม พอได้เรียนวิทยาศาสตร์ข้าถึงได้คำตอบดวงจันทร์ดวงนี้อยู่คู่โลกมาหลายหมื่นปีแล้ว ฉะนั้นเป็นดวงเดิมแน่นอน” 

ฟางเฟยเหลียนได้ยินที่เซียวอี้หยางเอ่ยก็ก้มหน้าลงขำ 

เห็นหญิงสาวยิ้้มได้ชายหนุ่มก็อมยิ้มอย่างพอใจ นางเอ่ยระบายความในใจออกมา 

“ข้าคิดว่า หากย้อนเวลาแค่ 10-20 ปี ก็คงได้เจอท่านแม่แต่โชคชะตาเราไม่ใช่คนกำหนด” 

“เมื่อคุณมีวาสนาเกิดมาแม่ลูก คงมีสักวันที่ได้กลับมาเจอกัน" 

เสียงละมุ่นอบอุ่นของเซียวอี้หยางทำให้ฟางเฟยเหลียนรู้สึกดีขึ้นมาก 

การที่หลายวันมานี้หญิงสาวเร่งทำงานหนักไม่ใช่ว่าเซียวอี้หยางไม่เข้าใจ เขาคอยดูแลอยู่ห่างๆ อยู่ตลอดเวลา 

ใครบ้างจะไม่อ้างว้างในวันที่ห่างบ้านมาไกล เขารู้สึกถึงความรู้สึกนั่นดี