ธรรศ เคยสัญญาไว้กับคุณย่า ว่าจะแต่งงานตอนอายุ 30
ตอนนั้นเขาเพิ่งเรียนจบ เลยคิดว่ากว่าจะถึงวันนั้นเขาคงมีแฟนแล้ว
ใครจะไปคิดเล่าว่า ย่าจะจับเขาหมั้นกับผู้หญิงที่ไม่ได้รัก
ยิ่งเห็นรอยยิ้มใสซื่อของผู้หญิงหน้าเงิน เขายิ่งรับไม่ได้
ไม่อยากแต่ง ผู้หญิงแบบ ศิริกานดา ไม่ใช่เมียที่เขาอยากมี
..............
"อันนี้เป็นหนังสือยินยอมหย่า โดยไม่ขอรับส่วนแบ่งใดๆ ในสินสมรสครับ"
หญิงสาวน้ำตาไหล ไม่ได้เสียใจเรื่องที่คุณทนายพูด แต่ปวดใจกับสิ่งที่ได้ยินจากปากธรรศ
"สิ่งที่ย่าตั้งใจให้เธอ ฉันจะไม่ขัดใจย่า แต่ฉันไม่รู้จะให้อะไรเธอ ถึงจะสาสมกับสิ่งที่เธอทำไว้"
"เนยไม่เคยอยากได้อะไร"
"งั้นก็เซ็นใบหย่าแล้วไปซะ หนี้สินทั้งหมดฉันยกให้ เธอก็ไปอยู่ในที่ที่อยากได้ ระหว่างเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ถ้าบังเอิญเจอก็ไม่ต้องทัก"
"ได้ค่ะ"
...........
หกเดือนต่อมา...
"เธอท้องกับใคร"
"ไม่แน่ใจ"
"นี่เธอกับมัน" ธรรศมองพลรบสลับกับหญิงสาว รอยยิ้มเหือดหาย ไม่มีอารมณ์จะกวนประสาทใครอีก
ในใจมีแต่ความกลัว กลัวว่าทุกอย่างจะสายเกินแก้
"ผมกับเนยรักกัน คุณก็อย่ามายุ่งกับลูกเมียของผมอีก"
ธรรศอึ้ง ไม่รู้จะทำอะไร นอกจากตะโกนไล่หลังระบายความเจ็บแค้น
"กูไม่เชื่อ ถ้าเด็กออกมาหน้าเหมือนกู กูจะเอาลูกมาเลี้ยงเอง"
โชคดีเหลือเกินที่ลูกของเธอหน้าไม่เหมือนพ่อ...
Guest
