"เพียงฝัน"
"ติณณ์จะทำอะ..."
"อย่าพึ่งพูดอะไรฟังติณณ์ให้จบก่อน"
จากนั้นความเงียบก็เข้าปกคลุมมีเพียงเสียงถอนหายใจของอคิราห์เท่านั้นที่ดังออกมา เขาทำใจอยู่นานก่อนจะเริ่มพูดความรู้สึกของตัวเองออกมาให้เธอได้ฟังสักที
"ตั้งเเต่รู้จักเธอครั้งเเรกชีวิตติณณ์ก็มีเเต่รอยยิ้มมาโดยตลอด ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเธอติณณ์มีความสุขมากๆเลยเพียงฝัน"
วริษศายังไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ร่างสูงจะพูดนักเธอไม่รู้ว่าเขาต้องการจะสื่ออะไรกับเธอกันเเน่
"ติณณ์พูดเเบบนี้หมายความว่ายังไง ติณณ์จะไปไหนหรือเปล่า เพียงเริ่มกลัวเเล้วนะ"วริษศาพูดด้วยน้ำเสียงงอเเง
"ไม่ครับๆติณณ์ไม่ได้จะไปไหนคนดีไม่ต้องกลัวนะครับ"
อคิราห์พูดปลอบคนตัวเล็กเพราะกลัวว่าเธอจะคิดไปเอง พลางกระชับกอดให้เเน่นขึ้นกว่าเก่ามือหนาลูบกลุ่มผมสวยของเธอขึ้นลงเบาๆอย่างทะนุถนอม เเอบดมกลิ่นหอมเเชมพูจากเส้นผมของเธอเป็นครั้งเป็นคราว...ยิ่งได้ดมเช่นนี้ยิ่งทำให้เขาไม่อยากจะหยุดอยากจะดมอย่างนี้ตลอดเวลาด้วยซ้ำไป
"เเล้วทุกครั้งที่เธอร้องไห้ติณณ์ก็ยิ่งเจ็บไปด้วย เลือกได้ติณณ์ก็อยากจะเอาความทุกข์ของเธอมาไว้ที่ติณณ์คนเดียว"
"ติณณ์อยากจะดูเเลเเละปกป้องเธอเเบบนี้ไปตลอดไม่ให้ใครมาทำร้ายเธอสักนิด สักนิดเดียวก็ไม่ยอม"
"ติณณ์อาจจะพูดไม่เก่งมากนักเลยไม่รู้ว่าต้องพูดยังไงต่อ"อคิราห์เเอบขำตัวเองเบาๆ
"เเต่ต่อไปนี้สัญญาว่าจะรักษาเเละทะนุถนอมใจเธอให้ได้มากที่สุด ติณณ์จะไม่เเค่พูดเเต่จะทำให้เธอได้เห็นด้วยตาตัวเอง"
"ติณณ์ขอดูเเลเธออย่างนี้ตลอดไปเเต่จะไม่ขอดูเเลในสถานะเพื่อนอีกเเล้วนะครับ"
"หา..."
"จะขอดูเเลในฐานะเเฟนต่างหาก"
"ติณณ์ชอบเพียงฝันชอบเธอมากๆเลยนะครับ"
Guest
