“วิวสวยมากเลย ถ่ายรูปมั้ยผมถ่ายให้”
“เอาดิ กล้องพี่นะ”
ศิลาเสนอตัวถ่ายรูปให้กับพี่สาวคนสวยของอย่างเต็มใจทพให้คนพี่รู้สึกสบายใจทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกัน ทั้งสองคนใช้เวลาเดินที่หาดทรายสีขาวสวยละมุนตาจนกระทั่งได้อยู่นั่งดูพระอสิทตย์ตกดินด้วยกันครั้งแรก
แสงสีทองของตะวันที่กำลังจะลาลับขอบฟ้าส่องกระทบผิวน้ำและพื้นทรายเป็นประกาย เช่นเดียวกันกับร่างของคนสองคนที่นางแนบสนิทชิดกันจนเกินกว่าที่พี่น้องทั่วไปจะเป็น
ศิลาเอาแต่นั่งมองหน้าเธอปล่อยให้ดวงตะวันไร้ค่าไร้ความหมายไปทันทีทั้งที่มันกำลังจะทำหน้าที่ครั้งสุดท้ายของวันนี้จบลงแล้ว
“มองพระอาทิตย์สิ มองหน้าพี่ทำไม เห็นเป็นภูเขาหรือไง”
“โห่ เซ็งเลยอุตส่าห์จะสร้างซีนโรแมนติก”
พี่สาวคนสวยเอามือปัดใบหน้าละมุนของเขาให้หันไปมองตะวันตกอย่างเขินอายเมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกสายตาของชายหนุ่มรุกล้ำด้วยสายตา
แต่หัวใจที่ตรงกันกันก่อนสิ้นแสงสุดท้ายทั้งเขาและเธอต่างก็ห้ามใจไว้ไม่อยู่
ทั้งสองค่อย ๆโน้มตัวเข้าหากันก่อนประกบปากจูบกันด้วยความนุ่มนวลท่ามกลางประกายจากสายน้ำและแสงอาทิตย์ที่กำลังโพล้เพล้
