ร่างกำยำสูงมากว่าแปดฉื่อในชุดเกราะเหล็กกล้ารมดำ แหวกกองทัพเข้ามาข้างในอย่างสง่างามและน่าเกรงขาม
“ห้ามเจ้าทำร้ายพี่ข้านะ!” เสียงใสแต่หนักแน่นดังขึ้นจากร่างบางของเฟยหยา นางลุกขึ้นยืนอย่างกล้าหาญ กางแขนปกป้องพี่ชายไว้เบื้องหลัง ดวงตากลมโตของนางจ้องเขม็งไปยังบุรุษตรงหน้าที่แผ่รังสีอันตรายออกมา แม้ไม่ต้องถาม นางก็พอจะเดาได้ว่าเขาคือใคร บุรุษผู้นี้คงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฮ่องเต้แคว้นโจว
“พวกเราไปทำอะไรให้เจ้า?” ” องค์หญิงที่พึ่งผ่านพ้นวัยปักปิ่นได้ไม่นาน เอ่ยถามบุรุษตรงหน้าด้วยความโกรธแค้น แคว้นของนางไม่เคยระรานผู้ใด แล้วเหตุใดเขาต้องบุกเข้ามาโจมตีเมืองของนางในยามวิกาลเยี่ยงโจรป่าบุกปล้นบ้านขุนนาง ช่างไร้เกียรติไม่สมกับเป็นถึงฮ่องเต้
บุรุษในชุดเกราะเหล็กกล้ารมดำมองร่างเล็กตรงหน้าด้วยสายตาที่ยากเกินจะคาดเดา ดวงตาของนางที่จ้องเขากลับเต็มไปด้วยความแค้นและความรังเกียจ ร่างเล็กที่สูงเพียงหน้าอกของเขาทำท่าทางเหมือนแม่ไก่หวงไข่ ยิ่งทำให้เขารู้สึกขบขันในความกล้าหาญของนาง
“ฮ่องเต้แคว้นเว่ยช่างเลี้ยงน้องสาวได้ดีจริง ๆ ไม่กลัวตายแถมยังปกป้องพี่ชายได้อีก ข้านับถือเจ้า องค์หญิงน้อย” เสียงหัวเราะเย้ยหยันในลำคอดังขึ้น พร้อมกับมือหนาที่เต็มไปด้วยเลือดยกขึ้นหมายจะสัมผัสใบหน้างดงามของนาง แต่กลับถูกปัดออกอย่างรังเกียจ ดวงตากลมโตจ้องเขาอย่างไม่ลดละ แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็ตาม
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้แต่ง ชื่อตัวละครและสถานที่ไม่อยู่จริง ทุกอย่างเป็นเรื่องสมมุติ อาจจะไม่ค่อยสมเหตุผล ขอให้ทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านเพื่อความสนุกและความบันเทิงเท่านั้น
ผู้เขียน นามปากกา ดอกไม้หนาม ขอสงวนลิขสิทธ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ 2537 และฉบับเพิ่มเติม พ.ศ 2558
ไม่อนุญาตให้คัดลอก ถ่ายรูป แคปหน้าจอ หรือสแกนเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ เพื่อจำหน่ายหรือเผยแผร่ส่งต่อให้กับผู้อื่น หากฝ่าฝืนจะดำเนินการตามกฎหมายให้ถึงที่สุด
Guest
