เกริ่นนำ
แม้จะมีชีวิตที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดแต่หญิงวัยกลางคนผู้นี้กลับยังคงจมอยู่กับความเจ็บปวดในอดีตอย่างไม่มีวันลืม เธอนั่งเหม่อมองหลุมศพที่ขุดเตรียมไว้ให้กับตนเองอย่างเดียวดาย แม้เรื่องราวเลวร้ายที่เคยเกิดขึ้นกับเธอจะผ่านไปนานนับหลายสิบปีแต่ไม่มีแม้แต่เสี้ยววินาทีที่เธอจะไม่คิดถึงมัน ชายชั่วช้าที่เธอเคยรักสุดหัวใจกับหญิงสารเลวที่เธอเคยคิดว่าเป็นดั่งเพื่อนสนิทที่ไว้ใจกับทำให้เธอต้องกลายเป็นฆาตรกรที่สังหารชายที่รักเธอยิ่งกว่าชีวิตของตนเอง กว่าที่เธอจะรู้ว่าถูกหลอกใช้เธอก็กลายเป็นผู้ร้ายที่ถูกจองจำอยู่ในคุกมืดที่ไร้ซึ่งอิสระภาพนานนับสี่สิบกว่าปีครั้นเมื่อพ้นโทษออกมาชีวิตวัยสาวที่เคยเบ่งบานเฉกเช่นดอกไม้งามก็ร่วงโรยเหี่ยวเฉากลายเป็นเพียงหญิงแก่ที่เดียวดายและอ้างว้างผู้รอความตายอยู่แค่เอื้อม แต่คนชั่วช้าทั้งสองกลับไม่แม้แต่จะได้รับกรรมใดๆหากแต่พวกเขากับมีชีวิตอย่างสุขสบายจากเงินบาปที่เธอเป็นผู้รับกรรม สิ่งเดียวที่หญิงแก่ผู้นี้ทำได้คือนั่งมองดูหลุมศพที่ขุดเตรียมไว้ให้กับตนเองอย่างเดียวดายพร้อมกับสาปแช่งคนชั่วช้าทั้งสองให้ลงนรกเฉกเช่นที่เธอเคยเจอ
กล่าวย้อนไปเมื่อปี 1981 ครั้งเมื่อไป๋ลี่จิงเป็นเพียงหญิงสาววัยสิบเจ็ดเธอได้ถูกตบแต่งเข้ามาเป็นภรรยาของท่านนายพลหม่าเทียนอี้ชายหนุ่มผู้มากด้วยอำนาจและฐานะเงินทอง เขาสามารถขึ้นเป็นนายทหารยศสูงสุดได้ในวัยเพียง30 แม้ว่าชีวิตของเธอจะดูน่าอิจฉาที่ได้แต่งเข้ามาเป็นคุณนายของนายทหารที่มากด้วยอำนาจ แต่ทว่าเธอกลับไม่เคยมีความสุขแม้แต่วันเดียวเพราะการแต่งงานกับนายพลหม่าไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการหากแต่เธอกลับถูกพ่อและแม่จับคุมถุงชนเพราะเห็นว่าเขาคู่ควรและเหมาะสมกับเธอมากกว่าเจี๋ยไท่เหวิน บุตรชายชาวนาที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไรหากแต่เขาเป็นคนรักของเธอ
จนวันหนึ่งที่เธอคิดจะหนีจากนายพลหม่าไปกับเจี๋ยไท่เหวิน โดยชายหนุ่มออกอุบายให้เธอขโมยทรัพย์สินเงินทองในเซฟของนายพลหม่ามาให้กับเขาโดยที่เขาจะเป็นคนช่วยขนย้ายเมื่อได้ทรัพย์สินเงินทองแล้วจะได้หนีไปใช้ชีวิตด้วยกัน เพราะความรักและโง่งมเธอจึงยอมทำตามอย่างไม่ขัดแต่ใครจะไปคิดว่านายพลหม่าจะรู้เรื่องทุกอย่าง เขาพยายามขัดขวางแผนการของเธอกับชายคนรักจนเกิดการต่อสู้กัน นายพลหม่าที่โกรธแค้นเป็นอย่างมากเขาคิดจะปลิดชีพเจี๋ยไท่เหวินทว่าเพราะความรักบังตาไป๋ลี่จิงจึงใช้ปืนที่นายพลหม่าเคยมอบให้เพื่อป้องกันตัวปิดชีพของเขาเพื่อช่วยชายคนรัก แต่แทนที่เจี๋ยไทเหวินจะรีบพาเธอหนีแต่เขากลับทิ้งเธอเอาไว้และหนีรอดไปเพียงคนเดียวพร้อมทรัพย์สินมากมาย ไป๋ลี่จิงที่ไม่มีทางหนีอีกทั้งอาวุธปืนที่ใช้ทำร้ายนายพลหม่ายังอยู่ในมือของเธอทำให้เธอถูกลูกน้องของนายพลหม่าจับกุมตัวในทันที ก่อนสิ้นใจนายพลหม่ามองหน้าของเธอพร้อมทั้งยิ้มออกมา แววตาที่เขามองเธอเป็นครั้งสุดท้ายเต็มไปด้วยความรักไม่มีแม้แต่แรงอาฆาตแค้น “ฉันรักเธอ ไป๋ ลี่ จิง”คำพูดสุดท้ายของเขาที่ยังคงก้องอยู่ในหูของเธอมันเปรียบเสมือนกับเป็นตราบาปที่ติดอยู่ในหัวใจของเธออย่างไม่มีวันลบเลือน ส่วนชายชั่วช้าผู้นั้นหลังจากที่เธอถูกจองจำในคุกมืดเขาก็ได้นำทรัพย์สินมากมายที่ขโมยมาหนีไปใช้ชีวิตอยู่กินกับสุ่ยอ้ายฉิงเพื่อนรักเพียงคนเดียวของไป๋ลี่จิงอย่างไม่รู้สึกละอาย
กว่าจะรู้ว่าแท้จริงแล้วทุกอย่างคือแผนการชั่วของคนทั้งสองทุกอย่างก็สายไป เจี๋ยไท่เหวินไม่ได้คิดที่จะพาเธอหนีตั้งแต่แรกหากแต่เขาเพียงต้องการยืมมือของเธอและใช้เธอเป็นแพะรับบาปแทนตนเองก็เท่านั้น
ไป๋ลี่จิงที่เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อหลายสิบปีก่อนขึ้นทีไรเธอก็รู้สึกเจ็บปวดใจขึ้นทุกครั้ง เธอมองดูหลุมศพขนาดเขื่องที่อยู่ด้านหน้าพร้อมกับร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ
“นายพลหม่าฉันขอโทษหากฉันย้อนเวลาไปได้ฉันจะเป็นภรรยาที่ดีของคุณ ฮือ ฮือ ฮือ”แต่แล้วเสียงร้องไห้นั่นก็ต้องหยุดลงครั้นเมื่อเธอเหลือบไปเห็นของบางอย่างที่ส่องแสงระยิบระยับอยู่ในหลุมศพนั่น สังขารที่แทบยืนไม่ไหวค่อยๆไถลตัวลงไปยังด้านล่าง แต่เมื่อเธอหยิบของสิ่งนั้นขึ้นมากลับพบว่ามันคือสร้อยที่มีจี้เป็นนาฬิกาโบราณสีทอง มือเล็กอันแห้งกร้านค่อยปัดเช็ดถูเศษดินนั่นออกจนเกลี้ยงเกลา เธอมองดูหน้าปัดนาฬิกาเรือนนั้นที่ฟันเฟืองยังคงทำงานอยู่แต่แล้วเธอก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่าเข็มนาฬิกาไม่ได้เดินไปข้างหน้าหากแต่มันหมุนทวนเข็มย้อนกลับ เพราะไม่ได้คิดอะไรและเห็นว่ามันสวยเธอจึงนำสร้อยเส้นนั้นมาแขวนที่คอของตนเองแต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้นครั้นเมื่อจู่ๆจี้นาฬิกาโบราณนั่นก็มีแสงประกายสีทองส่องสว่างจ้าขึ้นจนไป๋ลี่จิงถึงกับต้องหลับตาเพราะไม่อาจสู้แสงนั้นได้ แต่เมื่อเธอลืมตาขึ้นก็ถึงกับต้องตกใจครั้นเมื่อพบว่าตนเองไม่ได้อยู่ในหลุมศพกลางป่าช้าหากแต่กำลังยืนอยู่ในห้องๆหนึ่งที่ดูคุ้นตาในอดีต
Guest
