“จินเทียน”
ทันทีที่เหยียบย่างเข้ามาในหยางหมิงเลิฟลี่ชูการ์ อัลฟ่าลูกผสมแมวขาวก็ต้องร้อน ๆ หนาว ๆ หยางหมิงในเวลานี้มีแค่เสื้อคลุมตัวใหญ่สวมทับอยู่เหมือนเมื่อวันก่อนไม่มีผิด
วันที่หยางหมิงบุกเอาข้าวกล่องไปให้ที่ร้านเขาไม่ได้เลิกงานแล้วตรงกลับมาที่นี่เพราะกลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย แค่ส่งข้อความไปแค่รู้สึกไม่ค่อยสบายไว้เจอกันวันหลัง โชคดีที่หยางหมิงเป็นแมวเกเรก็จริงแต่ไม่ดื้อหัวชนฝาและยังพอฟังกันอยู่บ้างจึงไม่ต่อความยาวสาวความยืด
ส่งข้อความกลับมาว่า ‘พักผ่อนเยอะ ๆ นะที่รักของหมิงหมิง’
อ่านแล้วหัวใจจะวาย ร้ายกาจจริง ๆ หยางหมิงคนนี้ จินเทียนอ่านไปยิ้มไปไม่รู้จะรับมือความน่ารักนี้อีท่าไหนดี
“อย่ามาแกล้งฮีทเลยน่า ผมรู้ทันหรอก”
ในสายตาของจินเทียน...แมวเหมียวสีดำหยางหมิงเป็นจอมเกเรนักรีดไถ ใครผ่านหน้าร้านขนมสำหรับลูกผสมของหยางหมิงเป็นต้องเสียเงินให้ความน่ารักและขี้อ้อนของเจ้าของร้าน แต่ทำไมมีเขาคนเดียวที่ต้องเสียมากกว่าคนอื่น....
“ว่าไงจินเทียนคนหล่อ”
ร่างบางแทบกระโจนใส่เมื่อเห็นหน้าเขา มือแมวเจ้าเล่ห์ย้ายมาตบบนเป้ากางเกงปุ ๆ หางสีดำตวัดไปมาอย่างพึงพอใจ เขาได้ยินเสียงครางเหมียว ๆ คลอเคลียอยู่ข้างหู เจ้าเด็กนี่ได้คืบจะเอาศอก
“อย่าไปปลุกมันสิหยางหมิง”
“แค่เคาะเรียกนิดเดียว จะได้มาเล่นสนุกกัน จินเทียนไม่มาหลายวันหยางหมิงเหงามากนะ”
“ก็เกเรกับคนอื่นไปทั่ว” ที่ไม่ได้มาเพราะรับปากจะทำงานแทนพนักงานประจำแลกค่าจ้างคูณสามต่อชั่วโมงก็เลยต้องยอม แล้วใครจะอยากมา...เขารู้ว่าวันที่ไม่มาหยางหมิงก็คงเรียกคนอื่นมาหาอยู่ดี โอเมก้าลูกผสมแมวดำนี่บ่นเหงาได้ทุกวัน
“ไม่จริงอะ หยางหมิงเกเรกับพี่คนหล่อคนเดียว”
จินเทียนคร้านจะโต้เถียง เมื่อดวงตากลมโตแป๋วแหววละจากเป้ากางเกงมามองตาเขาแล้วขยิบตาส่งให้ มือไม้และหัวใจแข็งแกร่งก็อ่อนลง สิ้นเรี่ยวแรงต้านทาน ปล่อยให้แมวเจ้าเล่ห์ยุ่มย่ามกัน
ร่างกายแล้วก็จบที่เขาเสียท่าให้เหมือนเดิม
Guest
