ที่ใดมีรักที่นั่นมีความทุกข์ทน หากโชคชะตาร้ายกาจกับข้านัก ข้าเพียงขอวิงวอนให้มันผ่านพ้นไป
จางเสวี่ยชิงนางกำพร้าบิดาแต่กำเนิด มารดาของนางเลี้ยงดูนางมาอย่างโดดเดี่ยว ท่ามกลางหุบเขาที่มีแต่สายลมหนาว คงมีเพียงกระต่ายป่าตัวน้อยๆ และดอกเหมยที่เบ่งบานท่ามกลางหิมะโปรยปราย อยู่เป็นเพื่อนนาง
“ท่านแม่ เหตุใดพวกเราจึงต้องหลบเร้นอยู่ในหุบเขาที่มีแต่สายลมหนาวนี่ด้วยหรือเจ้าคะ”
“เด็กโง่ แม้หุบเขาไร้รักนี้จะมีแต่เพียงสายลมหนาวไร้ความรัก แต่ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ หุบเขาที่หนาวเย็นนี้จะทำให้หัวใจของเราสงบมิพบกับความทุกข์ยากที่ภายนอก”
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
