ตัวอย่าง
"เรียกฉันว่า เจ้านาย" กานต์ที่ลดมือลงอย่างรวดเร็ว หยดน้ำตาหนึ่งหยดร่วงหล่นอย่างไม่อาจอดกลั้น
"เสียใจอะไร มีเรื่องอะไรให้เสียใจงั้นหรือ หรือเสียใจที่ฉันประมูลได้นายไป" ชายหนุ่มตะคอกกานต์กลับมา เมื่อเห็นน้ำตาหยดหนึ่งที่ล่วงหล่นของกานต์ ส่วนกานต์ได้แต่นั่งเงียบ 'ไม่มีต่อไปอีกแล้ว พี่ชายที่แสนอ่อนโยนคนนั้น’
เมื่อเห็นกานต์ที่ก้มหน้าลง น้ำตายังไม่หยุดไหลก็เขวี้ยงสายจูงทิ้งอย่างเสียอารมณ์
"เรื่องในอดีต เลิกคิดถึงมันไปซะ ฉันลืมมันไปแล้ว"ชายหนุ่มที่เริ่มเดินสำรวจอุปกรณ์ภายในห้องว่ามีอะไรให้เขาเล่นบ้าง จนเขาเห็นแซ่อันหนึ่ง จึงหยิบมันขึ้นมา แล้วฟาดลงไปที่พื้น กานต์ที่สะดุ้งเสียงแซ่ที่ฟาดลงพื้น
"อ้อ ฉันว่าเป็นนายมากกว่า ที่ลืมได้เร็วกว่าฉัน"
กานต์ที่ส่ายหน้าทั้งน้ำตา แต่ชายหนุ่มกลับเบือนหน้าหนีไม่สนใจ
"ฉันให้ตัวเลือกนาย 2 อย่าง ยอมมารับใช้ฉัน หรือจะให้ฉันส่งนายไปขายอวัยวะ ฉันซื้อนายมาแพง อย่าคิดว่าฉันจะส่งนายกลับไปมือเปล่าล่ะ"
กานต์เงียบอยู่นาน ไม่มีแล้วพี่ชายที่อ่อนโยน ไม่มีแล้วครอบครัว ชีวิตเขาอยู่ไปก็ไร้ความหมาย
"ส่งผมไปขายอวัยวะเถอะ ผมไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ต่อ" เมื่อได้ยินดังนั้นของที่วางอยู่บนชั้นก็ถูกกวาดหล่นลงมาจนหมด
"คิดว่าฉันจะยอมอย่างนั้นหรือ นายทำฉันขนาดนั้นคิดว่าฉันจะยอมให้ตายง่ายๆ หรือ" ชายหนุ่มหันมาตวาดเสียงดัง ใส่กานต์
ชายตรงหน้าเดินมาหยิบสายจูงที่คล้องคออีกครั้ง ดึงหน้ากานต์เข้าไปจนชิดหน้าของเขา
"ฉันจะเล่นกับนายจนหนำใจก่อน แล้วค่อยส่งนายไปขาย" ว่าจบชายหนุ่มก็กระชากสายจูงลากกานต์ขึ้นไปบนเตียง กานต์ที่ร่างบอบบางก็ลอยขึ้นไปตามแรงกระชาก สายตาที่หมดอาลัยตายอยาก
Guest
