คำโปรย
ครั้งแรกที่โจนัสได้สบตากับ เฌอเบลล์ ความรู้สึกตื่นเร่าบางอย่างในกายเขาก็เกิดขึ้น ช่วงชีวิตที่ผ่านมาของเขามีนายบำเรอมาแล้วไม่รู้เท่าไร หากแต่ไม่มีใครเหมือนเด็กหนุ่มตรงหน้านี้แม้แต่คนเดียว เฌอเบลล์ คือคนแรกและคนเดียวที่เขายินยอมทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อให้ได้ตัวมา และทันทีที่เขาได้สัมผัสกับความหอมหวานราวกับดอกไม้ป่าแรกแย้ม จากร่างของเด็กหนุ่ม หัวใจของเขาก็ยิ่งถวิลหาและกระหายที่จะกลืนกินอีกฝ่ายเข้าไป หลังจากนั้นไม่ว่าโจนัสจะไปที่ใดก็มักจะมีเด็กหนุ่มหน้าหวานคนนหนึ่งเคียงข้างเป็นเงาตามตัว บรรดาลูกน้องต่างมองว่าเฌอเบลล์คงเป็นนายบำเรอคนใหม่ของเจ้านาย และเขาก็เจียมตัวไว้เช่นนั้น ทว่ากลับเป้นโจนัสที่มอบทุกอย่างให้กับเขา ทั้งความอบอุ่น อ่อนโยน และความรู้สึกที่พิเศษ จนเฌอเบลล์อดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเขาคือคนสำคัญของอีกฝ่าย หนูเบลล์เป็นคนสำคัญของพี่นะครับ...นั่นคือคำที่ทำให้เด็กหนุ่มยิ่งหลงรักอีกฝ่ายจนถอนตัวไม่ขึ้นมากขึ้นทุกที
เนื้อหาบางส่วนในเรื่อง
"หนูเบลล์เจ็บเหรอครับ.."
หนุ่มน้อยนัยย์ตาสีน้ำตาลอ่อนพยักหน้าหงิก ๆ ริมฝีปากล่างกัดแน่นตัวเองตั้งใจไม่แสดงด้านอ่อนแอออกมาตั้งแต่รับแขกมามากหน้าหลายตาหลายไซต์ขนาดแต่ท่อนเอ็นเนื้อใหญ่ยาวดังพ่อพันธุ์ม้าของเฮียโจนัสก็เกินกว่าจะรับไหวจริง ๆ
"ขอโทษทีนะของพี่มันใหญ่เกินไปน่ะ ไม่มีใครรับได้เท่าเราแล้วล่ะหนูเบลล์"
เจ้าพ่อมาเฟียใบหน้าหล่อคมเข้ม ดึงความแข็งใหญ่ยาวออกมาจากร่างกายคนตัวเล็ก เณอเบลล์สั่นสะท้านแท่งเอ็นเนื้อน้อยกระตุกน้ำแตกเลอะหน้าท้องตัวเองทันที หน้าท้องที่เคยโหนกนูนเป็นทรงรูปร่างท่อนเอ็นเนื้อยวบลงเห็นได้ชัด โจนัสเห็นคนสวยแตกไปก่อนเขาแล้วไม่อยากทำให้ยัยน้องเจ็บระบมไปมากกว่านี้ ในขณะที่เขายังไม่เสร็จเลยจะให้เณอเบลล์ออรัลเซ็กส์ให้
"พี่ขอใช้ปากหนูให้พี่แตกได้มั้ยครับหนูเบลล์”
เณอเบลล์ที่เสร็จสมน้ำแตกไปแล้วหายใจหอบถี่ก็ลืมตาขึ้นตกใจหน่อย ๆ ตั้งแต่ขายตัวมายังไม่เคยมีใครใช้ทางปากกับเขาเสร็จเลย จะมีแค่บริการคิดราคาพิเศษที่ต้องจ่ายเพิ่มถึงได้ใช้ปากจากเบอร์ทองได้ แต่เพราะมันเป็นของเฮียโจนัสแขกพิเศษวีไอพีของมาดามมาเรียเณอเบลล์เลยไม่ขัดขืนพยักหน้าขึ้นลงเป็นอันอนุญาติ
สวบ