ตอนที่ 1 ลิขิตฟ้า หรือชะตากรรม
เสียงลมพัดผ่านยอดไม้ในยามค่ำคืน บรรยากาศเย็นยะเยือกแผ่กระจายไปทั่วหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขา แสงจันทร์สาดส่องผ่านกิ่งไม้ทอแสงสีเงิฤลงมายังถนนดินที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้าของม้าและเสียงเกือกเหล็กกระทบพื้นดินที่ทำลายความเงียบ
"ฮ่า!" เสียงตวัดแส้ดังขึ้น ชายหนุ่มบนหลังม้าเร่งฝีเท้าอย่างรวดเร็ว ร่างสูงสง่าของเขาปรากฏให้เห็นภายใต้แสงจันทร์ ดวงตาคมเข้มเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและเหนื่อยล้า เขาคือ เซียวหยาง นักรบหนุ่มผู้ผ่านศึกสงครามมาแล้วนับไม่ถ้วน
การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่เพียงเพื่อภารกิจของแผ่นดิน แต่ยังเป็นการหลบหนีจากอดีตที่ยากจะลืม เซียวหยางเคยเป็นแม่ทัพผู้เกรียงไกร แต่เมื่อเกิดความขัดแย้งภายในราชสำนัก เขาถูกใส่ร้ายและถูกลอบสังหาร โชคชะตานำพาให้เขาต้องหลบหนีมาถึงหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้
ม้าของเขาหยุดลงหน้าจวนหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางหมู่บ้าน โคมไฟหน้าจวนส่องแสงริบหรี่ รั้วไม้สูงกั้นขอบเขตชัดเจน ทำให้พอรู้ว่านี่คือบ้านของผู้มีฐานะ
"ขอรับท่าน!" เสียงชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้นขณะที่เปิดประตูออกมา ซุนป้า เป็นผู้ดูแลบ้านหลังนี้ เขามองแขกแปลกหน้าด้วยสายตาสงสัย
"ข้าเดินทางมาไกล ต้องการที่พักสักคืน ไม่ทราบว่าพอมีที่ให้ข้าพักหรือไม่?" เซียวหยางกล่าว น้ำเสียงราบเรียบแต่ทรงพลัง
ซุนป้าลังเลเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังเข้าไปในจวนเพื่อขอคำอนุญาตจากผู้เป็นนาย
ภายในเรือนหลังใหญ่ ลี่ฮวา กำลังนั่งอยู่ริมโต๊ะไม้โบราณ นางเป็นหญิงสาววัยสิบแปดปี มีใบหน้าหมดจดราวกับดอกเหมยแรกแย้ม นางสวมชุดผ้าฝ้ายสีขาว ปล่อยผมยาวสยาย ดวงตาสีดำกลมโตทอดมองออกไปนอกหน้าต่าง
นางเพิ่งสูญเสียบิดาไปเมื่อปีก่อน หลังจากนั้นมารดาของนาง ฮูหยินเหมย ก็ปกครองบ้านและดูแลกิจการทั้งหมด
"คุณหนู ข้างนอกมีแขกมาขอพักแรมเจ้าค่ะ" เสียงของ เสี่ยวหนาน สาวใช้ประจำตัวเอ่ยขึ้น
ลี่ฮวา หันมองสาวใช้ของตนก่อนพยักหน้าเบาๆ
"ให้เขาพักที่เรือนแขกเถิด หากเขาไม่ใช่คนร้าย ก็อย่าให้เขานอนท่ามกลางลมหนาว"
เซียวหยาง ได้รับอนุญาตให้เข้าพักที่เรือนแขกของตระกูลลี่ เขาถอดเสื้อคลุมเปื้อนฝุ่นออกก่อนจะทอดตัวลงนั่ง พลางทอดสายตามองเพดานไม้เก่าแก่
ทันใดนั้น ประตูห้องถูกเลื่อนออกอย่างแผ่วเบา
"ท่านเป็นใครกันแน่?" เสียงหวานของหญิงสาวดังขึ้น
เซียวหยางหันไปมอง นางคือ ลี่ฮวา
เขาพินิจดูนางอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบ
"ข้าเป็นเพียงนักเดินทางผู้หนึ่ง ไม่ได้มีเจตนาร้าย"
ลี่ฮวา ยืนมองชายแปลกหน้าด้วยความสงสัย นางไม่เคยพบเห็นชายใดที่มีบรรยากาศเยือกเย็นและเต็มไปด้วยความลึกลับเช่นนี้มาก่อน
"ข้ามีนามว่า ลี่ฮวา ท่านชื่อว่าอะไร?" นางถาม
"เซียวหยาง"
นางพยักหน้า ก่อนจะกล่าวต่อ
"หากท่านต้องการพักแรม คืนนี้จงหลับให้สบาย พรุ่งนี้เช้าข้าจะให้คนเตรียมอาหารให้ท่าน"
หลังจากกล่าวจบ ลี่ฮวา ก็หันหลังเดินออกไป ทิ้งให้ เซียวหยาง จมอยู่กับความคิดของตนเอง
ภายในเรือนใหญ่ของตระกูลลี่ ฮูหยินเหมย กำลังยืนอยู่หน้ากระจกทองเหลือง นางเป็นหญิงวัยสามสิบปลายที่ยังคงมีรูปลักษณ์งดงาม นางเคยเป็นที่หมายปองของบุรุษมากมาย แม้สามีจะจากไปนานแล้ว แต่นางยังคงรักษาภาพลักษณ์ของสตรีสูงศักดิ์
เมื่อนางได้รับรู้ว่ามีชายหนุ่มรูปงามเข้ามาพัก นางเกิดความสนใจขึ้นทันที
“ชายผู้นั้นเป็นใครกัน?” นางคิดในใจ
รุ่งเช้า เสียงไก่ขันดังขึ้นจากคอกหลังจวน เซียวหยาง ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับกลิ่นหอมของอาหารที่ลอยมาจากโรงครัว
เมื่อเขาเดินออกไปนอกเรือน เขาพบว่า ลี่ฮวา กำลังยืนมองดอกไม้ในสวน นางดูอ่อนโยนและสง่างาม
"ท่านตื่นแล้วหรือ?" นางกล่าวด้วยรอยยิ้มบางๆ
เซียวหยางพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยถาม
"ข้าอยากช่วยพวกเจ้าทำงานเป็นการตอบแทนที่ให้ที่พัก"
ลี่ฮวา หัวเราะเบาๆ
"ท่านเป็นแขก ไม่จำเป็นต้องทำ"
แต่เซียวหยางกลับยืนกราน เขาหยิบจอบขึ้นมาช่วยขุดดินในสวน ทำให้นางรู้สึกประหลาดใจ
เมื่อมองดูเขา นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชม ชายผู้นี้แม้จะดูเคร่งขรึมและลึกลับ แต่กลับมีด้านที่อบอุ่น
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ไม่มีใครคาดคิด...
Guest
