ท่านแม่ทัพเขียนหนังสือหย่าให้ข้าด้วย

ต้าเฟิงค่อยๆ คลานเข้าไปใกล้ร่างของเจียวจิง มือสั่นเทาแตะใบหน้าอันเย็นเฉียบของนางอย่างอ่อนโยน ราวกับกลัวว่าจะทำให้นางเจ็บ ทั้งที่นางไม่อาจรู้สึกเจ็บปวดได้อีกแล้ว 

"จิงจิง..."  

ชื่อที่เขาใช้เรียกนางตั้งแต่เด็กหลุดออกมาจากปากของต้าเฟิง เป็นครั้งแรกหลังจากที่เขารู้สึกโกรธและเกลียดนางที่ยอมแต่งงานตามคำสั่งของท่านย่าทั้งสอง จนทำให้เขาไม่ได้แต่งงานกับคนที่รัก 

"จิงจิง... ท่านพี่ขอโทษ..."  

ต้าเฟิงกระซิบเบาๆ น้ำตาหยดลงบนใบหน้าซีดขาวของเจียวจิง  

"ท่านพี่ขอโทษ..." 

แต่คำขอโทษนั้นช่างสายเกินไป... การกลับมาเรียกชื่อ "จิงจิง" อีกครั้งของเขา เกิดขึ้นในวันที่เขาได้สูญเสียนางไปอย่างไม่มีวันหวนคืนมา ความรักและความเอ็นดูที่เขาเคยมีให้นางมาตั้งแต่เด็ก ที่เขาลืมเลือนไปเพราะความโกรธและความผิดหวัง กลับมาถาโถมใส่เขาในวันที่สายเกินแก้ 

ต้าเฟิงโอบร่างบางของเจียวจิงเข้ามาในอ้อมแขนอย่างทะนุถนอม น้ำตาของเขาหยดลงบนใบหน้าและเส้นผมของนาง เขากระชับร่างของนางแน่น ราวกับกลัวว่านางจะจากไปไกล... แต่ความจริงอันโหดร้ายก็คือ นางได้จากไปแล้ว จากไปพร้อมกับหัวใจที่แตกสลายเพราะเขา