“เด็กที่ไหนมาร้องไห้เสียงดัง หนวกหูชะมัด”
“หม่าม้า!”
“เอิน!”
“คุณเป็นใคร แล้วเด็กคนนี้เป็นใคร โอ๊ย!” เอินเอินหลับตาลงด้วยอาการปวดจี๊ดที่สมอง จู่ๆ ก็มีภาพบางอย่างฉายแวบเข้ามาในหัว
เป็นภาพของเด็กผู้ชายที่หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับเขาเรียกเขาว่าหม่าม้ากับผู้ชายร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาคนหนึ่งเรียกเขาว่า ‘เอินจ๋า’ ซึ่งทั้งสองคนก็ยืนอยู่ตรงนี้
“ตกลงพวกคุณเป็นใคร”
“หม่าม้าจำหนูกับปะป๊าไม่ได้จริงๆ เหรอฮะ”
“จำไม่ได้”
“ฮือออ หม่าม้าความจำเสื่อมจริงๆ ด้วย ฮือออ”
. . .
“คุณเคยทำอะไรให้ผมโกรธไหมขุนเขา” เอินเอินถามสามีที่ทำหน้าตกใจว่าเขาเป็นอะไร และเขานั้นเหมือนจะจำได้รางๆ ว่าผู้ชายคนนี้เคยทำไม่ดีกับเขา แต่ก็คิดไม่ออกว่ามันคือเรื่องอะไร
“เอิน ผม… ผมขอโทษ”
“อย่าเข้ามา”
. . .
“แต่เอินคนก่อนยังให้อภัยผมได้เลยนะ คุณรู้เรื่องนี้แล้วคุณก็ให้อภัยผม” ขุนเขาแทบล้มทั้งยืนเมื่อได้ยินเมียพูดอย่างนั้น
“นั่นมันเอินคนก่อน แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว” เอินเอินพูดจบก็หลับตาลง เหมือนความทรงจำในอดีตจะเริ่มผุดขึ้นมาในหัวทีละนิด
……………….
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียน เหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเรื่องสมมุติ นักอ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
นิยายเรื่องนี้เป็นแนว Mpreg ผู้ชายสามารถตั้งครรภ์ได้
เขียน : ปลาดื้อ
ภาพจิบิ : Karnnnbv , liloleex
ไทโป : Duckywee
Guest
