เกิดใหม่เป็นมาดามร้านเพชร
เปิดเรื่อง : 19 มีนาคม 2568
โดย ซอ.ซี
เสียงลมหายใจหนักหน่วงดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ วาณิชรู้สึกเหมือนหัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อภาพเหตุการณ์สุดท้ายในชีวิตก่อนหน้านี้ยังติดตาเจ้าตัวอยู่
เป็นภาพของรถยนต์ที่พุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็ว เสียงเบรกกรีดลั่นไปทั่วบริเวณ และสุดท้ายร่างของเขาก็ลอยกระแทกลงบนพื้นถนน ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป
เขาควรจะตายไปแล้ว... แต่นี่มันอะไรกัน?
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกะพริบปรับโฟกัสก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงหรูภายในห้องกว้างที่ตกแต่งอย่างสวยงาม กลิ่นหอมของดอกไม้จางๆ ลอยเข้ามา แต่สิ่งที่ทำให้เขาสะดุดมากที่สุดคือเสียงใสของเด็กน้อยที่ดังขึ้นตรงหน้าเขา
“คุณแม่ครับ!”
วาณิชสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นมองเด็กชายตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างเตียง ดวงตากลมโตของเด็กคนนั้นมองเขาด้วยความดีใจ ทว่าวาณิชกลับรู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
"เดี๋ยวนะ..." เขาพึมพำ มองมือของตัวเองที่เรียวยาวกว่าปกติ และสัมผัสถึงร่างกายที่ไม่คุ้นเคยเลยแม้แต่น้อย เดิมทีเขาเป็นคนอ้วนหนักกว่า 90 โล แต่ตอนนี้ร่างกายกลับผอมเพรียวอย่างไม่น่าเชื่อ
ความทรงจำบางอย่างไหลเข้ามาในหัวราวกับสายน้ำที่ล้นเขื่อน เขาไม่ใช่วาณิชคนเดิม... หรือพูดให้ถูกก็คือ เขาไม่ได้อยู่ในร่างของตัวเอง
ร่างที่เขาเข้ามาอยู่เป็นมาดามของบ้านตระกูลเพชรไพศาล ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลธุรกิจเพชรและจิวเวลรี่ที่ทรงอิทธิพลที่สุด และตอนนี้ตัวเขาคือ "อันวา อันวารี เพชรไพศาล" เป็นมาดามของตระกูลนี้ แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่า นั้นคือ...
อันวาเจ้าของร่างนี้แต่งงานกับ "ติณ ติณภพ เพชรไพศาล" นักธุรกิจผู้ร่ำรวยและมีหน้ามีตาในสังคม
พวกเขามีลูกชายวัยหกขวบชื่อ “มาวิน” ซึ่งกำลังยืนอยู่ข้างๆเตียงเขาตอนนี้
และดูเหมือนว่าชีวิตแต่งงานของร่างนี้กำลังจะจบลงในอีกหนึ่งเดือน
โดยเงื่อนไขของการหย่าคือ เขาต้องทิ้งลูกไว้ให้ติณภพไม่เช่นนั้นเขาจะไม่ได้อะไรติดตัวไปเลยแม้แต่แดงเดียว
วาณิชกำมือแน่น หัวใจเต้นแรงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย แล้วเจ้าของร่างนี้จะต้องหย่าทำไม? ไม่รักลูกหรอ? แล้วผู้ชายอีกคนที่ภาพเลือนลางในหัวเขาคือใคร?
วาณิชสับสนไปหมด อย่างน้อยๆมันก็ควรจะต้องมีเหตุผลหน่อยสิที่เขาเข้ามาอยู่ในร่างนี้
แล้วไหนจะสามีตัวแสบอีกที่จู่ๆจะเอาเงินฟาดหัวเขา ให้เขาออกไป มันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ อย่างน้อยๆเขาก็ควรจะรู้ต้นสายปลายเหตุของเรื่องให้มากกว่านี้ก่อนสิ แล้วสุดท้ายจะอยู่หรือไปก็ค่อยว่ากันอีกที
Guest
