หลินเสวี่ย จบชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุในขณะที่เขากำลังเดินทางกลับบ้านหลังเลิกงาน เขาเป็นผู้ชายอายุ 25 ปี เป็นเพียงคนธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายไปวันๆ ไม่มีอะไรพิเศษ ตื่นเช้าไปทำงาน เย็นก็กลับบ้าน บางวันก็ไปสังสรรค์กับเพื่อนๆบ้าง
ครอบครัวของเขามีอยู่ด้วยกัน 5 คน รวมตัวเขาด้วยมี พ่อ แม่ และน้องสาวอีก 2 คน พวกเราเป็นครอบครัวที่รักกันมาก พ่อกับแม่ของเขาพวกท่านเลี้ยงลูกด้วยความรักและมีเหตุผล ให้ลูกๆ มีอิสระในการใช้ชีวิต ซึ่งไม่เหมือนกับครอบครัวของคนอื่นๆ ที่เขาได้เจอมา
ก่อนที่ความรู้สึกสุดท้ายจะดับหายไป หลินเสวี่ยคิดถึงครอบครัว พ่อกับแม่จะต้องเสียใจมาก น้องๆ คงร้องไห้บ้านแตกแน่ และวันนี้ก็เป็นวันที่เขาจะต้องกลับบ้านด้วยสิ คงต้องฝากคนอื่นโทรไปบอกแล้วหล่ะ เขารับรู้ได้ถึงความเย็นของสายฝนและความเจ็บปวดมากมายที่ร่างกายของเขาเกินจะรับได้ หลินเสวี่ยรู้ตัวว่าเขาไม่น่าจะรอดแต่เขาก็ทำใจได้ เขาไม่ได้เป็นห่วงครอบครัวมากนักเพราะเขาได้ทำประกันชีวิตไว้ เงินที่ได้จากการตายของเขาจะทำให้ครอบครัวอยู่ได้อย่างสบาย แต่แล้วความรู้สึกต่างๆ ก็พลันหายไปแต่กลับแทนที่ด้วยความรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปสู่ความมืดและความเหน็บหนาว
ตื่นขึ้นมาอีกที ก็รู้ได้ทันทีว่านี่ไม่ใช่ร่างกายของเขามันช่างดูเล็กจ้อย จะบังคับร่างกายให้หยิบจับอะไรก็ลำบาก พูดได้เพียงอือๆอาๆ และที่สำคัญไปกว่านั้นเขา “เขาตาบอด!”
โอ้พระเจ้า! นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้ จะให้ชีวิตใหม่ทั้งทีควรให้ที่สมประกอบกว่านี้เซ่ ตาบอดมองไม่เห็นอย่างนี้แล้วผมจะอยู่อย่างไร ถึงจะมีคนเรียกว่าองค์ชาย มีคนคอยปรนนิบัติพัดวีอยู่ตลอดแต่มันไม่ใช่ไง ชีวิตของหลินเสวี่ยต้องการแสงสว่าง ได้เห็นธรรมชาติและสิ่งแดล้อม หลินเสวี่ยโวยวายกับตัวเองอยู่สักพักเขาก็คิดได้ว่าตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้แล้ว ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้เขาก็ต้องใช้ชีวิตที่ได้มาใหม่นี้ให้คุ้มค่า แต่ว่าชีวิตใหม่นี้มันไม่ง่ายเลยจริงๆ
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
จากใจผู้แต่ง
ตัวละคร สถานที่ต่างๆ และเนื้อหาในเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์แต่ประการใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่แต่งขึ้น สำนวนและภาษาที่ใช้อาจจะไม่ลื่นไหลนัก แต่ก็จะพยายามปรับปรุงและแก้ไขให้ดีขึ้น
คำเตือน
- นิยายแนวชายรักชาย
- บรรยายถึงความตาย
- อาจมีฉากรุนแรงและนองเลือด
Guest
