เอกกลองพิณ

นิยายเรื่องเป็นแบบสามคนนะคะ โดยกลองเป็นทั้งรุกและรับค่ะ  

พิณเป็นเมียกลอง และกลองเป็นเมียขุนเอกอีกที 

และเอกกับพิณไม่ได้มีสัมพันธ์ทางกายกัน เพียงแค่รักคนคนเดียวกันเฉยๆค้าบ 😆 

ใครไม่ชอบต้องขออภัยด้วยน้า และทุกอย่างมีที่มาที่ไป เรื่องราวจะเป็นอย่างไร มาติดตามกันได้เลยต้ะ 

******* 

"ศึกสงครามกูก็ยกทัพไปชนะมาครั้งต่อครั้ง 

ใยกูต้องยอมแพ้ในศึกรักครั้งนี้ด้วย!" 

"เพ้อเจ้ออะไรของมึงไอ่ขุนเอก กูบอกให้ไปตักน้ำใส่โอ่ง!" 

"เมียจ๋าอะ! ใช้ไอ้พิณมันสิ" 

"ไอ้พิณมันช่วยข้าตากข้าวอยู่ไม่เห็นรึ" 

"นี่ไง จะพลอดรักกันสองคนอีกล่ะสิ" 

"ถ้ามึงยังมิไป ดูท่ากูจะเลือกอยู่กับไอ้พิณแค่สองคนแล้วจริงๆ" 

"ฮือออ ก็ได้ ข้าไปตักน้ำแล้วก็ได้จ้า" 

*_________________* 

"ไอ้พิณมันโง่ ผัวมันเป็นสเลเตเหมือนมัน ยังหลงไปเอาอีก" 

"มึงว่าใคร! ไอ้บัดซบ!" 

"พี่เอก! ปล่อยเขาไปเถอะจ้ะ พิณไม่อยากมีเรื่อง" 

"ถ้าใครมาว่าเมียของเมียกูอีก กูจะเอาเลือดหัวมันออก!" 

ระนาดเอก ผัวของกลอง ซึ่งกลองเป็นผัวของพิณ ตะคอกคนทั้งตลาดตาถมึงทึง บังอาจมาว่าเมียของเมียเขาได้ยังไง 

ถึงจะไม่ค่อยชอบหน้าเมียของเมีย แต่มาว่าเมียของกลอง เท่ากับว่าเขาด้วย ไอ้เอกคนนี้ยอมไม่ได้ 

............ 

"ไอ้กลอง มึงเป็นเมียไอ้เอก แล้วก็เป็นผัวไอ้พิณนะเหรอ" 

"วิปริตวิปลาส" 

"ป้าก็หาผัวมาเอาสักคนสิจ๊ะ! ปากจะได้เอาไว้อมไข่บ้าง ไม่ใช่นินทาแต่ชาวบ้านเขา" - ขุนเอก