...
กูไม่มีหรอกสวรรค์ กูมีแต่นรกที่จะพามึงไป คนอื่นอาจจะพามึงไปสวรรค์ แต่กูจะเอาสวรรค์มาให้มึงเองทศกัณฐ์
คนอื่นอาจจะหวาดกลัวนรก แต่ถ้าในนรกมีมึง ต่อจะให้เจ็บปวดกูก็จะเดินไปหามึง พระราม
...
เพราะรัก...ทศกัณฐ์ถึงได้ทนอยู่
ทนให้หัวใจถูกบดขยี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทนเป็นเพียงเงาในสายตาของพระราม
ทนแม้กระทั่งให้ตัวเองกลายเป็นเชลยในพันธนาการของความรักที่ไม่มีวันได้รับสิ่งตอบแทน
เพราะรัก...ทศกัณฐ์ถึงได้ยอม
ยอมอยู่ในความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยความไม่เป็นธรรม
ยอมให้พระรามเป็นผู้กำหนดทุกอย่าง ยอมให้ตัวเองถูกกลืนกินไปทีละเล็กทีน้อย จนแทบไม่เหลืออะไรเป็นของตัวเอง
และเพราะรัก...ทศกัณฐ์ถึงได้ยอมเสี่ยง
ยอมก้าวลงไปในเปลวเพลิงที่พระรามสร้างขึ้นด้วยมือของพระรามเอง
พระรามชักชวนให้เขาเดินลงไปสู่ขุมนรก มันยื่นมือมา และเขา...เขาก็โง่งมมากพอที่จะเอื้อมมือไปจับมันแล้วเดินลงไป
เขารู้...ว่าถ้าก้าวเข้าไปแล้ว เขาจะถูกเปลวเพลิงนั้นเผาให้มอดไหม้แล้วตายทั้งเป็น
เขารู้...ว่าการเดินลงไปในครั้งนี้ มันจะไม่มีทางไหนที่จะพาเขากลับขึ้นมาได้อีก
แต่ถึงอย่างนั้น ถ้าหากการเผาไหม้ครั้งนี้ทำให้เขาได้รับความรักจากเธอ เพียงเศษเสี้ยวเดียว
เศษเสี้ยวเดียวแค่นั้น...เขาก็จะไม่เสียดายอะไรอีกแล้ว
หึ...แต่นั่นก็เป็นเพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ
เขาเหมือนต้นไม้ที่ใกล้ตาย กรีดร้องขอน้ำจากผืนดินที่แตกระแหง
ทั้งที่รู้ดีว่าไม่มีวันได้รับมัน...แต่ก็ยังอ้อนวอนอยู่ดี
ครั้งหนึ่ง เขาเคยคิดว่าได้ครอบครองพระราม
เพราะพระรามพร่ำบอกรักเขา ครั้งแล้วครั้งเล่า
ชั่วขณะหนึ่ง เขาหลงคิดว่าไฟในขุมนรกนี้กำลังจะเปลี่ยนไป
แต่ความจริงแล้ว...มันไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
ทุกคำรักที่พระรามเอื้อนเอ่ย มันเป็นเพียงคำลวง
พระรามสร้างมันขึ้นมา...เพียงเพื่อหลอกให้ทศกัณฐ์อย่างเขาตายใจ
และใช่คำพวกนั้นมันกักขังให้เขานั้นอยู่ใต้เท้าของมัน
ไฟจากนรกที่พระรามจุดขึ้น อาจจะแผดเผาแค่ร่างกายของเขา
แต่คำว่ารักจอมปลอมของพระราม...มันกลับกัดกินวิญญาณเขาจนไม่เหลืออะไรเลย
ทศกัณฐ์อยากจะตายเสียเดี๋ยวนั้น...ให้มันจบ ๆ ไป อยากจะให้ทุกอย่างพังพินาศลง
เจ็บ...จนแทบหายใจไม่ออก
เจ็บ...จนไม่มีแม้แต่น้ำตาจะหลั่งรินออกมาได้อีกแล้ว
เขารักมันมากมายขนาดนี้ แล้วนี่คือสิ่งที่เขาควรได้รับอย่างนั้นหรือ?
นี่คือรางวัลของความภักดีอย่างนั้นหรือ?
นี่คือสิ่งที่พระรามให้กับเขา...หลังจากที่เขายอมแลกทุกอย่างเพื่อมันอย่างนั้นหรือ?
บางครั้งเขาก็สงสัย...
ทำไมต้องเป็นเขาเพียงคนเดียวที่ต้องถูกเผาผลาญ?
ทำไมต้องเป็นเขาเพียงคนเดียวที่ต้องเจ็บปวด?
มันไม่เคยยุติธรรมเลย...ไม่มีวันยุติธรรมเลยสักนิด
บางที...ถ้าเขาจะต้องมอดไหม้เพราะเธอจริง ๆ
เขาก็หวัง...หวังเหลือเกินว่ามันเองก็จะถูกเผาไปพร้อมกัน
เรื่องนี้...ถ้าจะต้องมีใครเจ็บปวด มันจะต้องไม่ใช่เขาแค่คนเดียวอีกต่อไป
เขาทุ่มเทความรักทั้งหมดให้พระราม และนี่คือสิ่งที่เขาได้รับ
งั้นก็ดี...ต่อจากนี้เขาจะไม่รักมันอีกต่อไป ความตกต่ำที่มันเคยมอบให้เขา เขาจะส่งมอบคืนให้มัน
เมื่อมันดูถูกความรักที่ภักดี วันนี้เขาจะเปลี่ยนความรักที่ภักดีให้เป็นไฟที่พร้อมจะแผดเผา
ต่อจากนี้ไม่ว่ามันจะจบลงยังไง คนที่จะต้องจมอยู่ใต้เท้าของเขาก็คือมัน
...
คำเตือน
เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้เป็นนิยาย ชาย x ชาย และมี ดราม่า แทรกอยู่ในเส้นเรื่องค่อนข้างเยอะ
และขอชี้แจงให้ทราบตั้งแต่ต้นว่า ตัวละครเอกไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบคู่รักกัน แต่เป็นเพียง "เพื่อนนอน" เท่านั้น ทั้งนี้ ตัวละครอาจมีปฏิสัมพันธ์กับตัวละครอื่น แต่จะไม่ถึงขั้นมีความสัมพันธ์ทางเพศกับบุคคลอื่นแต่อย่างใดดังนั้น ขอให้ผู้อ่านพิจารณาด้วยวิจารณญาณ หากท่านไม่ชอบแนวทางของเรื่อง หรือรู้สึกไม่สบายใจกับการที่ตัวละครเอกมีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลอื่น สามารถเลือกที่จะหยุดอ่านได้
นิยายเรื่องนี้มีการกล่าวถึง สารเสพติด โดยไม่มีเจตนาส่งเสริมหรือให้ผู้อ่านลอกเลียนแบบ เป็นเพียงองค์ประกอบในบางฉากเพื่อเพิ่มความสมจริงเท่านั้น
ตัวละครในเรื่องอาจกระทำต่อกันจนเกิด ความเจ็บปวดทั้งทางร่างกายและจิตใจ
มีการใช้ คำหยาบคาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ชี้แจง
เนื้อหาของนิยาย ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ และจะมีการทยอยอัปเดตเป็นระยะ เมื่อจัดทำ E-Book เสร็จแล้ว ทางศรีจะนำมาเผยแพร่ให้เร็วที่สุด ต้องขออภัยในความล่าช้าด้วยนะคะ
และก่อนจะเข้าไปในนิยาย ศรีขอความกรุณา ใช้ภาษาที่สุภาพและเหมาะสมในการแสดงความคิดเห็น ศรีเคารพผู้อ่านทุกท่าน และหวังว่าผู้อ่านจะให้เกียรติและเคารพศรีเช่นเดียวกัน
ขอบคุณสำหรับการติดตามและการสนับสนุนค่ะ
และสิ่งสุดท้ายก่อนเข้านิยาย อย่าลืมกดใจ กดเข้าชั้น และมาคอมเมนต์คุยกันนะคะทุกคน
ทุก ๆ คอมเมนต์จะนำพาให้ตัวละครนั้นก้าวไปข้างหน้า อย่าลืมมาคอมเมนต์พาตัวละครนั้นเดินไปด้วยกันนะคะ
สำหรับนิยายในครั้งนี้ก็เอนจอยรี้ดดิ้งนะคะ
ยิ่งคอมเมนต์เยอะหนูยิ่งเขียนไวนะบอกไว้ก่อนอิอิ
ฝากแม่ ๆ เอ็นดูน้อง ๆ หน่อยนะคะ