ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ดิฉันแม่เลี้ยงจิราภัค รับสายค่ะ

ธีร์ญาดา ธาราสิทธิโชติอนันท์ หรือ ธี เป็นเด็กที่ถูกครอบครัวทิ้งตั้งแต่ยังเป็นทารกเพียงแค่สามเดือน มีคนไปเจอที่ข้างถังขยะ ส่งให้มูลนิธิบ้านเด็กกำพร้ารับไปดูแลต่อ อีกสองเดือนถัดมามีผู้ใหญ่ใจดีรับไปอุปการะเลี้ยงดูจดเป็นลูกบุญธรรม 

ครอบครัว สุพัฒดิลกสกุล ให้การอบรมเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี ส่งเสียให้ได้เรียนจบถึงปริญญาโท แต่เขาต้องแลกอะไรมาหลายอย่าง ตั้งแต่มีน้องสาวอีกคน จากคนที่เคยได้รับความรักจากพ่อแม่ แต่ก็น้อยลงทุกวัน เหมือนกับเธอไม่ใช่ลูก ใช้ให้ทำงาน บริหารบริษัท ดูแลธุรกิจจนเกิดผลกำไลมหาศาล 

…แต่อยู่มาวันหนึ่ง เธอกลับต้องถูกให้ไปทำงานใช้หนี้ ธีช็อกทันทีโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าหนี้มาจากไหน ทั้งที่เธอก็ทำงานทุกวัน เงินทุกบาทเธอไม่เคยได้เลยไม่มีโบนัส มีแต่เงินเดือนหลักหมื่นให้ในทุก ๆ เดือน แล้วอยู่ ๆ พ่อกับแม่บอกกับเธอว่า เธอต้องไปใช้หนี้ทั้งที่หนี้ก้อนนั้นเธอไม่ได้เป็นคนก่อ แล้วที่ช็อกยิ่งกว่านั้น พ่อกับแม่บอกกับเธอว่า เธอไม่ใช่ลูกจริง ๆ ของพวกท่าน เธอก็เป็นแค่เด็กที่ถูกอุปการะเลี้ยงดูในขณะนั้นที่พวกท่านยังไม่มีลูก 

ธี เสียใจมากล้น จนพูดไม่ออก เธอถูกขับไล่ให้ไปอยู่ที่ ไร่ จิราภัค เพื่อใช้หนี้แทน ทั้งหมดนี้คือการชดใช้บุญคุณที่ค้ำชู้ชีวิตของเธออยู่ทุกวันนี้ 

……… 

“หากท่านไม่มีเงินจะชำระหนี้ตามกำหนด ดิฉันมีข้อแลกเปลี่ยน” 

“แม่เลี้ยงมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรบอกพวกผมมาได้เลยค่ะ ผมยินดีหากจะช่วยดิฉันกับครอบครัวได้ ขอเพียงแค่ไม่ยึดบริษัทของเราก็พอ” 

ในขณะที่พ่อแม่ของเธอกำลังคุยกับใครคนหนึ่งอยู่ซึ่งแปลกหน้าสำหรับธีและธัญ น้องสาวของเธอ ธีเดินเข้ามาถามกับมารดาว่าผู้หญิงสองคนนี้คือใคร 

“ใครคะแม่” 

“แม่เลี้ยงจิราภัคและพี่สาวคุณมัสหยา” 

“แล้วเขามาทำไมเหรอคะ” 

“ดิฉันเป็นเจ้าหนี้มาทวงหนี้” 

“เจ้าหนี้ หมายความว่าไงคะคุณพ่อคุณแม่” 

“แกไม่ต้องถามมาก มานั่ง ยัยธัญด้วย” 

ลูกสองทั้งสองเดินไปนั่งข้าง ๆ พ่อกับแม่ แล้วก็เริ่มคุยถึงข้อแลกเปลี่ยนกันต่อ 

“คุณเพ็ญภัทร จะว่ายังไงคะหากฉันจะเอาลูกสาวของคุณไปทำงานที่ไร่ เพื่อใช้หนี้แทนท่านทั้งสอง” 

“ธัญไม่ไปนะคะคุณพ่อคุณแม่” 

สายตาของมารดามองไปยังธีร์ญาดา ที่นั่งนิ่งฟังตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดกับตัวเธอก็เกิดขึ้น 

“ธี ฉันจะให้ธีไปค่ะ” 

“ทำไมต้องเป็นธีด้วยค่ะแม่” 

เพ็ญภัทร ถอนหายใจและตัดสินใจบอกกับลูกสาวคนโตออกไป 

“เพราะธีต้องใช้บุญคุณที่พ่อกับแม่เลี้ยงดูธีมาตั้งแต่เล็กจนโต ส่งเสียให้เรียบจบสูง ๆ ทำงานบริษัทและรักเหมือนลูกแท้ ๆ” 

“หมายความว่าไงคะ เหมือนลูกแท้ ๆ แล้วธีไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของคุณพ่อคุณแม่เหรอคะ” 

ใช่ ฉันกับคุณธีระ เอาแกมารับเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้า เพราะตอนนั้นฉันกับคุณธีระอยากมีลูกมาก ก็เลยเอาแกมาเป็นลูกบุญธรรม แกต้องใช้บุญคุณที่ฉันเลี้ยงแกมาจนได้ดิบได้ดีถึงทุกวันนี้ 

ธีร์ญาดา หัวใจแตกสลายเมื่อรู้ความจริง เธอเคยคิดเสมอว่าทำไมตั้งแต่พ่อกับน้องสาวของเธอขึ้นมาอีกคน กลับละเลยเธอ ไม่ให้ความรัก ให้ความใส่ใจเหมือนก่อน แม้แต่เรื่องนามสกุลที่ไม่เหมือนคนในครอบครัว เธอเองเคยถามพ่อกับแม่ ท่านแค่บอกว่าเป็นการเปลี่ยนเพื่อแก้ดวงไม่ดี ซึ่งเธอก็เชื่อแบบนั้นมาตลอด แต่ความจริงแล้วเธอไม่มีสายเลือดของพ่อกับแม่อยู่เลยสักนิด เธอเป็นแค่เด็กกำพร้าที่โชคดีมีคนเอามาเลี้ยงดูก็เท่านั้น 

“ก็ได้ค่ะ ธีจะชดใช้บุญคุณทั้งหมดนี้ให้กับท่านเอง” 

ธีร์ญาดา ธาราสิทธิโชติอนันท์ (ธี) อายุ 27 ปี สูง 173 เซนติเมตร เป็นคนผิวขาว รูปร่างดี หน้าตาสวย ผมสั้นประบ่า ดวงตาสีน้ำตาล นิสัยเป็นเงียบ รักสงบ พูดน้อย ทำงานเก่ง แต่เธอเป็นคนมีสองบุคลิกในคนเดียวกัน ธีอีกคน สดใส ร่าเริง เหมือนคนทั่วไปปกติ แต่ธีอีกคนที่ซ่อนอยู่ภายในส่วนลึกของจิตใจ จะเป็นปากร้าย นิ่งขรึม รักความสันโดษ ชอบอยู่คนเดียวในที่เงียบ ๆ แต่มีน้อยครั้งที่ธีอีกคนจะโผล่มา หากไม่มีสิ่งกระตุ้นกระทบจิตใจ 

จิราภัค จรัสวุฒิพงศ์ อายุ 34 ปี สูง 169 เซนติเมตร เธอเป็นเจ้าของไร่จิราภัค คนงานจะเรียกเธอว่า “แม่เลี้ยง” จิราเป็นผู้หญิงสวย ตัวเล็กบุคลิกดี เรียนจบนอก นิสัยเป็นคนใจดีแต่คนทั่วไปจะมองว่าเธอเป็นคนโหดร้าย โหดเหี้ยม ใช้งานเยี่ยงทาส ด้วยบุคลิกของเธอที่ดูมีอำนาจ เธอรักธรรมชาติ ชอบดอกกุหลาบสีแดงเป็นที่สุด เป็นผู้หญิงที่ผู้ชายหมายปอง อยากได้ไปครอบครองแต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบเธอ เพราะมีข่าวลือว่าที่ไร่ของเธอ มักจะมีคนหายสาบสูญทุกปีและเสียงเลื่องลือเหล่านั้น พูดกันต่อ ๆ ไปว่า คนงานที่หายไป ถูกแม่เลี้ยงจิราภัค ฆ่าตาย จึงไม่มีชายใดย่างกายเข้าไปจีบ 

มาไขปริศนากันว่า คนงานที่ว่าหายสาบสูญ หายไปไหน ถูกฆ่าจริงหรือเปล่า แล้วลูกหนี้คนชื่อธีจะรอดได้กลับออกมาจากไร่จิราภัคหรือไม่ จะต้องเจออะไรบ้าง หรือเขาจะต้องตายอยู่ที่ไร่แห่งนี้... 

นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง 

บุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ในเรื่อง เป็นเพียงจินตนาการที่สร้างสรรค์ของผู้แต่งเพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น! 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ 

(และฉบับแก้ไขเพิ่มเติม)  

ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไขบทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับอนุญาต