พอผมใส่ปลอกคอให้มดดำเสร็จ เขาก็นั่งลงทำท่าจะแก้กระดุมกางเกงให้ผม
“เฮ้ย ๆ มึงจะทำอะไรน่ะ”
ผมท้วง รีบเอามือจับเป้ากางเกงไว้...
ไอ้เด็กเวรนี่จะปีนเกลียวอีกแล้ว นิสัยเดิมไม่เปลี่ยนเลยมัน
“รีดน้ำออกให้เฮียไง เฮียไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่คิดเงิน ไหน ๆ ก็เตรียมตัวมาแล้ว ไม่อยากเสียเที่ยว แล้วดูก๊วยเจ๋งเฮียสิ แข็งโป๊กเลย”
ระหว่างพูดไอ้เด็กนี่ยังคงช้อนตามองผม แสยะยิ้มที่มุมปากก่อนจะขบเม้มทำใบหน้าเซ็กซี่
“ก๊วยจ๋งก๊วยเจ๋งอะไรของมึง”
ผมชักงงกับศัพท์พิเรนทร์ของเขา
“เฮียไม่รู้จักเหรอ พระเอกก๊วยเจ๋งมังกรหยกไง ถ้าไม่ปล่อยออกมาเดี๋ยวเฮียหน้ามืดนะ”
คนพูดอมยิ้ม ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ หรือมันคิดว่าผมจะฆ่ามัน เลยคิดจะเอาเซ็กซ์ปิดปาก!!
“มึงคิดว่ามีอะไรกับกูแล้วกูจะปล่อยมึงไปเหรอ อย่าหวังเลย”
ผมใช้ไม้แข็งขู่
“ฮึ! แล้วเฮียคิดว่าจะกำจัดผมง่าย ๆ เหรอ อย่าหวังเลย”
เขาหรี่ตาตอบกลับอย่างดื้อดึง
ผมไม่เคยเห็นใครบูชาเรือนร่างของผมมาก่อน ทิวไม้ถึงมันจะเคยรักผม แต่สายตาของมันไม่ใช่แบบนี้…
ไอ้หมอนี่เวลาเห็นผมแก้ผ้า มันจะทำหน้าเหมือนสัตว์ป่าที่กำลังหิวกระหาย อดรนทนไม่ไหวจะต้องหาทางกลืนกินสัตว์น้อยใหญ่ก่อนจะลงแดงตาย เหมือนกลัวว่าจะไม่มีเหยื่อหรือน้ำบ่อหน้าเหลือต่อชีวิตให้มันอีกแล้ว
เห็นแววตาเหยี่ยวที่กำลังจ้องไอ้หลามที่เป้ากางเกงของผมแล้วขนลุก แต่ก็เสียวซ่านไปถึงไขสันหลังในเวลาเดียวกัน
ใครมันจะอยากกินผมมากขนาดนี้ อ้อ ไอ้สัตว์เล็กตัวนี้ไง จะเป็นใครไปได้…
ไอ้มดดำที่ชอบเลียหัวมังกร!!!
อย่าว่าแต่มันเลย ผมเองตั้งแต่มันมาอยู่ที่เพนต์เฮาส์ก็ดันรู้สึกหิวไม่แพ้กัน ทั้งที่ห้ามใจตัวเองว่าอย่าแตะเพื่อนมัจฉะ
ครั้งที่แล้วมันให้อภัยผมมาแล้ว ครั้งนี้ถ้าผมแตะเพื่อนมัน มันไม่ให้อภัยผมอีกแน่
…..
***เรื่องนี้คือภาคสองของเรื่อง RACE - พิชิตเกียร์พี่ว้ากวิศวะ มีการอ้างอิงถึงภาคแรก แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับภาคสองและไม่จำเป็นต้องอ่านภาคแรก แต่ภาคแรกสนุกมาก ไม่อ่านอาจจะเสียดายได้ค่ะ***
พิมพ์ครั้งแรก : กุมภาพันธ์, 2025
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ หรือคัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด เพื่อการสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น
Guest
