กรงรักสามีร้าย [มี e-book แล้วค่ะ]

นิยายใหม่ 

กรงรักสามีร้าย 

โดย โมริน  

คำโปรย... 

‘เธอ’ ก็แค่ของแถม ที่เขาบังเอิญได้มาในฐานะพี่สาวเมียน้อยของบิดา และยังได้เป็น ‘ภรรยา’ ที่ ‘เขา’ ไม่เคยต้องการคนอย่างเธอเลยสักวัน 

ในวันที่หัวใจแตกสลาย ก็จะหอบกอบโกยไม่ให้เหลือเศษซาก ต่อให้เธอมีหนึ่งชีวิตที่แสนรักอยู่ในครรภ์ ก็จะไม่ลังเลเดินจากเขาไป 

ตัวอย่าง... 

“เมื่อคืนฉันใช้กำลังข่มเหงเธอหรือเปล่า” เขาตัดสินใจถามให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าขืนปล่อยไว้คาใจแบบนี้ในอกคงร้อนรุ่มเป็นไฟไม่หายสักที 

“หมวยสมยอมเองค่ะ” เธอตอบเสียงเบา เร่งฝีเท้าเดินผ่านหน้าเขาไปให้เร็วที่สุด  

“ฉันต้องการความจริง” เสียงทุ้มเค้น พลางเอาร่างสูงมาขวางไม่ให้เธอเดินหนีกันไป  

สายตาคมกริบจับจ้องเธอเขม็งอย่างเย็นชา ยิ่งกว่าควักหัวใจไปฝังในก้อนน้ำแข็ง เย็นจนปวดระบมไปทั้งดวง 

“ไม่ต้องห่วงปัญหาจะตามมาหรอกค่ะ หมวยกินยาคุมฉุกเฉินไว้แล้ว ถึงจะเป็นเมียตบแต่งแต่คุณมั่นใจเลยว่า วันหนึ่งที่หมวยเดินออกไปจากบ้านหลังนี้ หมวยจะไม่เอาของ ๆ คุณติดตัวออกไปแม้แต่ชิ้นเดียว โดยเฉพาะเลือดเนื้อเชื้อไข”  

ตบหน้าเขาก็ไม่เจ็บเท่านี้ สีหน้าเศร้าที่เธอแสดงออกมาให้เห็นสวนทางกับฝีปากที่ยิ่งกว่าเหล็กในผึ้งต่อยเขาจนระบมเสียอีก 

“ถือว่าเธอให้สัจจะกับฉันแล้วกัน ทำให้ได้ด้วยล่ะ” 

“ค่ะ งั้นอย่ายุ่งกับร่างกายของหมวยอีกก็พอ ขอแค่นี้คุณให้ได้ใช่ไหม และเรื่องเมื่อคืนเลิกก็แล้วต่อกัน หมวยจะรับผิดเองทั้งหมด ลืมฝันร้ายของคุณไป หมวยก็จะลืมเหมือนกันว่าทำอะไรลงไป” 

“เธอลืมลงจริง ๆ เหรอหมวย” ถ้อยคำของเขาดึงความสนใจเธอได้ชะงัดดังคาด 

“หมวยไม่จำอะไรแบบนั้นอยู่แล้วค่ะ ต่อให้คุณเป็นผู้ชายคนแรก ก็ไม่ได้หมายความว่าหมวยจะบูชา เทิดทูน แต่ที่ระลึกอยู่เสมอคือทำหน้าที่ภรรยาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง นั่นคือหน้าที่ของหมวย โดยจะยกเว้นหน้าที่เมียบนเตียงค่ะ”  

เขาแค่นเสียงเหอะอย่างเหยียดหยามออกจากปาก ก่อนเปล่งเสียงบอกกับเธอไปว่า 

“เธอก็จำเอาไว้ด้วย ฉันไม่ใช่ประเภทบูชา เทิดทูนความบริสุทธิ์ของใครไม่ลืมหูลืมตาเหมือนกัน เธอให้ฉันก็แค่รับ เราก็วิน-วินกันทั้งคู่ และอย่าคิดล่ะว่าสิ่งนั้นที่ให้มามันวิเศษวิโสจะทำให้ฉันมองเธอเปลี่ยนไป”  

สำหรับเขามันก็แค่เยื่อบาง ๆ ไม่มีราคาหรือต้องตีคุณค่าเป็นความรักอะไร ยิ่งกับคนที่ตั้งใจเกลียดแล้วนั้น เขาให้เธอได้แค่เพื่อนร่วมโลกที่ซวยผ่านมาแชร์ร่างกายกัน และเวลาที่มีร่วมกันก็ใกล้หมดเต็มทนแล้วก็เท่านั้น  

มนัสนันท์มีสติเต็มร้อย ยอมเขาด้วยความรู้สึกที่มันอยากเป็น อยากมอบความสาวให้ ไม่ได้หวังอะไรตอบแทนหรือให้เขาต้องประทับใจเห็นคุณค่าที่ได้เป็นคนแรกของตนเอง  

“ต่อไปก็ต่างคนต่างอยู่ ฉันเป็นลูกผู้ชายพอที่จะรอเธอเดินออกไปจากบ้านหลังนี้ตัวเปล่าโดยที่จะไม่มีผู้หญิงคนอื่น” 

เขาย้ำคำว่า ‘ตัวเปล่า’ ด้วยถ้อยคำหนักแน่น คงเพราะกลัวเธอลืมไปกระมังว่ารับปากอะไรเอาไว้ และจำให้ขึ้นใจเอาไว้ด้วยว่า จะไม่เอาอะไรจากเขาติดตัวไปแม้แต่ชิ้นเดียว  

แม้แต่เลือดเนื้อเชื้อไข ก็ห้ามอย่างเด็ดขาด !   

สวัสดีค่า โมริน ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ 

พระเอกใจร้ายมากกก หอนฉ่ำ ๆ เลยค่ะ  

ฝากติดตาม เป็นกำลังใจให้กันด้วยน้าาา 

e-book คาดว่ามาภายในเดือนนี้ค่ะ