ความสัมพันธ์ที่เริ่มจากการถูกบังคับเพื่อช่วยเหลือ จบลงเพราะปากเสียที่ไม่รู้ใจตัวเอง จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งได้ยังไง เธอจะให้โอกาสเขามั้ย ไปเอาใจช่วยพี่พระเอกกันนะคะ
"แม่เห็นด้วยกับคุณพ่อ ไม่ใช่แค่เพื่อให้ธันวามีอำนาจในทรัพย์สินนะปลื้ม แต่ตอนนี้น้องไม่มีใคร เรียนก็ยังไม่จบ งานร้านดอกไม้อีกตั้งสามแห่ง แม่อยากให้ปลื้มช่วยน้องทั้งดูแลธุรกิจและจิตใจน้องด้วย"
"ให้ผมเป็นผู้ปกครองใช่มั้ย คงไม่ได้จะให้แต่งงานกันจริง ๆ ถูกมั้ยครับ"
"ก็ถ้า..."
"ไม่ครับ คุณแม่อย่ามาคาดหวังเรื่องนี้ เพราะเมื่อไหร่ที่ธันวาอายุครบยี่สิบ ผมจะหย่าทันที!"
---------------------------------------
"รู้รึเปล่าว่าเขาจะบอกรักเธอ"
"รู้สิ รู้ว่าเขาจะสารภาพรักกับวาใช่มั้ย!"
"!!!"
"แล้วเป็นยังไง ตอบตกลงไปแล้ว อิ่มจนกินข้าวไม่ลงเลยสิ แล้วจะย้ายออกจากคอนโดพี่วันไหน จะไปอยู่กับมันเลยมั้ย เอาสิ วาเก็บของเลยพี่ไปส่ง จะไปส่งให้ถึงห้องไอ้หนุ่มนั่น เห้ย!"
ซ่าาาาส์!!!
ชามมาม่าที่วางตรงหน้าสาดโยนออกไปใส่คนที่เสียงดังใส่เขาอย่างไม่มีเหตุผล คำพูดแฝงคำดูถูกทั้งยังไล่กันให้ไปอยู่ที่อื่นไม่ต่างจากครั้งก่อนทำธันวาขอบตาร้อนผ่าว แม้จะตกใจที่น้ำร้อน ๆ ราดลงบนอกคนตรงหน้าแต่เขาจะไม่สงสารคนที่ใจร้ายกับเขาอีกแล้ว
"...แสบมั้ยครับ" คำถามเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกเอ่ยออกไปเมื่อธันวาจ้องสบกับสายตาคุกรุ่นของร่างสูง
"ธันวา! เธอทำอะไร!!!"
"แล้วพี่ปลื้มพูดอะไร! ถ้าการที่วามาอยู่ที่นี่มันรบกวนก็บอกวามา ไม่ต้องอ้างคนอื่น! พี่พัทธเขาไม่เกี่ยวด้วย!!"
"อ่อ พี่พัทธ มันดีกับวา มันดีทุกอย่างไม่เหมือนพี่ที่วาเอาแต่หนีไม่ยอมเปิดใจให้ซะที!"
-------------------------------------