เขากำลังจะแต่งงานกับคนที่เหมาะสม
ส่วนเธอ... กลายเป็นเพียงอดีตที่ไร้ตัวตน ไร้สถานะ
ลูกของเธอถูกพรากไปกลายเป็น ลูกของคนอื่น โดยที่เธอไม่มีสิทธิ์ทำอะไรได้เลย
เธอทำได้เพียงเฝ้ามองลูกสาวอยู่ห่าง ๆ ด้วยหัวใจที่เจ็บปวด ในฐานะแม่ที่อยากให้ลูกได้รับสิ่งที่ดีที่สุด แต่ทำได้เพียง ยอมรับ ยอมให้ลูกได้เติบโตในชีวิตที่ดี... เพราะเธอไม่สามารถมอบสิ่งนั้นให้ลูกได้เอง
ตั้งแต่วันที่ลูกของเธอเกิด... เธอกลับถูกส่งไปอยู่ท้ายไร่ ในขณะที่ลูกของเธอถูกพรากจากอก เพียงเพราะความ "ไม่เหมาะสม"
และในวันที่เขากำลังจะแต่งงานกับคนที่เหมาะสม...
เธอกลับกำลังตั้งท้องลูกคนที่สอง
และลูกในท้องของเธอ... ก็คือลูกของเขา
++++++++++++++++++
“คุณพ่อขา ใครคะ?”
“ไหนคะคนเก่ง”
น้องณดา หรือ เด็กหญิงธีรดา ลูกสาววัยสองขวบของเขาชี้นิ้วเล็ก ๆ ไปยังมุมหนึ่ง ผู้เป็นพ่อที่จูงมือลูกไว้ก้มมองตาม แต่กลับไม่เห็นสิ่งที่ลูกสาวพูดถึง
“คุณพ่อไม่เห็นว่ามีใครเลยนะคะ”
“นั่นไงคะ”
“มาที่นี่ทำไม อันธิกา”
“คุณธีร์... อันแค่อยากมาเจอลูกเท่านั้น”
ธีรภัทรกำหมัดแน่น ดวงตาคมเข้มเต็มไปด้วยอารมณ์ที่กดไว้
“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามาที่นี่? คุณแม่บอกแล้วว่าเธอห้ามมาที่นี่!”
“แต่อันคิดถึงลูก...”
+++++++++++++++++++++
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายดราม่านะคะ ด นางเอกถูกพรากลูกไปจากอก
พระเอกเห็นนางเอกเป็นที่ระบายอารมณ์
แต่สุดท้ายเลือกทางเดินใหม่ และพระเอกก็กินอาหารหมาค่ะ หอนเลยทีนี้
ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจค่ะ
แต่ดราม่าหน่วงหัวใจนะคะ