ด้านได้อาย...อด
วิธารา
.......
"เหนื่อยไหมที่ต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียว"
เมธัสเป็นคนซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเองมาตลอด ตอนที่ตัดสินใจแต่งงานเขายอมรับกับเอวิกาชัดเจนว่าทำเพื่อผลประโยชน์ ฉะนั้นแล้วเขาไม่อยากให้เธอถลำลึก
"ก็เหนื่อยนะคะ แต่ยังไม่หมดแรง" เธอยังคงยิ้มแต่เบื้องลึกของนัยน์ตากลับฉายแววอ้างว้าง
"ถ้าเหนื่อย มันยังเรียกว่ารักได้อยู่ไหม?"
คำกล่าวเรียบง่ายเพียงไม่กี่คำทำให้คนฟังชะงักนิ่ง ดวงตาคู่งามมองลึกลงไปในตาเขา พยายามสะกดกลั้นความขมขื่นในหัวใจเอาไว้
ไม่ถูกรักใครว่าไม่เจ็บ การไม่มีตัวตนในชีวิตเขาเป็นอะไรที่เจ็บปวดที่สุด อยู่ใกล้แค่เอื้อม ทว่ากลับรู้สึกว่ายิ่งไกลออกไปทุกที
"ปล่อยให้อิ้งได้พยายามเถอะค่ะ อิ้งสัญญาว่าหากวันหนึ่งความอดทนถึงจุดสิ้นสุด ถ้าทุ่มเททำทุกอย่างแล้วพี่ยังไม่รัก อิ้งจะเป็นฝ่ายถอยออกมาเอง" เอวิกาไม่ได้คาดหวังให้ความสัมพันธ์จากการคลุมถุงชนนี้ยืดยาว แต่ขอได้ลองรักให้เต็มที่ก่อน ถ้าถึงจุดที่ไปต่อไม่ได้แล้วจริง ๆ ก็พร้อมดึงตัวเองกลับมา
เอวิกาและเมธัสรู้จักกันมานานเพราะความสนิทของครอบครัว ใช้ชีวิตร่วมกันในฐานะสามีภรรยาอยู่สองปี หญิงสาวเพิ่งมีโอกาสได้เปิดเผยความรู้สึกของตัวเองให้เขารับรู้เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาจะให้เธอยอมแพ้ง่าย ๆ ได้อย่างไร คนเราต้องมีหวังไม่ใช่หรือ
เมธัสส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่อยากให้เอวิกาต้องเป็นฝ่ายวิ่งตาม คนไม่รักยังไงก็ไม่รัก
"พี่จะบอกอิ้งไว้นะ อะไรที่พี่ยอมได้พี่จะยอมแต่ถ้ามันฝืนความรู้สึกและรุกล้ำความเป็นส่วนตัวมากเกินไปเราคงต้องได้นั่งปรับทัศนคติกันใหม่" เขาจะโอนอ่อนผ่อนตามภรรยาในนามเฉพาะบางเรื่องเท่านั้น เธอต้องไม่ละโมบโลภมากบังคับกันไปกว่านี้
เอวิกายิ้มรับ ยกมือขึ้นประคองเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา โน้มตัวเข้ากระซิบข้าง ๆ ใบหูชายหนุ่มพลางเอ่ย
"ความเป็นส่วนตัวของพี่มันหมดตั้งแต่เราแต่งงานและจดทะเบียนสมรสกันแล้วค่ะ อย่าลืมว่าผัวเมียคือคนคนเดียวกัน ไม่มีคำว่าส่วนตัว"
Guest
