เวย์ อายุ22ปี สูง187เซนติเมตร
นักศึกษาปี4 คณะบริหารธุรกิจ ทายาทเจ้าของธุรกิจผลิตเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ประกอบด้วยเหล้าและเบียร์ยี่ห้อดังที่รู้จักกันแพร่หลาย

เอิร์น อายุ18ปี สูง158เซนติเมตร
นักศึกษาปี1 คณะบริหารธุรกิจ

"ลุกขึ้นมา!" เขาพูดพร้อมกระชากล่างเล็กให้ลุกขึ้นนั่งแล้วพูดออกไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันไม่ได้ตั้งใจ แล้วเธอก็ห้ามไปบอกลูกพีชเด็ดขาด ฉันไม่อยากให้ลูกพีชต้องเสียใจ"
"ค่ะ"
"ถึงแม้ว่าแม่ฉันกับแม่เธอจะเป็นเพื่อนกัน แต่ฉันก็จะไม่รับผิดชอบเธอ"
"ไม่เป็นไรค่ะ เพราะเอิร์นก็รู้อยู่แล้วว่าพี่จะไม่รับผิดชอบเอิร์น"
"ฉันกับเธอไม่มีเรื่องที่จะต้องคุยกันอีก"
"ค่ะ"
"ฉันจะไม่ติดต่อเธออีก"
"น้องเอิร์นอ้าปากสิครับเดี๋ยวพี่ป้อนให้"
"เอ่อ..."
"น้องเอิร์นไม่ต้องอายหรอกนะ ใครๆก็ป้อนให้กันเยอะแยะไป"
"ค่ะ" เอิร์นรับคำอย่างว่าง่ายแล้วอ้าปากงับกุ้งที่อีกคนตั้งใจป้อนให้
ปึก!
"มึงเป็นอะไรไอ้เวย์" ภูผาหันถามเวย์ที่นั่งอยู่ข้างลูกพีช
"เปล่า"
"แล้วมึงกระแทกแก้วเสียงดังทำไมวะ"
"กูเผลอทำแก้วหลุดมือน่ะ"
"งั้นก็แล้วไป ทีหลังก็อย่าเผลอทำหลุดมืออีกล่ะ เพราะกูตกใจ" พูดจบ ภูผาก็หันมาสนใจเอิร์นต่อ
"น้องเอิร์นอ้าปากหน่อยครับ" ว่าแล้วเอิร์นก็อ้าปากงับเนื้อปูอย่างว่าง่าย
ปึง!
"มึงเป็นอะไรอีกไอ้เวย์ มึงถีบขาโต๊ะทำไมวะ"
"กูรู้สึกคันตีนน่ะ"
เรื่องนี้ไม่มีตัวอิจฉานะคะ เพราะความร้ายและความเลวไปกองรวมอยู่ที่พระเอกหมด ถึงจะร้ายและเลวยังไงแต่ก็...
ไม่มีนอกกายนอกใจ
Guest
