ผู้ชายหล่อ ๆ ซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ ฉัน เขาชื่อ 'หมอก' ตอนนี้เขากำลังขับรถอยู่ ฉันแอบมองเสี้ยวหน้าแสนหล่อเหลา ชวนให้ใจสั่น ด้วยความขวยเขิน
"จ้องขนาดนี้ ผมคิดค่าชมได้ไหมครับ"
"ใบหน้าฟ้าประทานของพี่ ให้หนูดูหน่อยจะเป็นไรไป" ฉันเรียกแทนตัวเองว่าหนู เพื่อให้เขาไม่รู้สึกห่างเหิน แม้เขาเป็นเพียงลูกจ้างที่พ่อฉันจ้างมา เพื่อให้ขับรถรับส่งฉันโดยเฉพาะก็ตาม
"ที่มหาลัยตั้งใจเรียนแบบนี้หรือเปล่าครับ" เขาแกล้งย้อนถาม ฉันรู้ว่าพี่หมอกกำลังเตือนฉันให้เอาเวลาไปคิดเรื่องเรียนจะดีกว่า
"เรียนก็ส่วนเรียน อีกอย่างตอนนี้มันก็เลิกเรียนแล้ว ทำไมหนูจะคิดเรื่องอื่นบ้างไม่ได้" ฉันแกล้งเอื้อมมือไปจับต้นขาของเขา ฉวยโอกาสตอนที่เขากำลังขับรถอยู่
"อย่าซนครับคุณหนู" คนตัวโตจับมือฉันไว้ข้างหนึ่ง แล้วยึดแขนออกไปห่าง ๆ ก่อนจะปล่อยให้มือน้อย ๆ ของฉันเป็นอิสระ
"พี่หมอกรังเกียจหนูเหรอ หนูว่าหนูก็สวยนะ เพื่อนกับรุ่นพี่ในสาขาเลือกให้หนูเป็นดาวด้วย"
"ระหว่างสวยกับเหมาะสม ผมเลือกเหมาะสมครับ" เขาพูดโดยไม่มองหน้าฉันด้วยซ้ำ มันเป็นอะไรที่ท้าทายมาก
"ปากแข็ง" ฉันต่อว่า แต่เขาไม่ตอบโต้ ผู้ชายคนนี้ช่างมีความอดทนสูงจริง ๆ
เมื่อเห็นว่าเขาไม่เล่นด้วย ฉันจึงเปลี่ยนวิธี ทำเป็นปรับเบาะ เอนลงไปทางด้านหลัง
พี่หมอกมองฉันเพียงเสี้ยวนาที เขาคงสงสัยว่าฉันคิดจะทำอะไรอีก
ฉันหลับตาลง แสร้งทำเป็นอ่อนเพลีย ผ่านไปห้านาที ก็ยังไม่ลืมตา เพราะอยากให้เขาคิดว่าฉันหลับไปแล้ว
ช่วงเวลาที่รถวิ่งเร็ว ฉันค่อย ๆ ขยับตัวและดึงกระโปรงทรงเอขึ้น ให้มันร่น เห็นขาอ่อนขาวผ่องมากขึ้นกว่าปกติ
"ไม่ต้องแกล้งหลับครับ ผมรู้ว่าคุณหนูกำลังแกล้งยั่วผมเล่น"
"รู้ทันตลอด" ฉันทำหน้างอใส่เขา
"ทำแบบนี้ ไม่กลัวเสียเกียรติเลยเหรอครับ ครอบครัวคุณหนูเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี ผมเป็นแค่คนขับรถเท่านั้น ไม่มีอะไรคู่ควรกับคุณหนูเลย"
"เสียเกียรติอะไร คู่ควรอะไร ชอบก็คือชอบ จะคิดมากไปทำไม"
"แต่คิดน้อยไป ก็ใช่ว่าจะดีนะครับ"
"พี่หมอกทำตัวเหมือนคนแก่เลย พี่อายุมากกว่าหนูแค่หกปีเองนะ ทำไมถึงรีบโตนักล่ะ"
"คนที่ต้องทำงานหาเช้ากินค่ำ กระเสือกกระสนเรื่องเงินทอง มันมีช่วงเวลาที่เป็นเด็กได้ไม่นานเท่าไหร่หรอกครับ ต้องรีบโต รีบรู้จักวางแผนชีวิตไว ๆ ไม่งั้นตอนแก่ตัวไปจะลำบาก"
"ถ้าพี่เป็นผัวหนู รับรองสบายไปทั้งชาติ หนูจะหาเลี้ยงพี่เอง"
พี่หมอกไม่ตอบกลับ เขาถอนหายใจใส่ฉันดังเฮ้ออออ
ฉันพูดผิดอะไร ฉันไม่เข้าใจ
ฉันเลี้ยงเขาได้จริง ๆ นะ ตอนนี้ฉันเรียนบริหารธุรกิจ
พอเรียนจบแล้ว ก็จะทำงานในบริษัทครอบครัว ต่อไปฉันต้องเป็นประธานบริษัท
ฉันมีเงินเลี้ยงเขาได้สบาย ๆ อยู่แล้ว ทำไมเขาต้องถอนหายใจใส่ฉันด้วย
"พี่หมอกไม่ชอบหนูตรงไหน หนูปรับปรุงได้นะ"
"ขอไม่ตอบครับ"
"ขัดใจลูกสาวนายจ้าง ต้องโดนลงโทษนะรู้เปล่า" พูดจบ ฉันก็คว้าหมับเข้าที่เป้ากางเกงของเขา แล้วบีบเบา ๆ สองครั้ง
"คุณหนู! เดี๋ยวรถชนพอดี ทำไมเล่นแบบนี้" เขาจอดข้างทาง แล้วหันมาต่อว่าฉันด้วยสีหน้าท่าทางจริงจัง
"ก็พี่หมอกขัดใจหนู คุณพ่อเคยบอกแล้วว่าหนูอยากทำอะไร พี่หมอก็ต้องช่วยจัดการให้ อย่าลืมสิ พี่น่ะ เป็นทั้งคนขับรถ เป็นทั้งผู้ช่วยหนู"
"สรุปว่าคุณหนูจะเอาผมทำผัวให้ได้เลยใช่ไหมครับ"
"ค่ะ จะเอาให้ได้"
"จะเอาก็เอา แต่เอาแล้ว เปลี่ยนใจทีหลังไม่ได้นะครับ" เขาขับรถต่อ มันทำให้ฉันงง ขับรถแล้วจะเอากันยังไง
หรือเขาจะพาฉันไปโรงแรม อ๊าย! ตื่นเต้น
ข้อสงสัยของฉันได้รับการเฉลยแล้ว เมื่อเขาเลี้ยวรถเข้ามาในซอยเปลี่ยว จอดข้างทาง จากนั้นก็ถอดเข็มขัดเป็นเชิงสัญลักษณ์ บอกให้ฉันรู้ว่าที่เหลือฉันต้องเป็นคนจัดการเองทั้งหมด
ฉันรูดซิปกางเกงและควักลำแท่งใหญ่ยาวของเขาขึ้นมา ตั้งตรง จากนั้นโน้มตัวลงไปดูดอมส่วนหัวหยักบานเบ่งสีชมพูหวาน
ฉันดูด ๆ เลีย ๆ สลับกันอยู่ราวหนึ่งนาที จากนั้นเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของลำ ดูปฏิกิริยาท่าทางของเขา
ฉันพบว่าในดวงตาคู่นั้น เต็มไปด้วยแรงปรารถนา
'พี่หมอกกำลังเสียว'
อ่านต่อในตอนจบได้เลยจ้ะ
Guest
