ขอความสงบจงบังเกิิดแก่ผีอย่างข้า

หลานกุ่ยยังคงเอนหลังใต้เงาต้นไม้ใหญ่ เพื่อหลบแสงแดดที่จะมารบกวนการพักผ่อน และคงเป็นเช่นนั้นจนตะวันลาลับขอบฟ้าอีกคราว หากคันเบ็ดที่ปักไว้ไม่สั่นไหว และโค้งงอราวกับตกได้อะไรบางอย่าง  

คงเป็นปลาตัวใหญ่น่าดูชม 

ทว่าแทนที่คนวางเบ็ดจะยินดี วงหน้างามของคนที่ต้องผุดลุกกลับไม่น่ามอง เพ่งดูปลายคันเบ็ดหาต้นตอสิ่งที่มาขัดขวางความสงบ มองเห็นเป็นเหยื่อตัวใหญ่ซึ่งหากจับมาได้คงอิ่มไปทั้งหมู่บ้าน เสียดายอย่างเดียวเท่านั้น 

กลับกินไม่ได้… 

ด้วยเบื้องหน้าไม่ใช่กุ้งหอยปูปลา และน่าจะไม่ใช่สัตว์น้ำเช่นเดียวกัน คล้ายคลึงที่สุดเห็นจะเป็น  

...หมี ! 

เพราะรูปร่างนั้นมีขนาดใหญ่โตราวกับยักษ์ปักหลั่น แม้จะไม่มีขนปกคลุมทั่วตัว แต่บนใบหน้าก็รกชัฏด้วยหนวดเคราแทบปิดส่วนอื่นมิด มีแผลเป็นข้างแก้มซึ่งพาดยาวลงมาเกือบถึงปลายคาง เสื้อผ้าที่สวมก็มอซอ  

โชคร้ายที่เผลอตกมาได้ 

น่าแปลกที่มีหมีอยู่ในน้ำ แถมยังเป็นของที่ตายแล้ว 

อย่างไรก็ดีเมื่อพบว่าไม่ควรค่าให้ใส่ใจ จัดการสาวเบ็ดสู้กับแรงน้ำที่พัด คิดแค่จะลากเข้ามาแล้วปลดของไม่มีประโยชน์ทิ้ง เปลืองแรงไปมากจนลากมาใกล้ฝั่งได้ กลับมีเสียงแผ่ว ๆ กระซิบผ่านมาจากร่างนั้น 

“ช่วยด้วย...” 

“เป็นแค่ศพแท้ ๆ แต่ยังทำตัวเหมือนมีชีวิต” 

แทนที่จะรีบให้การช่วยเหลือ ทว่าจิตใจของผีร้ายช่างอำมหิตสมกับที่ใครต่างเกรงกลัว นอกจากจะไม่เห็นใจยังตำหนิกลับไป ยืนยันไม่รู้เห็นสิ่งใดก้มหน้าก้มตาสาวเบ็ดเพื่อปลดภาระ 

เพียงแต่ร่างไร้วิญญาณนั้นไม่ยินยอม ทั้งที่ไม่ลืมตากลับส่งมือหยาบกร้านคล้ายอ่อนแรงแต่สู้มือนัก คว้าได้ท่อนแขนเรียบลื่นราวหยกขาว กลายเป็นตรวนเหล็กแกะอย่างไรก็ไม่ออก ทำเอาคนเป็นที่ถูกกล่าวขานว่าเป็นผีไม่อาจชนะ เมื่อฝ่ายที่มีสังขารราวกับศพมีกำลังเหลือยิ่งกว่ามนุษย์ปกติ 

“ศพควรสำนึกว่าเป็นศพ อย่าริอ่านมาสู้กับข้า” 

ว่าจบฝ่ายคนบนฝั่งก็ปิดฉากไร้ซึ่งการประนีประนอม เมื่อส่วนบนต่อกรไม่ได้ก็จัดการด้วยเบื้องล่าง ยกเท้ายันเข้าที่หน้าท้องแข็งแรงด้วยกำลังทั้งหมดที่มี !!!

ซุ่มแต่งนิยายเรื่องใหม่มาเพื่อให้นักอ่านที่รักทั้งหลายได้รับชม ฝากติดตามเป็นคำกำลังใจให้นักเขียนคนนี้ด้วยนะ  

ลองเปลี่ยนแนวเป็นวายจีนโบราณ แต่รับรองความสนุกที่คาดเดาไม่ได้ ??? ยังคงเดิม 555 

กวีเดือนเก้า 

เปิดเรื่อง 

1/1/2025