Intro...
เสียงร้องไห้แผ่วเบาของเด็กทารกดังขึ้นในความเงียบสงัดของห้องนอนเล็ก ๆ แสงจันทร์สาดส่องผ่านช่องหน้าต่างที่เปิดแง้มเล็กน้อย ทาบทับเงาของทารกน้อยตัวเล็ก ๆ ที่นอนอยู่บนเตียง
ผ้าห่มบาง ๆ ปกคลุมร่างกายที่สั่นเทา ดวงตาคู่เล็กเบิกโพลง เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความหิวโหย
เข็มนาฬิกาบนผนังค่อย ๆ ไต่ขึ้นไป เวลาล่วงเลยไปอย่างเชื่องช้า ทารกน้อยอายุเพียงหกเดือน ถูกทิ้งไว้เพียงลำพังในห้องมืด ความเงียบงันถูกแทนที่ด้วยเสียงร้องไห้ที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ
เสียงเล็ก ๆ ที่พยายามเรียกร้องความช่วยเหลือ แต่ช่างน่าเวทนา ที่ไม่มีใครได้ยินเลย
ความหิวโหยกัดกินร่างกายเล็ก ๆ ท้องน้อย ๆ ร้องครางด้วยความเจ็บปวด มือเล็กกำแน่น ดิ้นไปมาอย่างไม่เป็นสุข มดตัวร้ายคลานไต่ไปตามผิวหนัง กัดต่อยอย่างไม่ปราณี
ความเจ็บปวดทวีคูณขึ้น น้ำตาหนูน้อยไหลอาบแก้ม เปื้อนไปด้วยความสกปรก
ด้วยสัญชาตญาณแห่งการเอาตัวรอด ทารกน้อยพยายามคลานไปยังที่ ๆ สายตาเคยเห็น คือขวดนมที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง
มือเล็ก ๆ ตวัดปัดป่ายขวดนมจนล้มกลิ้งมาบนเตียง ดวงตาที่มีแต่หยาดน้ำคลอขังจ้องมองนมที่บูดเสีย มีกลิ่นเหม็นเปรี้ยว แต่วัยเพียงเท่านี้ ไม่อาจแยกอาหารที่บูดได้
ความหิวโหยทำให้ทารกน้อยไม่มีทางเลือก สองมือพยายามประคองหันขวดนมเข้าหาปากอย่างทุลักทุเล และดูดนมบูดนั้นอย่างยากลำบาก น้ำตาไหลอาบแก้ม จากความเจ็บปวดและความสิ้นหวังที่ห่อหุ้มใจดวงน้อย ๆ
ความมืดมิดปกคลุมห้อง ความเงียบงันกลับมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ มันหนักอึ้งกว่าเดิม เสียงร้องไห้เบาลง เปลี่ยนเป็นเสียงสะอื้นแผ่วเบา เหมือนกับความหวังที่กำลังค่อย ๆ ดับสูญไป
ทารกน้อยนอนนิ่ง ร่างกายเล็ก ๆ สั่นเทา ในความมืดมิด ความเดียวดาย และความหวาดกลัว รอคอยการกลับมาของพ่อและแม่ ที่อาจจะไม่มีวันนั้นอีกแล้ว
++++++
เมื่อปัญหารุมเร้า ชีวิตเดินมาถึงทางตัน หาทางออกไม่ได้ หันหาใครไม่เจอ
หนทางหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมาน ทั้งกายและใจ นั่นคือความตายเท่านั้น
ความตายกระซิบ เพรียกหาคุณ อ้าแขนรับ ในทุกค่ำคืน
คุณเคยมีความคิดที่อยากตาย...แต่ทำไม่ได้ไหม
คุณเคยมีความคิดที่อยากจะหายหน้าไปไหม...ชนิดไม่ให้ใครตามเจอ
คุณอยากทำแบบนั้น..
แต่ทำไม่ได้
เมื่อได้มองหน้า สบตา กับแววตาเล็ก ๆ ไร้เดียงสา ของชีวิตที่คุณสร้างมาจากความรัก
บ่วงได้เกิดขึ้นแล้ว...นับตั้งแต่สายความรัก ปฏิสนธิกับไข่ เกิดเป็นก้อนเนื้อ ที่มีชีวิต สร้างหัวใจ แขนขา ก่อร่างเป็นตัวตน
แม้อยากตายแต่ความรับผิดชอบมันค้ำคอ ดั่งโซ่ล่ามไว้ สายสวาท สายใยรัก ที่รั้งสติคุณไว้ ให้คุณลุกขึ้นสู้ และก้าวเดินต่อไป ในวันที่โลกสั่งสอนคุณ โยนบททดสอบมาให้คุณได้แก้...บทแล้วบทเล่า...
ร่างกายคุณสะบักสะบอม ล้มแล้วลุก ลุกแล้วล้ม เกิดบาดแผลจากประสบการณ์ ฝากไว้ ทั้งกายและใจที่บอบช้ำ
ชีวิตที่ไร้แสงสว่างนี้ จะก้าวเดินต่อไปอย่างไรดี เมื่อบนบ่าคุณแบกความรับผิดชอบอันหนักอึ้ง และสะพายตรวนรักไว้ข้างหลัง
พันกาล ไม่เคยคิดเลยว่า ชีวิตจะเดินทางมาถึงจุดนี้ วันที่ต้องกลายเป็นบุคคลล้มละลาย หนี้สินรุงรัง บ้านกำลังจะถูกยึด หมดสิ้นแล้วซึ่งทุกอย่าง ความหวัง ความฝัน กำลังใจ พลังกาย มลายหายไป นับตั้งแต่วันที่เมียทิ้งไป ทิ้งลูกน้อยเอาไว้ได้อย่างเลือดเย็น
ดวงดารา เด็กสาวข้างบ้าน วัยที่ห่างกันจนเธอเรียกเขาว่าคุณอา ก่อนชีวิตพลิกผัน เขารำคาญยายเด็กจอมป่วนนี้ เห็นหน้าแทบอยากวิ่งหนี เพราะรู้ดี เด็กคนนี้คิดกับเขาเกินเลยกว่าคนข้างบ้าน และนั่นทำให้เขาต้องสร้างกำแพงขึ้นมา เพราะไม่อยากผิดใจกับเมีย
วันที่โลกถล่มทลาย เมื่อเมียทิ้งไป คืนนั้น เช่นเดียวกัน บ้านของดวงดาราถูกปล้น พ่อแม่และน้องถูกkaยกครัว เด็กสาววัยสิบเจ็ดซ่อนตัวอยู่ในเงามืด จึงรอดพ้นเงื้อมือของคนร้ายมาได้
แต่น่าเศร้าใจ เมื่อภาพที่เห็นเต็มสองตา พ่อแม่ถูกคนร้ายลงมือสังหารอย่างเลือดเย็น เกิดเป็นปมติดอยู่ในใจ เธอกลายเป็นคนนอนฝันร้ายในทุกค่ำคืน
เมื่อคนดวงซวย ชีวิตฉิบหายสองคนต้องเข้าไปยุ่งวุ่นวายกันและกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ พันกาลต้องช่วยดวงดาราจัดงานศพพ่อแม่ เพราะเธอไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเลย
ส่วนดวงดาราก็สงสารพ่อม่ายเมียทิ้ง ลูกก็เลี้ยงไม่เป็น ซ้ำยังไม่มีแม้แต่เงินจะซื้อนมให้ลูก ข้าวปลาทำให้ลูกไม่เป็น เพราะความสมเพชเวทนา ทำให้เธอต้องกลายเป็นแม่เลี้ยงเฉพาะกิจ แม้พ่อของเด็กจะไม่อยากให้เธอเป็นก็ตาม
++++++
เรื่องนี้พลอตมาตอนเมา 😂🤣😆อยู่ดี ๆ ก็น้ำตาไหล พลอตไหลดั่งสายน้ำ อยากเขียนดรามาจัดหนักสักเรื่อง ((T_T))
ผมตั้งใจให้ ตลค. เริ่มจาก 0 เลย และนำพาพวกคุณให้เดินทางไปพร้อม ๆ กับการพัฒนาของ ตลค. และร่วมเป็น กลจ. ให้พวกเขาสองคนด้วยครับ ว่ามันจะไปจบที่ตรงไหน
อ่านแนวแม่เลี้ยงเดี่ยว ถูกทิ้งกันมาเยอะแล้ว มาอ่านแนวพ่อลูกอ่อน ถูกเมียทิ้งกันบ้าง 555
ขอบคุณทุก ๆ การสนับสนุน
ฝากเรื่องฮาเดสด้วยนะครับ กดตามลิ้งค์อีบุ๊คได้เลย และมีหลายเรื่องลดราคา เข้าไปดูกันได้ครับ
Guest
