ตัวอย่างเรื่อง
“เพียงไม่ได้ทำจริง ๆ นะคะ ฮึก คุณโปรดช่วยฟังเพียงก่อนนะ” เด็กสาววัยสิบแปดปีที่ร้องไห้จนพนมมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนต่อหน้าชายหนุ่มร่างสูงสูทสีทำเข้มสายตาคมที่จ้องมองมายังเธอนิ่ง ๆ
“เธอรู้ไหมว่าเด็กขี้ขโมยแบบนี้ฉันไม่ไว้ชีวิต..แม้จะอ้อนวอนยังไงก็ตาม”
“เพียงไม่ได้ อ๊ะ! เจ็บ” แต่ยังไม่ทันที่จะพูดจบประโยคมือหนาขาวก็จับไปที่ปลายคางเรียวแน่นพร้อมกับออกแรงบีบจนทำให้เพียงรักหน้านิ่วด้วยความเจ็บ
“หึ ขโมยอะไรฉันไม่ว่าแต่มาขโมยของที่ฉันรักไม่ได้!”
สิ่งนั้นมันคงมีคุณค่ากับคุณโปรดปราณมากสินะ แต่เรายังไม่ได้ทำอะไรก็ต้องมาโดนกล่าวหาแล้ว
“เธอเอามันไปใช่ไหม ฉันจะถามเป็นครั้งสุดท้ายถ้ายังไม่บอกความจริงก็ไปบอกลาคนที่เธอรักซะ หึ แต่ดูแล้วคงมีแต่คนเกลียดขี้ขโมยแบบเธอ หน้าตาก็น่าเกลียด"
โปรดปราณ
หนุ่มหล่อวัยยี่สิบเจ็ดท่านประธานบริหารธุรกิจหลายอย่าง เพรียบพร้อมไปหมด ทั้งครอบครัว การงาน เงิน ไร้ความรู้สึก เย็นชา นิ่ง
เพียงรัก
หญิงสาววัยสิบแปดที่หางานได้จนได้มาเป็นแม่บ้านในบ้านใหญ่ของโปรดปราณ ไม่มีญาติพี่น้องสักคน ตั้งแต่เกิดมาก็ถูกส่งไปอยู่กับญาติคนอื่นที่ไม่รู้ว่าจริงไหม ทั้งโดนดุด่า ตี จนกลายเป็นคนขี้กลัว ไม่โกหก น่ารัก
กดใจ คอมเมนต์ เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ