"ปล่อย!"
"เรามาพูดกันดีๆ"
"ปล่อยฉันก่อน"
"ไม่ต้องเล่นละครอีกแล้ว"
"เมาหรือเปล่าเนี่ย"
"คืนนี้ถ้าเธอเอนเตอร์เทนฉันให้ได้ถูกใจ ฉันอาจจะให้ทิปเธอหนักๆ จนไปตั้งตัวเลยก็ได้"
"ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ ได้ยินชัดหรือยัง"
"แสดงว่าเป้าหมายของเธอไม่ใช่เงินของฉัน หรือเธอหวังจะได้จากหุ้นส่วนใหญ่ของโรงแรม"
"โป๊ะเชะเลยค่ะ ทำไมคุณเก่งจังเลย" เธอรู้ว่าหุ้นส่วนใหญ่ของโรงแรมเป็นใคร เพราะเมื่อคืนพิธีกรประกาศตอนเชิญคุณป้าขึ้นเวทีได้เอ่ยคำว่าหุ้นส่วนใหญ่ด้วย
"แม่ฉันไม่ได้โง่นะ"
"ฉันรู้ว่าท่านฉลาด แต่คุณน่าจะได้ความฉลาดจากท่านมาสักนิดนะ"
"หึ.. เธอคิดว่าพูดแบบนี้แล้วฉันจะสนใจเธอขึ้นมาได้งั้นเหรอ"
"คุณไม่ต้องมาสนใจฉันหรอกค่ะ แบบคุณเหมาะสมกับคุณฤดูร้อนแรงอะไรนั่นแล้ว"
"ฤดูร้อนแรง?" เขารู้ว่าเธอหมายถึงซัมเมอร์ แต่ไม่คิดว่าเธอจะหาคำเปรียบเปรยแบบนี้
"ปล่อยได้หรือยัง"
"หลักๆ เด็กเอนเตอร์เทนต้องทำยังไงนะ" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ายังขยับจมูกคมสันเข้าไปใกล้
ข้าวปุ้นไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ทันใดนั้นเธอก็ยกขาข้างที่ใกล้หน้าแข้งที่สุดเพื่อจะเตะตรงนั้น แต่เหมือนเขารู้ทันขาเธอเลยถูกล็อกไว้
โป๊ก!
"โอ๊ย" ทำอะไรไม่ได้แล้วเธอเลยใช้ศีรษะตัวเองนั่นแหละกระแทกเข้ากับศีรษะของเขา แต่คนที่ร้องโอ๊ยกลับเป็นเธอ เพราะมันเจ็บมาก
"อีกครั้งไหม" เขาขยับหัวเข้ามาใกล้เพื่อท้าทายให้เธอกระแทกมาอีกรอบ
ตอนที่เขาขยับเข้ามาเธอถึงกับสะดุ้งเพราะแรงกระแทกครั้งแรกยังไม่หายเจ็บเลย
"ไม่เก่งจริงนี่หว่า"
"ปล่อยฉันได้หรือยัง" จากที่ถูกล็อกแค่เอวตอนนี้มืออีกข้างของเขาล็อกขาเธอไว้ด้วย
แกร๊ก.. ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา
"คุณภาณุ?" ข้าวปุ้นตกใจเพราะคนที่เปิดก็คือภาณุ ที่ตกใจสภาพของเธอมันไม่น่าให้ใครเข้ามาเห็นเลย หญิงสาวรีบดิ้นรนให้เขาปล่อยแต่อัคคียิ่งกระชับแขนแน่นเข้าเพราะเขาเห็นปฏิกิริยาของเธอแล้วตอนที่เห็นผู้ชายคนนี้ ดูเธอจะตกใจมากนั่นหมายถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองต้องเป็นมากกว่าเพื่อนร่วมงานแน่
"ฉันเห็นว่าประตูห้องถูกคล้องกุญแจเลยเปิดเข้ามาดู"
"คุณภาณุคะมันไม่ได้เป็นแบบที่คุณเห็นนะคะ" ข้าวปุ้นเห็นว่าภาณุกำลังจะถอยออกไปเลยต้องรีบอธิบาย
"จะไม่เป็นแบบที่เห็นได้ยังไง คุณไม่ต้องไปโกหกคนอื่นหรอก" คนที่พูดประโยคนี้ก็คืออัคคีและสายตาเขาก็จับจ้องไปที่ภาณุ "ฝากคุณปิดประตูด้วย"
"ไม่นะคะคุณภาณุ"
งับ! หลังจากที่ประตูปิดลงฟันแหลมๆ ของข้าวปุ้นก็งับเข้าที่หัวไหล่
นอกจากเขาจะไม่ร้องเจ็บแล้วสายตาคมยังคงมองเธอที่กำลังกัดไหล่ของเขาอยู่
"ปล่อยสิ" ข้าวปุ้นไม่กล้ากัดแรงหรอก เพราะเขาไม่ใช่คนธรรมดาแบบเธอ เลยกลัวว่าจะได้รับอันตราย ..แต่ทันใดนั้นคนร่างเล็กก็ถูกจับกดลงกับโซฟาที่นั่งอยู่
เขียนขึ้นวันที่ 27/11/67 ชะนีติดมันส์
Guest
