"อุ๊ยคุณ?" เปิดประตูเข้ามาร่างของเธอก็ถูกอีกฝ่ายจับพิงเข้ากับผนังห้อง ตามด้วยร่างของเขาที่เข้ามาประชิดจนเธอขยับตัวไม่ได้ "คุณเป็นบ้าอะไรอีก"
"อยากได้ฉันมากไม่ใช่เหรอ"
"เมาหรือเปล่าเนี่ย" กลิ่นแอลกอฮอล์ในลมหายใจของเขามีมากจนเธอสัมผัสได้
"จริงๆ เธอไม่ต้องวางแผนอะไรก็ได้นะ ถ้าต้องการฉันก็แค่บอกมา"
"อะไรของคุณ ถอยไปนะฉันจะเข้าห้อง..ถ้าเมาแล้วก็เข้าไปนอนอย่ามาหาเรื่อง"
"ไม่ต้องเล่นละครอีกแล้วฉันรู้หมดแล้วล่ะ"
"รู้หมด?"
"เรื่องทุกอย่างเธอกับเพื่อนจัดฉากขึ้นมาไม่ใช่เหรอ"
"คุณรู้??.. ไม่สิ คุณรู้ได้ยังไง" ตอนที่ระย้าพูดเขาเดินไปไกลแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วเขาจะได้ยินสิ่งที่เธอกับระย้าคุยกันได้ยังไง จุดนั้นก็ไม่มีกล้องวงจรปิดสักหน่อย
"จะเข้าห้องหรือเอาตรงนี้เลย"
"พูดบ้าอะไรของคุณ" ข้าวปุ้นใช้แรงดันเขาออกอีกครั้งจนอีกฝ่ายเซเธอถึงได้รีบเดินตรงไปทางห้องนอน แต่พอเปิดประตูร่างของเธอก็ถูกเขาดันเข้าไปจนล้มลงบนเตียง "โอ๊ยปล่อยฉันนะ" จากที่นอนหงายอยู่เมื่อครู่กลายเป็นร่างเธอคว่ำลงกับที่นอน ส่วนเขาคร่อมอยู่ด้านบน
"ไม่ต้องมารยาแล้วฉันรู้ว่าเธอต้องการ"
"คุณเข้าใจผิดแล้วเรื่องนั้นมันไม่ได้เป็นแบบ.. อืมมม"
Guest
