ชัญญาใต้อาณัติ

มาแวะอ่านกันก่อนจ้า^^

บารมีหรือใหญ่ นักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหญ่ไม่ว่าจะหยิบจับอะไรก็เป็นเงินทอง และเป็นที่หมายปองของเหล่าสาว ๆ ในแวดวงไฮโซยิ่งนานวันก็เหมือนยิ่งแก่ประสบการณ์ด้วยวัยและอายุแต่หากว่าตัวเลขของเขานั้นมันยิ่งทำให้สาวเล็กสาวใหญ่อยากที่จะยืนเคียงข้างกาย

บารมีอายุ ห้าสิบสองปีเพราะมีหน้าตาที่สวนทางกับอายุจึงทำให้สาวๆมองตามทุกครั้งไม่ว่าเขาจะขยับตัวทำอะไรก็ตาม

ชัญญา นักศึกษาสาวปีสามและเป็นเด็กใต้อาณัติของบารมีที่พ่อแม่เอาลูกมาเร่ขายเพราะติดการพนันบารมีไปคุยงานที่คลับดังมองเด็กน้อยในตู้กระจกใสน้ำตาอาบสองแก้มจึงขอรับชัญญามาดูแลนับตั้งแต่ชัญญาอายุสิบหกจนตอนนี้ชัญญาเข้ามหาลัยและยิ่งโตก็ยิ่งสวยแต่ใบหน้าสะสวยนั้นไม่ได้ทำให้บารมีมองเห็นความงามเลยหนุ่มๆ ที่มหาลัยต่างรุมขายขนมจีบทุกวัน เพราะชัญญาเป็นถึงดาวมหาลัย

รถหรูวิ่งเข้ามหาลัยทุกวันแต่ไม่มีใครรู้เลยว่านั่นคือรถของผู้บริหารระดับสูงทุกคนต่างเข้าใจผิดไปตามๆ กันว่าชัญญาเป็นลูกคุณหนูและมีคนที่บ้านมารับมาส่ง

“ชัญญาดูนั่นสิ” เอื้อชี้มือไปด้านหลังจนเพื่อนหันกลับไปตามนิ้วเรียว

“นี่แน่ ฮ่า ๆ โดนหลอกแล้วล่ะ” พอชัญญญหันกลับสีน้ำก็แต้มเข้ากลับแก้มนุ่มจนชัญญาถึงกลับหน้ามุ่ย

“แกล้งนักใช่ไหมนี่” ชัญญาแกล้งเพื่อนรักกลับขณะที่ทั้งสองนั่งเล่นใต้ต้นไม้ใหญ่เพราะหมดคาบเรียนแต่ชัญญายังคงนั่งรอคนที่บ้านมารับ

“วันนี้ทำไมคนที่บ้านตัวถึงมาช้าจัง”

“น่าจะมีงานละมัง”

“บ้านตัวนี่ดีจังร๊วยรวย”

ชัญญาเพียงยิ้มรับเท่านั้นตนจะกล้าบอกเพื่อนได้ยังไงว่าที่รถมารับมาส่งทุกวันไม่ใช่พ่อหรือแม่ของตนแต่เป็นรถของสามีทางพฤตินัยของตนต่างหากล่ะ

“น้องชัญญาครับพี่อามขอนั่งด้วยนะ” อามรุ่นพี่ต่างขณะเดินเข้ามาหาทำให้เอื้อถึงกับยิ้มให้เพื่อน

ชัญญาถอนหายใจออกมาเบา ๆ ด้วยความลำบากใจเพราะอามตามตื๊อตนมานานหลายเดือนแล้วและขณะที่อามตามตื๊อตนนั้น ตนก็เห็นอามควงสาวไม่ซ้ำหน้าเช่นกัน

“ไม่สะดวกค่ะพี่อาม”

“ถ้าอย่างนั้นพี่นั่งตรงนี้นะ”อามนั่งฝั่งตรงข้ามและจ้องหน้าชัญญาทำให้ชัญญาเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

เอื้อยกมือสมุดบันทึกเล่มเล็กขึ้นมาบังใบหน้าตนไว้ก่อนจะทำปากบอกออกไปว่ารำคาญพี่อาม จนชัญญายิ้มออกมาอามลุกขึ้นยื่นหน้าเข้ามาใก้ลจนชัญญาถึงเอนตัวไปด้านหลัง เป็นเวลาที่รถหรูสีดำสนิทแล่นเข้ามาจอดที่เดิม

ทุกการกระทำนั้นอยู่ในสายตาคู่คมตั้งแต่เห็นว่าไอ้หน้าอ่อนนั้นมันมาตอแยเด็กน้อยของเขาวันนี้ที่รถมารับชัญญาช้ากว่าปกติเพราะตนเป็นคนมารับเอง หากเป็นทุกวันคงจะมีแค่คนรถมารับเท่านั้น

“ตัวรถบ้านตัวมาแล้ว” เอื้อบอกเพื่อนเมื่อรถหรูจอดข้างฟุตบาทชัญญาลุกขึ้นก่อนจะเดินไปส่งเอื้อที่รถก่อน ตนถึงได้เดินมาที่รถ คนรถเดินมาเปิดประตูให้ คนหน้าหวานยิ้มให้ลุงชวนเช่นทุกวันและยืนคุยเหมือนที่ตนชอบทำ จนคนด้านในถึงกับเอ่ยเสียงเข้มลุงชวนเพียงยิ้มให้คุณหนูตัวน้อย

“จะยืนอยู่ตรงนั้นจนถึงห้าทุ่มเลยไหมฉันจะได้กลับ” ถึงแม้จะเป็นคำประชดประชันแบบที่เขาชอบพูดแต่ถึงอย่างนั้นชัญญายังคงยิ้มออกมา

คำเตือน

ตัวละครพฤติกรรมสถานที่ต่างๆและเหตุการต่างๆในนิยายเป็นเพียงเรื่องสมมุติเท่านั้นเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพียงจิตนาการของไรท์เท่านั้น

เนื้อหาในนิยายอาจมีคำหยาบคลายพฤติกรรมเรื่องเพศโดยผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาจะส่งเสริมไปในแนวทางใดแนวทางหนึ่งเนื้อหาสร้างขึ้นเพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านเท่านั้น

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อย่าลืมกดติดตามกดถูกใจเพิ่มเข้าชั้นกันนะฝากกดใจห้าใจกันด้วยน้าาาาาา

สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขไว้แล้ว

สามารถติดตามนักเขียนได้ที่ตามช่องทางนี้เลย

TikTok 👉 ก้อย @wongdern

ทวิตเตอร์X 👉ดอกไม้กับแจกัญเขียนนิยายวาย@DiWng69397

Facebook 👉 ก้อย นามปากกาดอกไม้กับแจกัน

ฝากเรื่องพ่ายรักCEO#ติณณ์ ด้วยนะคะ