จู่ ๆ ส้มก็หล่นทับมิ่งขวัญ ส้มที่ว่าไม่ใช่แค่คำเปรียบเปรย แต่คือส้มจริง ๆ ส้มเป็นร้อย ๆ ไร่เลยละ
เมื่อพ่อบังเกิดเกล้าที่พลัดพรากกันมานานติดต่อมาหาบอกว่าป่วยหนักอยากให้ไปดูใจสักครั้ง แล้วจะยกไร่ส้มให้เป็นค่าตอบแทน
คุณหนูมิ่งขวัญที่กำลังตกอับอยู่พอดีได้ฟังดังนั้นพลันเกิดอาการตาลุกวาว รีบตีตั๋วจากกอทอมอเดินทางไปบ้านไร่เมืองเหนือ เพื่อพบกับความจริงที่ว่า…
“พ่อจะยกส้มให้ 100 ไร่ ถ้ามิ่งยอมแต่งงานกับพ่อเลี้ยงภูรินทร์”
มิ่งได้แต่ร้อง เหี้ยยยยยย!!! ในใจหนักมาก
เอ้าเฮ้ย!! ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หว่า
“เดี๋ยวนะ…ก็ไหนพ่อบอกจะยกให้เลยไง แล้วไหงมิ่งต้องมาแต่งงานกับไอ้แก่นี่ล่ะ เฮอะ! ฝันไปเถอะพ่อ”
แต่คิดอีกที…ลองคิดดี ๆ ส้มตั้ง 100 ไร่เชียวนะ ไม่เอาจริงอะ เงินทั้งนั้นเลยนะนั่น แล้วคนเห็นแก่เงินอย่างมิ่งขวัญจะทำไงได้
เอาน่า...ตามน้ำไปก่อนแล้วกัน แต่งเสร็จ โอนไร่ ขายต่อ แล้วค่อยหย่าสะบัดตูดหอบเงินหนีกลับกอทอมอก็ยังไม่สายนี่มิ่ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า
“คิดจะหย่ากับฉัน ชาติหน้าตอนบ่าย ๆ นู้น รอไปเถอะคุณหนูมิ่ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ไอ้แก่พ่อเลี้ยงนี่ ทำไมมันกวนส้นตีนจังวะ”
“ไอ้แก่ที่ว่า ก็ผัวเธอไหมล่ะมิ่ง”
Guest
