รัศมิ์ตะวัน

“ที่กูเลือกมึงให้มาเป็นนายธง ก็เพื่อให้ช่วยงานกู ไม่ใช่ให้มึงมาจีบลูกกู” เสียงเข้มของประมุขแห่งบ้านเอ่ยขึ้นด้วยความเฉียบขาดคล้ายตำหนิอยู่ในที ทำเอาชายหนุ่มในชุดนายทหารเรือสีขาวสะอาดตาที่นั่งพับเพียบเคียงคู่กับบุตรสาวตรงหน้า ถึงกับต้องก้มหน้าด้วยหัวใจที่สั่นไหว 

“คุณพ่อคะ…” รัศมิ์ตะวันพยายามจะเอ่ยเพื่อช่วย ‘พี่อาชว์’ ของเธอที่เหมือนกำลังโดนมรสุมคลื่นถาโถมเข้าใส่อย่างหนักในเวลานี้ ในขณะที่ผู้เป็นบิดารีบส่ายหน้ายกมือเป็นเชิงห้าม 

“ยังไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ยายทราย” บิดาปรามจนบุตรสาวเองก็ต้องเงียบ พลางหันไปมองอีกคนที่นั่งก้มหน้านิ่งด้วยความขัดใจ 

“ว่ายังไง ไอ้อาชว์” เสียงทรงอำนาจทว่าแววตาฉายถึงความปราณีเอ่ยต่อ ทำเอาชายหนุ่มถึงกับสูดหายใจลึกแล้วเอ่ยขึ้นด้วยความนอบน้อม 

“กระผมต้องกราบขอโทษท่านด้วยครับ ที่กระทำไม่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง แต่ที่กระผมมาพบท่านในวันนี้ เพราะกระผมอยากมากราบเรียนท่านด้วยตัวเองว่า...” เสียงนั้นเงียบไปอึดใจราวกับรวมรวมความกล้าอย่างเต็มที่ ในขณะที่บรรยากาศภายในห้องทุกคนต่างเงียบกริบคล้ายจะรอฟัง 

“ที่กระผมทำไปทั้งหมดนั้นก็เพราะกระผมรักน้องทราย เราสองคนรักกันครับท่าน”