จำเลยรักคุณอา

       “ยินดีต้อนรับสู่ไร่ล้อมตะวันจ้ะ... หนูดอกแก้ว” 

         ป้าอิ่ม สตรีสูงวัยร่างอวบ หล่อนเป็นแม่บ้านของไร่ล้อมตะวัน เอ่ยกับหญิงสาวใบหน้าสะสวยที่เพิ่งก้าวลงมาจากรถตู้สีขาวคันใหญ่ แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินหญ้าสีเขียวขจี ท่ามกลางไร่องุ่นเนื้อที่หลายพันไร่ทางภาคเหนือ 

         “สวัสดีค่ะป้าอิ่ม... ” 

         สาวน้อยใบหน้าสะสวยยกมือขึ้นไหว้สตรีผู้อาวุโสกว่าด้วยกิริยานอบน้อมถ่อมตน ป้าอิ่มเป็นแม่บ้านซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบดูแลงานเรือนภายในไร่ล้อมตะวันมานานหลายปี  

“คุณอาเสือไม่อยู่หรือคะป้าอิ่ม... ” 

         หญิงสาวถามถึงชายผู้มีพระคุณในทันทีที่มาถึง ‘อาเสือ’ คือชื่อเล่น ชื่อจริงคือ ‘ชาติพยัคฆ์’ เป็นผู้อุปการะเลี้ยงดูดอกแก้วมาตั้งแต่เล็กๆ หลังจากรับตัวมาจากบ้านเด็กกำพร้าแห่งหนึ่ง  

ชาติพยัคฆ์ให้การอุปการะจนดอกแก้วเติบโตเป็นสาวสะพรั่งอย่างที่เห็น หล่อนเพิ่งสำเร็จการศึกษาปริญญาตรีทางด้านการตลาดมาหมาดๆ จากนั้นก็เข้ามาทำงานในไร่ล้อมตะวันตามคำสั่งของชาติพยัคฆ์ 

         “คุณเสือไม่อยู่ค่ะ... เข้าไปธุระที่กรุงเทพฯ หลายวันแล้ว แต่วันนี้ค่ำๆ คงกลับมาถึง”