Bad bodyguardพันธะรักบอดี้การ์ดร้าย [ไพรด์โมนา]

SET ลวงรักบอดี้การ์ดร้าย 

       เรื่องราวความรักของสามสาวเพื่อนซี้อย่างมีอา มาหยา และโมนา กับบอดี้การ์ดหนุ่มสุดหล่อที่มีคาแรกเตอร์นิสัยแตกต่างกันออกไป โดยในเซตนี้พวกเราทั้งสามคนจะดำเนินเรื่องราวของแต่ละคู่ ไปในทิศทางไหนนักอ่านต้องมาร่วมลุ้นไปด้วยกันนะคะ 

Bad Bodyguard พิษรักบอดี้การ์ดร้าย

💋 by ChaNicha

Bad Bodyguardพันธะรักบอดี้การ์ดร้าย

🌙by sunshine-day

Bad Bodyguard พ่ายรักบอดี้การ์ดไร้ใจ

🌸by SakuraKero

-------------------------------------------

🦋เนื้อเรื่องย่อ🦋

เธอถูกคนลอบทำร้ายทำให้ผู้เป็นบิดาต้องหาบอดี้การ์ดมาดูแล แต่คนตรงหน้ากลับไม่ถูกตาต้องใจเธอเลยสักนิด 

.

เมื่อครั้งแรกที่เจอเธอบังเอิญไปเห็นว่าบอดี้การ์ดคนนี้มีลายสัก 'โอนิ' ที่แผ่นหลัง และยังเป็นลายเดียวกันกับผู้ชายที่เธอเคยมีอะไรด้วยในปาร์ตี้ของยัยมีอาเพื่อนสาวคนสนิท

.

บางทีโลกอาจจะแค่กลมเกินไป ถ้าเกิดว่าเขาไม่ใช่คนเดียวกันกับที่ลอบสังหารเธอในคืนนั่น!!

.

ครั้งแรกและครั้งสอง’บังเอิญ’ได้ แต่ถ้าครั้งที่สามคิดว่าเป็นความตั้งใจของผู้ชายคนนี้ ดังนั้นเธอต้องรู้ให้ได้ว่าเขาคิดทำอะไร!!!

🦋สปอย~

“คุกเข่าลงไป”

         ร่างสูงมองร่างบางด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม เมื่อได้ยินคำสั่งของผู้มีศักดิ์เป็นเจ้านาย แม้จะไม่พอใจแต่ใบหน้ายังคงราบเรียบไร้ความรู้สึก มือประสานกันอยู่เหนือเข็มขัดสายตามองตรงไร้ความหวั่นเกรง ทำให้ร่างบางคิ้วกระตุกทันที 

“แค่คำสั่งง่าย ๆ ยังทำไม่ได้ แล้วหน้าที่ดูแลปกป้องฉันนายจะทำได้ยังไง ไสหัวกลับไปซะนี่ไม่ใช่ที่สำหรับนาย”

            โมนาทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้กำมะหยี่ราคาแพงระยับ ก่อนจะตวัดเรียวขาขึ้นไขว่ห้าง เอียงศีรษะเท้าค้างกับที่พักแขนด้วยท่าทางเกียจคร้าน นัยน์ตากลมโตมองอักฝ่ายอย่างถือดี เพราะเธอรู้ว่าเขาเข้ามาเพราะมีจุดประสงค์ไม่ดีแอบแฝง ดังนั้นก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องเอาเขาไว้ 

“ดูคุณหนูรังเกียจผมมากเลยนะครับ ไม่ทราบว่าผมไปทำอะไรให้หรือเรา ‘เคยมีความหลัง’อะไรกันมาก่อน” 

            บอดี้การ์ดหนุ่มในชุดสีดำเอ่ยอย่างยียวน และกวาดสายตามองร่างบางตั้งแต่เรียวขาขาวผ่องที่ทาบทับไขว่กันอยู่ ไปจนถึงกระโปรงนักศึกษาสีดำผ้าข้าง เมื่อนั่งแบบนี้ทำให้รอยแหวกและกระโปรงรนขึ้นสูงจนน่าหวาดเสียว ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นไปมอง ยังเสื้อนักศึกษาพอดีตัวที่เป็นปราการชั้นนอกห่อหุ้มความอวบอิ่มที่น่าซุกซบ สายตาคมกริบร้อนแรงทำให้ร่างบางที่นั่งสังเกตเขาอยู่ตลอดถึงกับขนลุกซู่ไปทั่วทั้งร่าง

            โมนายืดตัวขึ้นก่อนจะพยายามรักษาสีหน้าให้ราบเรียบเหมือนอย่างเคย ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มและปรายตามองเขา

“ปกติแล้วสมองของฉันจะจดจำอะไรที่มันมีค่า และไม่ไร้ประโยชน์ ดังนั้นอะไรที่จำไม่ได้ก็แปลว่ามันไม่มีค่าพอให้คนอย่างฉันจดจำ” คำพูดแสนราบเรียบแต่คมกริบทำให้คนฟังถึงกับขบกรามแน่น ไพร์ดใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มอย่างหงุดหงิด ก่อนจะตวัดสายตามองเธอด้วยประกายตาร้ายกาจ 

“อย่างนั้นเหรอครับ…งั้นลองมาทบทวนกันดูสักหน่อยไหมว่ามันไร้ค่าไร้ราคาหรือเพราะสมองคุณหนูมีปัญหากันแน่”

“!!!” 

“แต่ขอเตือนไว้ก่อนเลยว่าต้องทบทวนกันนานสักหน่อยเพราะกลัวว่าสมองน้อย ๆ นั้นจะลืมอีก!”

“หึ ถ้าบทเรียนครั้งแรกมันแย่ นายคิดว่ามันจะมีครั้งที่สองอย่างนั้นเหรอ” โมนาเหยียดยิ้ม

#ไพรด์โมนา แบบพริกทั้งสวน 🔥🔥

🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻

นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของผู้เขียน และห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำไปลงที่ไหนโดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด

⚠️Trigger Warning⚠️

นิยายเรื่องนี้มีคำพูดที่หยาบคาย ร้ายกาจ ฟาดฟันกันอย่างไม่มีใครยอมใครและอาจกระทบกระเทือนจิตใจมีฉากการทำร้ายร่างกาย การต่อสู้ใช้ความรุนแรงและมีการบรรยายฉากอีโรติก🔞

ขอให้ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

🪻🪻🪻🪻🪻🪻🪻