“ก็ใครใช้ให้ลีลาดีล่ะคะคุณเจตน์” ปุญญิศาเอ่ยพร้อมท่าทางยั่วยวน
“ถ้าไม่เลิกทำแบบนี้ ฉันก็คงไปไหนไม่รอดแน่ๆ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เขายอมรับกับตัวเองว่าเขากำลังติดใจเธอ แม้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะมีมานานร่วมปี แต่เขากลับไม่เคยเบื่อที่จะมีสัมพันธ์กับหญิงสาว
“แล้วอยากไปไหนล่ะคะ” ปุญญิศาเอ่ยถาม พลางเอามือของเธอลูบไปที่แผงอกกว้างของชายหนุ่ม เธอยอมรับว่าเธอหวั่นใจขึ้นมาทันทีเมื่อเขาพูดแบบนี้ เพราะความสัมพันธ์ที่เธอกับเขาเป็นอยู่ตอนนี้ เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องการมีคนใหม่หรือจริงจังกับใคร ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ต้องจบลงทันที ซึ่งปุญญิศาไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น
“ไม่ได้อยากไปไหนหรอก แค่เธอคนเดียวฉันก็รับไม่ไหวแล้ว แม่กระดังงาลนไฟของฉัน” เจตน์กล่าวก่อนที่จะโน้มใบหน้าเข้าหาใบหน้าสวยหวาน แล้วฉวยโอกาสครอบครองที่เรียวปากบางของหญิงสาวก่อนที่ลิ้นสว่านของเขาจะสอดแทรกเข้าไปหาความหอมหวานจากโพรงปากบางอย่างไม่รู้จักเบื่อ
ฝ่ายหญิงสาวนั้นก็ใช้ลิ้นเรียวเล็กของเธอ เกี่ยวกวัดกับเรียวลิ้นร้อนของเขา ก่อนที่มือบางจะค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของชายหนุ่มด้วยความชำนาญ ส่วนชายหนุ่มก็เช่นกัน เขาจัดการปลดเปลื้องชุดนอนสวยหวานของหญิงสาวออกจากตัวอย่างง่ายดาย
เพียงไม่นานทั้งสองร่างก็แทบจะไร้ซึ่งอาภรณ์ขวางกั้น ชายหนุ่มจึงอุ้มร่างบางขึ้นมาในอ้อมแขนแกร่ง ทั้งที่ปากของเขายังคงควานหาความหอมหวานจากโพรงปากบางของหญิงสาว ก่อนที่เขาจะพาเธอไปจบลงที่เตียง
Guest
