“คุณเข้ามาที่นี่ได้ยังไง” ภูริตาเอ่ยถามออกไปเสียงสั่น
“อย่ามาทำเนียนเลยสาวน้อย บางครั้งการเล่นละครก็ไม่ได้ทำให้เธอใสขึ้นหรอกนะ” คินน์เอ่ยด้วยสายตาเหยียดหยาม ผู้หญิงที่ซื้อมาแบบเธอ นั่นก็แค่การแสดงละคร เพื่อเพิ่มความเร้าใจในบทรักก็เท่านั้น
“คุณพูดอะไรฉันไม่เห็นจะรู้เรื่อง” ภูริตาเอ่ยเสียงสั่น
“ไม่รู้เรื่องเหรอ ดูน่าเชื่อเหลือเกิน” คินน์เอ่ยเสียงเหยียด คนอย่างเขาผ่านผู้หญิงมาเยอะ มารยาร้อยเล่ห์เล่มเกวียนเขาก็ผ่านมาหมด
“ค่ะ ฉันไม่รู้เรื่องอะไร ออกไปเถอะ ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว” ภูริตาเอ่ยออกมาอย่างน่าสงสาร เสียงของเธอแหบพร่าด้วยความปรารถนา ยิ่งมีผู้ชายมาอยู่ใกล้ๆ เธอทำไมถึงใจเต้นแรงเช่นนี้ เขาไม่ใช่คนที่เธอรู้จัก หรือเป็นคนที่เธอแอบชอบ แต่เขากลับมีพลังดึงดูดให้หญิงสาวจินตนาการล้ำลึกไปกับร่างสูงของเขา ตั้งแต่ที่เธอยังมองหน้าเขาไม่ถนัดด้วยซ้ำ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธออย่างนั้นเหรอ ภูริตาไม่เข้าใจจริงๆ
“นี่คงเล่นยามาล่ะสิ ถ้าฉันออกไปเธอก็ทรมานแย่น่ะสิสาวน้อย” คินน์กล่าวก่อนจะถอดเสื้อสูทสีดำออก แล้วเดินตรงเข้ามาหาร่างงามที่กำลังเริ่มแสดงความรู้สึกออกทางหน้าตา เขายอมรับว่าเธอสวย แต่เขาคงไม่มีทางติดใจผู้หญิงขายบริการอย่างแน่นอน
Guest
