กุสุมาแล้งรัก

‘กุสุมา’ เป็นดั่งดอกไม้ที่กำลังจะเหี่ยวเฉาตายในหน้าแล้งซึ่งไม่มีน้ำสักหยดมาหล่อเลี้ยงชีวิต 

‘รเมศ’เป็นดั่งสายน้ำเย็นฉ่ำที่เข้ามาหล่อเลี้ยงหัวใจที่เหี่ยวเฉาเพราะไร้ความรักนี้  

ให้เติบโตเบ่งบานขึ้นอย่างสวยงามท่ามกลางชีวิตที่อาภัพไร้ซึ่งความรักจากคนในครอบครัว ต้นน้ำที่ฟื้นคืนชีวิตชีวาให้ดอกไม้ดอกนี้ จึงได้กลายเป็นคนสำคัญที่เธอจะรักไปตลอดชีวิต แต่มันก็เป็นเพียงความรู้สึกของเธอคนเดียว ในหัวใจของต้นน้ำคนนั้น เธอเป็นเพียงน้องสาวคนสำคัญไม่ใช่หญิงสาวคนสำคัญ และในวันหนึ่งผู้ที่รเมศยกให้ครอบครองตำแหน่งผู้หญิงคนสำคัญที่สุดของเขาก็ปรากฏตัว ซึ่งเธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นพี่สาวต่างแม่ที่ทำร้ายกุสุมามาโดยตลอด 

“ฮึก เพราะฉะนั้นได้โปรดเชื่อที่ดอกไม้เล่าด้วยเถอะนะคะ ดอกไม้ไม่เคยสนใจหรือเก็บเรื่องที่พ่อรักพี่เขามากกว่ามาทำให้ตัวเองรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจจนเกิดความอิจฉาเลยค่ะ เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ เลยนี่คะพี่ต้นน้ำ ดอกไม้รู้จักพี่ก่อนเขามาตั้งนาน พี่ก็รู้ดีนี่คะว่าดอกไม้ไม่ใช่คนชอบโกหก เชื่อที่ดอกไม้พูดแล้วตัดความสัมพันธ์กับเขาเถอะค่ะ ก่อนที่ในอนาคตพี่จะต้องเจ็บปวดเพราะเขาจนอยากตาย ถ้าความรักของพี่มันเพิ่งเริ่มต้นมาได้แค่ห้าเดือนก็ขอให้จบลงในวันนี้เถอะค่ะ ดอกไม้เชื่อว่านอกจากอยากจะทำให้ดอกไม้เจ็บพี่สาวโรคจิตของดอกไม้ยัง...”  

กุสุมายังพูดไม่ทันจบ รเมศที่ยืนฟังก็เอ่ยแทรกออกมาเสียก่อน 

“หยุดพูดได้แล้ว และเอาหลักฐานมาให้พี่ดูหน่อยสิว่าแมงปอเขาทำร้ายเรายังไง อย่างน้อยดอกไม้ก็ต้องมีรอยแผลเป็นหรือภาพจากกล้องวงจรปิดมาเป็นหลักฐานยืนยันใช่ไหม” 

กุสุมานิ่งสนิทไปเลยทันที เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่แสนเย็นชากับประโยคคำพูดที่ฟังแค่ครั้งเดียวก็รู้แล้วว่าเขายังไม่เชื่อเธอ 

“ไหนล่ะ เอาออกมาให้พี่ดูหน่อยสิ ถ้าไม่มีหลักฐานอะไรเลยแล้วพี่จะไปพูดต่อหน้าแมงปอได้ยังไงว่าพี่ต้องการเลิกกับเธอเพราะเธอทำร้ายน้องสาวพี่ มีไหมดอกไม้ จะแผลเป็นหรือภาพถ่าย หลักฐานอะไรก็ได้ พวกข้าวของของเธอที่ถูกเขาทำลาย ถ้าเธอไม่มีอะไรมายืนยันคำพูดของตัวเองเลย แล้วพี่จะเชื่อลงได้ยังไงว่าเขาทำ!” 

ประโยคสุดท้ายรเมศเดินเข้ามาพูดกับเธอใกล้ ๆ พร้อมตะคอกใส่อย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน หญิงสาวตกใจมากสะดุ้งเฮือกจนเนื้อตัวสั่นเทาไปหมดกับน้ำเสียงและสายตาที่พี่ชายคนนี้ไม่เคยใช้มองเธอมาก่อนเลยในชีวิต 

“เพราะฉะนั้นถ้ายังอยากมีตัวตนในชีวิตของพี่อยู่ ถ้ายังอยากมาที่นี่แล้วได้เจอพี่ พี่ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้ยินอะไรแบบนี้ออกมาจากปากของดอกไม้ เพราะถ้าสักวันนึงพี่กับแมงปอจะเลิกกันเราก็จะเลิกกันเพราะไม่รักกันแล้ว ไม่ใช่เพราะดอกไม้ เข้าใจไหม”  

เพราะพูดอย่างไรเขาก็ไม่เชื่อ ใครเตือนก็ไม่ฟัง และพี่สาวโรคจิตของเธอจะมีความสุขกับการทำลายความรู้สึกของเธอไปมากกว่านี้ไม่ได้  

สุดท้ายแล้วเพื่อช่วยให้เขาหลุดจากการเป็นเหยื่อของพี่สาว กุสุมาจึงต้องลงมือวางแผนทำให้เขากลายมาเป็นเหยื่อของตัวเองแทน ซึ่งผลจากการกระทำที่ตามมานั้น ได้ทำให้หน้าแล้งในจิตใจของเธอกลับมาเยือนอีกครั้ง มันเป็นหน้าแล้งที่มีต้นน้ำอยู่เคียงข้าง แต่ต่างไปจากเดิมตรงที่สายน้ำอย่างเขากลับไม่ได้ให้ชีวิตชีวาอย่างที่ผ่านมา แต่กลับให้ความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสอันเป็นผลมาจากการที่เธอทำลายความรักของเขาก่อน… 

จากใจนักเขียน 

สวัสดีค่ะ WIPAWA ค่ะ  

กลับมาเขียวแนวดราม่าอีกครั้งแล้ว เย่!  

ต้องบอกก่อนเลยว่านิยายเรื่องนี้เป็นอะไรที่ไรท์รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ลงมือเขียนมาก 

เป็นพล็อตที่วิ่งอยู่ในหัวของไรเตอร์มาสักพักแล้ว ในที่สุดก็จะได้ถ่ายทอดออกมาผ่านตัวหนังสือสักที 

แล้วก็ใช่ค่ะ นิยายดราม่าสไตล์ WIPAWA  

คือเรื่องราวที่ต่อจะให้มีปัญหา มีปม ตัวละครโศกเศร้าทุกข์ระทมมากแค่ไหนในระหว่างทาง 

แต่ปลายทางคือคำว่า Happy End ดังนั้นขอเชิญชวนสายดราม่าปวดตับ 

แต่ชอบปลายทางอันสวยงาม มามุง มาอ่าน มาชิมกันได้เลยค่ะ  

แล้วคุณจะอร่อยจนน้ำตาไหล ขอบคุณค่ะ