บอดี้การ์ดที่นายท่านไม่ต้องการ

เป็นเพราะ 'หวังซินหยาง' ถูกคนปริศนาวางยาในงานวันสำคัญ มันเลยทำให้ 'หม่าจือหราน' ที่เป็นบอดี้การ์ดข้างกายอีกฝ่ายต้องนอนร่วมเตียงกับนายท่านของตัวเองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้โดยไม่คิดเลยว่าคนที่ย่ำยี้ศักดิ์ศรีความเป็นอัลฟ่าของเขามาเกือบทั้งคืน ตอนเช้ามาหวังซินหยางจะจำอะไรไม่ได้เลย

ไม่มีแม้แต่คำขอบคุณหรืออะไรนอกจากคำด่าทออย่าง 'หมาจรจัด' ที่คิดอยากปีนเตียงเจ้านาย แถมยังถูกทุบตีจนท้ายสุดแล้วก็ถูกไล่ออก

แน่นอนว่าหม่าจือหรานไม่ทนอยู่อีกต่อไป..

แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเพียงแค่คืนนั้นคืนเดียว มันจะทำให้อัลฟ่าอย่างเขาท้องป่องและมีก้อนแป้งน้อยตามติดมาด้วย นับจากนั้นมาชีวิตของพวกเขาสองพ่อลูก มันเลยลำบากไม่น้อยเพราะหม่าจือหรานต้องทนทุกข์ทรมานจากการโหยหาฟีโรโมนของหวังซินหยางในขณะตั้งท้อง

แล้วก็ต้องทนทำงานหนักเพื่อหาเงินเช่าหอพักราคาถูก ยอมทนกินผัดผักกับก้อนแป้งหมั่นโถวเพื่อประทังชีวิตกับลูกน้อย

"ก้อนแป้งหม่าของปะป๋าทนลำบากหน่อยนะครับ ปะป๋าสัญญาว่าชีวิตของพวกเราสองคนต้องดีขึ้นกว่านี้แน่นอน.." สายตาเลือนลอยที่ทอดมองทะเลสาบในตอนพระอาทิตย์ตกดิน หม่าจือหรานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงพลางลูบท้องที่เริ่มนูนออกมาเล็กน้อยของตัวเองไปด้วย ก่อนริมฝีปากสีซีดจะเม้มเข้าหากันเพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาคิด

มันถูกต้องหรือเปล่า..