++++++++++++++++++++++++
“เอาไปเก็บให้หมดน่ารำคาญเสียจริง”
“ได้ค่ะ”
“จะไปไหนก็ไปเห็นแล้วเกะกะสายตา”
“ขอโทษค่ะ”
“ป้อ ป้อ”
“ใครสั่งให้มาเรียก”
“ขอโทษครับ”
“พูดอะไรมากกว่านี้ไม่เป็นหรือไงทั้งแม่ทั้งลูก”
เธอรีบพาลูกออกให้ห่างจากเขา คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก ก่อนที่เสียงของลูก ๆ เธอนั้นจะสร้างความรำคาญให้เขาไปมากกว่านี้
+++++++++++++++++++++++++
คนรัก สามี พ่อของลูก หรือ...
คำไหนที่จะบ่งบอกสถานะของเธอได้บ้าง...ไม่มีเลย
ทนอยู่เป็นของตายรอวันที่เขากลับมาหาสักครั้งนั้นยากเย็น
แม้ให้กำเนิดลูกให้เขาก็ยังเป็นได้แค่ผู้หญิงที่ไม่มีแม้แต่สถานะอันใด
แม้เขาจะเลี้ยงดูเธอและลูกไม่ให้ลำบาก
แต่ความสัมพันธ์นั้นก็ยากที่จะบอกว่าดี
เพราะแค่หน้าที่พ่อเขาก็ไม่คิดจะทำ
แม้แต่ลูกเรียกว่าพ่อ เขาก็ไม่พอใจ
เธอรักเขา เพราะเขาเลี้ยงดูส่งเสียให้เธอเรียนจนจบ
จากเด็กกำพร้าที่ไม่มีแม้แต่แสงสว่าง วันนี้กลับมีอนาคตเรียนจบถึงปริญญา
แต่แล้วก็เหมือนเห็นแสงสว่างรำไรเมื่อเธอตั้งทั้งหลังจากที่มีโอกาสทำงานได้เพียงไม่กี่เดือน
จนสุดท้ายก็ต้องลาออกจากงานเพื่อมาเลี้ยงดูลูกตั้งแต่อายุ 24 ปี
+++++++++++++++++++++++++++
อัพงานทุกวัน จนกว่าจะขายอีบุ๊ก
ทุกคนขา ฝากกดหัวใจ+กดติดตาม+กดเข้าชั้นให้ไรท์หน่อยนะคะ
Guest
