คำโปรย...
“ คิดอะไรอยู่ ขยับมานั่งข้าง ๆผมสิ ” ร่างสูงออกคำสั่งมองใบหน้าสวยไม่วางตา เขารู้สึกตกใจในความสวยของเธอ ใบหน้าสวยแบบหญิงไทย กรอบหน้าชัดเจน ผิวพรรณเนียน แม้จะเป็นสีน้ำผิวแต่กลับสวยสว่างกระแทกตา แต่ติดตรงที่เธอตัวเล็กเกินไปสำหรับเขา
“ ดิฉันว่านั่งตรงนี้คงเหมาะสมแล้ว สำหรับการดูตัว ” ปากบางเอ่ย ใบหน้าของเธอเชิดขึ้น ทำให้คนที่ถูกขัดใจชะงักเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วมองร่างบางตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา
“ หึ! นั่งตรงนั้นฉันเห็นไม่ชัด อยากดูตัวชัด ๆมานี่สิมา ” พูดจบฟรันเชสโกก็ตวัดมือกระชากร่างบอบบางเข้าหาตัวเขา แรงของเขาทำให้เธอปลิวเซถลาคล่อมหน้าไปบนแผงอกกำยำอย่างไม่ทันตั้งตัว
พรึ่บ!
“ โอ๊ะ! คุณจะทำอะไร ” เฌอลินร้องประท้วงด้วยความไม่พอใจ มือหนากระชากเธอให้ขึ้นมานั่งบนโซฟาตัวเดียวกับเขา มือหนายกขึ้นโอบไหล่เนียน ก่อนจะยกยิ้มเย้ยหยันอีกฝ่ายที่กำลังมองเขาตาเขียวปั๊ดด้วยความไม่ชอบใจ
“ ใจเย็น ๆสิทูนหัว ผมเพียงต้องการ…ดูตัวคุณใกล้ ๆเพราะอยากเห็นชัด ๆเท่านั้นเอง ” ไม่เพียงแค่พูด มือหนายังค่อย ๆลูบไล้ไล่จากหัวไหล่นวลเนียลลงไปเรื่อยจนถึงเอวคอด ก่อนจะไปหยุดที่สะโพกกลมของเธอ
“ คุณโรจจิตกว่าที่ฉันคิดหลายเท่านะคะ ” เฌอลินพยายามใจแข็งไม่แสดงท่าทีหวาดกลัว เธอเงยหน้าสบตากับเขา พลันเอ่ยบางสิ่งออกมาเหน็บแนมเขา
“ อย่าพึ่งตัดสินสิที่รัก นี่ยังไม่ได้ถึงครึ่งที่ผมเป็น หากได้สัมผัสจริง ๆคุณอาจจะชอบกว่านี้ก็ได้ ” ฟรันเชสโกว่าพลางบีบไปบริเวณสะโพกกลมจนร่างบางถลึงตาใส่เขาด้วยความไม่พอใจ
นิยายเรื่องถูกแต่งขึ้นมาตามจินตนาการของผู้เขียน การกำเนินเรื่อง สถานที่และชื่อของตัวละครล้วนเป็นสิ่งสมมุติขึ้น
เนื้อเรื่องมีฉากที่ใช้ความรุนแรงทางเพศ การใช้ภาษาที่ไม่เหมาสม สารเสพติดและสิ่งผิดการหมาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยน้า
❌ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงเป็นอันขาด❌
Guest
