ทะลุมิติมาเป็นเพื่อน(แนบ)สนิทของตัวร้าย

คำเตือน!!! นิยายเรื่องนี้ไม่มีพระเอกมีแต่ตัวร้ายที่จับฉลากได้เป็นพระเอก ที่โคตรหล่อและร้ายกาจจนคุณอยากหยุมหัว 

*ไม่มีนอกกายนอกใจ พระเอกนางเอกคลั่งรัก* 

ทะลุมิติมาเป็นเพื่อน(แนบ)สนิทของตัวร้าย 

โดย...ช่อดอกเข็ม 

คิณณ์ณภัทร (คิณณ์) 

พิมพ์พลอย (พริ้ง) 

คำโปรย 

“เราเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่เหรอ?” 

“ก็เป็นเพื่อนไง...” มุมปากได้รูปยกยิ้ม ดวงตาคมกริบที่เคยนิ่งทอประกายเจ้าเล่ห์ “เพื่อนที่เอากันได้” 

คนฟังกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ นึกถึงสถานะยอดฮิตที่ไม่คิดว่าอยู่ๆจะเกิดขึ้นกับตัวเอง 

...friend with benefits?... 

เธออยากจะเครซี่ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบในโลกนิยายก็ว่าบ้าแล้วยังต้องมาเป็นเฟรนด์วิทเบเนฟิตให้ใครก็ไม่รู้จัก... จะบอกว่าไม่รู้จักก็ไม่ถูกซะทีเดียวเพราะผู้ชายที่เธอต้องเป็นเพื่อนนอนให้เขาคือตัวร้ายในนิยาย 

ถึงตัวร้ายคนนั้นจะหล่อเหลาเบ้าหน้าฟ้าประทานราวกับชาอึนอู หุ่นหล่อล่ำกล้ามแน่นราวกับกงยู คลูกายเหมือนหวังอี้ป๋อก็เถอะ 

ตัวอย่าง 

“เธอไม่ได้ขับรถมา?” 

“พริ้งไม่มีรถค่ะ รถที่ขับไปชนวันนั้นก็เป็นรถเพื่อน” 

“ที่พูดนี่เพราะอยากจะให้ฉันซื้อรถให้?” 

คำพูดของคิณณ์ณภัทรทำให้พิมพ์พลอยคอแข็งขึ้นมาฉับพลันใบหน้าสวยเชิดสูงโดยไม่รู้ตัว ดวงตากลมโตที่เคยสดใสสุกสกาวราวกับน้ำทะเลกระทบแสงตะวันแข็งกล้าขึ้นมาทันที ก่อนที่เธอจะกระพริบตาถี่ไล่ความขุ่นมัวเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานให้เขาแทน 

“ตอนแรกไม่เคยคิดค่ะ จนกระทั่งคิณณ์พูดขึ้นมานี่แหละถึงได้คิด ถ้าคิณณ์จะซื้อรถให้พริ้งพริ้งขอเป็นรถสปอร์ตนำเข้าราคาแปดหลักนะคะ ถ้าน้อยกว่านี้ไม่ต้องซื้อ” 

“ฉันพูดเหรอว่าจะซื้อรถให้เธอ? อย่าสำคัญตัวเองให้มากพริ้ง เธอไม่ได้สำคัญถึงขั้นที่ฉันต้องซื้ออะไรให้” 

“จำคำพูดของคิณณ์ไว้นะคะ แล้วอย่ากลืนน้ำลายตัวเองเด็ดขาด”  

*************************** 

“ไม่ชอบ?” 

“ถ้าพริ้งบอกว่าไม่ชอบแล้วคิณณ์จะเลิกสูบบุหรี่หรือเปล่าล่ะคะ?” พิมพ์พลอยไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามกลับ 

“มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องเลิกสูบบุหรี่ล่ะ?” คิณณ์ณภัทรหรี่ตามอง มุมปากยกยิ้มราวกับว่าสิ่งที่เธอถามเป็นเรื่องตลกไร้สาระ “เธองั้นเหรอ? หึ เธอไม่ได้สำคัญถึงขั้นที่ฉันต้องทำอะไรให้พริ้ง อย่าสำคัญตัวเองผิดไปเพราะฉันไม่มีทางเลิกสูบบุหรี่เพราะเธอแน่นอน” 

พิมพ์พลอยมองควันสีขาวขุ่นที่ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศด้วยสายตาไหววูบ ก่อนจะเบือนหน้ากลับไปมองท้องน้ำในสระด้วยประกายตาเด็ดเดี่ยวไม่มีความลังเลอยู่ในแววตาคู่สวยสักนิด 

“พูดจาทำร้ายจิตใจพริ้งบ่อยๆไม่คิดว่าสักวันพริ้งจะทนไม่ได้บ้างเหรอคะ?” 

“ทนไม่ได้แล้วยังไง?” คิณณ์ณภัทรเลิกคิ้วถาม “เธอจะยกเลิกข้อตกลงระหว่างเรางั้นเหรอ” 

“ค่ะ” เพราะรู้ดีว่าหัวใจดวงนี้รักคิณณ์ณภัทรมากแค่ไหนเธอถึงได้เลือกที่จะอยู่ต่อเพื่อสู้อีกครั้ง แต่ถ้าวันใดวันหนึ่งหัวใจถูกทำร้ายมากๆเธอก็พร้อมที่จะไปจากตรงนี้เช่นกัน ต่อให้รักมากก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะต้องทนอยู่เพื่อทำร้ายตัวเอง 

พิมพ์พลอยคนเดิมอาจจะไม่กล้าที่จะเดินออกจากชีวิตของคิณณ์ณภัทร แต่เธอไม่ใช่ เธอพร้อมจะเดินออกไปจากตรงนี้... เมื่อถึงเวลา 

“...” 

“แล้วถ้าเมื่อไหร่ที่พริ้งยกเลิกข้อตกลง นั่นแปลว่าเราสองคนก็จะไม่มีวันได้เจอกันอีก ถึงยังมีชีวิตอยู่แต่ก็จะเหมือนตายจากกันไปชั่วนิจนิรันดร์” 

*************************** 

“คิณณ์รักพริ้งเหรอคะ?” พิมพ์พลอยถามเสียงเบา หัวใจเต้นรัวไม่หยุด 

“ก็ถ้าฉันไม่รักเธอแล้วจะให้เธอมาทำงานด้วยทำไม ที่ฉันให้เธอมาทำงานด้วยเพราะอยากให้เธออยู่ในสายตาของฉันตลอดไงพริ้ง เธอคิดว่าเงินเดือนที่เธอได้รับกับรถที่เธอใช้อยู่มันเป็นสิ่งที่พนักงานควรได้รับงั้นเหรอ ทุกอย่างที่ฉันให้เธอเพราะฉันอยากให้เธออยู่กับฉันตลอดไปต่างหาก” 

  ***************************

ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ เป็นแนวทะลุมิติ บอกได้แค่ว่านิยายเรื่องนี้ไม่มีพระเอกมีแต่เป็นตัวร้ายที่โคตรหล่อและร้ายกาจจนอยากหยุมหัว  

ฝากกดติดตาม กดเข้าชั้น กดหัวใจให้ไรต์ และคอมเมนต์นิยายให้ไรต์ด้วยนะคะ 

ด้วยรัก...ช่อดอกเข็ม