แค้นเสมอรัก
ความโง่เพียงอย่างเดียวของเธอคือแต่งงานกับผู้ชายชื่อภารัณ เขาทั้งนอกใจและหักหลัง ชายหนุ่มเลือดเย็นเกินกว่าฟ้ารดาจะทนอยู่...จุดจบของคำลวงคือเศษรักร้าวๆ พร้อมแก้วตาดวงใจของผู้เป็นแม่
“งั้นพี่บอกได้ไหม ฟ้าผิดตรงไหน”
“…”
“พี่รัณ…” เสียงคนฝันสลายเรียกชื่อชายที่รักอีกครั้ง
“ฟ้าไม่ผิดพี่แค่ไม่เหมือนเดิม กลับไปเถอะคืนนี้พี่ค้างกับหวาน แล้วพรุ่งนี้เราเจอกันที่เขตเก้าโมง หวังว่าคนฉลาดอย่างฟ้าคงไม่โง่พอจะยื้อผู้ชายที่ไม่ได้มีแค่ตัวเองคนเดียว” ดวงตาสีรัตติกาลเหลือบมองหน้าภรรยาแค่เสี้ยววินาที ก่อนหันหลังหนี
แต่ฟ้ารดาไม่มีทางยอม เธอดึงแขนคนตรงหน้า ริมฝีปากพร่ำเซ้าซี้ต่อไม่เลิก
“เมื่อกี้พี่ว่าไงนะ…ใจร้ายไปหรือเปล่าพูดเรื่องสำคัญแบบนี้ หน้าตาเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรได้ยังไง” มือนุ่มทุบแผงอกกำยำ
“ตอบฟ้าสิ!”
ทำภารัณซึ่งนิ่งอยู่นานถอนหายใจหนักๆ แววตาคมตวัดมอง จากนั้นก็บีบไหล่บางระบายความหงุดหงิด
“ก็เพราะไม่รักแต่แรกไงพี่ถึงกล้าพูดแบบนี้ใช้สมองคิดสิ ผู้หญิงจืดสนิทแถมชอบอวดเก่งอย่างฟ้ามีอะไรน่าดึงดูดบ้างนอกจากรวย” นี่เป็นครั้งแรกที่เขาหยาบคายไม่ไว้หน้า ชายหนุ่มใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มพูดจาแรงๆ ตัดสายสัมพันธ์
“ดูสภาพตัวเองตอนนี้หน่อยเหอะ ฟ้าเหมาะสมกับพี่ตรงไหน ถ้าไม่มีเงิน ไม่มีพ่อ ไม่มีอำนาจ คนอย่างฟ้าแม่งก็ไม่มีค่าอะไรสักอย่าง!” ภารัณเหวี่ยงร่างบางกระแทกขอบเตียง
“พี่แต่งงานกับฟ้าแค่เพราะเหมาะสม สรุปที่ผ่านมาเห็นฟ้าเป็นสะพานพอตัวเองประสบความสำเร็จก็ถีบหัวส่งถูกไหม”
“ใช่”
“ที่พี่ทำมันคือฝันร้ายของชีวิตผู้หญิงคนนึง…พี่หลอกให้ฟ้ารักยอมแต่งงานด้วย แค่เพราะความต้องการของตัวเอง พี่ไม่คิดเลยว่าฟ้าจะทุกข์ตลอดชีวิตก็เพราะโง่เชื่อพี่!”
“แล้วแต่ฟ้าเลย แต่จำไว้ครอบครัวในฝันกับสามีลวงๆ คนนั้นไม่เคยมีอยู่จริงหรอก ทางที่ดีเลิกร้องไห้แล้วลืมทุกอย่างเกี่ยวกับพี่ซะ ที่นี่ไม่เหลือผู้ชายคนเดิมให้ฟ้ารักแล้ว”
“ฮึก…สักวันพี่จะเสียใจที่ทำกับฟ้าแบบนี้”
“…”
“คนไร้หัวใจอย่างพี่ ไม่สมควรได้รับความรักอีกเลย”
****
สวัสดีค่ะคิดถึงกันบ้างไหม ไม่เจอกันนานมากกก
'แค้นเสมอรัก' เป็นเรื่องล่าสุดของนามปากกาลายจันทร์นะคะ ใครชอบแนวดราม่าหน่วงๆ
แก้แค้นกดเจิ๊มอ่านได้เลย เนื้อเรื่องทั้งความดราม่า หวานและขมครบรสมากๆ >< ไรต์คอมเฟิร์ม มีคนโบ้หนัก โบ้มาก คุณนักอ่านเตรียมสะใจได้เลย ***
เรามาลุ้นว่าฟ้ารดาจะเอาคืนพี่รัณได้ไหม ส่วนอิพี่รัณจะมีจุดจบยังไง!
Guest
